Wat een rare titel, en je lezers, je familie, geven die dan ook niet om

je ? Natuurlijk wel, maar ik heb het over mijn onmiddellijke omgeving.

Waar ik dagdagelijks leef.

Kun je je voorstellen dat je dag en nacht omringd bent met mensen

die eigenlijk niet om je geven. Van top tot basis is er niemand echt

begaan met wat er in je omgaat. Niet je gezondheid, niet je psycholo-

gische toestand, zelfs niet om de alledaagse beslommeringen.

Sympathie vraag ik niet, maar wel wat empathie. Inleveringsvermogen

om mijn leven van onbehulpzaamheid, leefbaar te maken. Maar neen,

deze mensen komen hier hun job uitvoeren, en hebben door het sys-

teem nooit aangeleerd, om te gaan met mensen.

Zelfs elementaire beleefdheid ontbreekt regelmatig. Neen, ik stuur

geen verwijten naar individuen, maar wel naar het systeem. Na 40

jaar afleveren van top-universitairen ( criminologen, psychologen, advo-

caten, sociologen enz.. ) is het ministerie van Justitie er nog altijd niet

in geslaagd, om zijn personeel “menselijk” te doen omgaan met gede-

tineerden.

Wat de Minister ook wil verkopen in de media, het zijn zware leugens.

Gedetineerden worden nog altijd onmenselijk behandeld. En spreek me

dan niet over alle luxe die soms aangereikt wordt.

Zolang er geen ‘ respect ‘ bestaat voor de mens-gedetineerde, lukt het

niet. Frustratie en haat is het enige wat men oogst. Ik had het geluk

gans mijn leven, met zorg om mensen, te maken te hebben. Welnu, ik

het dit in het privaat nog al eens anders georganiseerd gezien.

Minister shame on you, voor het gebrek aan eerlijke bejegening.

Guantanamo, met haar speciale technieken om mensen onder druk

te zetten verklaringen af te leggen. Wie kent het niet uit de films ?

Het doel is vooral mensen breken. Maar dergelijke praktijken zijn niet

alleen Amerikaanse of filmtoestanden, neen, het gebeurt ook heden

ten dage, dagdagelijks, binnen onze muren van de Belgische gevan-

genissen.

Mensen kraken, een organisatie op touw zetten, die helemaal niet

draait. De overheid staat erop dat iedereen de wetten van het land

naleeft, en stipt is in alles  ( denk maar aan verkeer, belastingen, pre-

mieaanvragen, en noem maar op..), en in alles zal men de letter van

de wet naleven.

Niets is minder waar binnen het eigen justitiehuis. Hoe kan men res-

pect afdwingen, als men zelf dagdagelijks faalt ? In de gevangenis is

er echter één groot probleem. Gevangenen hebben nog steeds geen

klaagrechten. Ze kunnen nergens opkomen voor hun rechten.

Persoonlijk word ik zwaar mentaal aangepakt, maar ik heb amper

enig recht om me te verdedigen. Je kan als gevangene naar de recht-

bank stappen, en dat deed ik trouwens ook, maar dan ben je weg

voor een paar jaar. En ondertussen gaat het onrecht maar door. Je

kan ook naar de commissie van toezicht stappen, en daar wordt je

uitgelachen. Och mijnheer, dit is al de zoveelste klacht.

Deze mensen hebben geen enkele inspraak en kunnen alleen een

klacht doorgeven.. en de kous is af.

Zelfde verhaal verder.

Het ergste is , dat ik zelfs de klachten hier op het internet niet mag

publiceren, op gevaar af streng gestraft te worden.

Ik zoek momenteel een paar ambitieuze advocaten die me willen

bijstaan in een poging te ontsnappen aan deze foltertechnieken.

Kent U mensen met die ambitie, stuur ze aub. door.

En geloof me, wanneer iemand zijn gezondheid geschaad wordt, kan

men spreken van marteling. Voor mij is dit overduidelijk.

Weet je hoe ongelooflijk naïef ik eigenlijk ben, zelfs na 2,5 jaar bak-

zitten droomde ik er nog altijd van om de wereld te verbeteren.  Ik

leefde in een omgeving die ikzelf als onvriendelijk zou bestempelen.

In de buitenwereld was ik gewoon, enkel maar mensen tegen te

komen die elkaar steeds en overal vriendelijk “goedendag” toewen-

sen.

Hier is dit helemaal niet het geval, maar ik droomde dat ik dit allemaal

kon veranderen door zelf het voorbeeld te geven. En altijd en iedereen

te groeten. Maar blijkbaar was dit te hoog gegrepen.

Ik was ook maar wie ik was, en toen ik daar iemand persoonlijk over

aansprak, werd ik er zelfs voor gestraft.. een tuchtstraf..

Stel je dat begot eens voor. Erger is, dat de aangesproken persoon

zich nu echt lomp tegen me gedraagt.  Dergelijke zaken aanklagen

tegen de Directie hebben al helemaal geen gevolg. Andermaal het be-

wijs dat een gevangene geen enkele menselijke waarde heeft.   Ik

vraag niet om betrokkene te straffen ( zoals met mij gebeurde ), maar

ik vraag wel aandacht voor een bijsturing.

Niets daarvan.

Stop met dromen van een betere wereld !

Gratis kanker ! in ‘t gevang.

Het is niet de eerste keer dat dit me zuur opbreekt. Gaviscon is de

oplossing hiervoor volgens de medische wereld. Maar, Mr. de Mi-

nister, als Uw longen vol kanker zitten ( heeft U dit trouwens al ge-

zien mr. De Minister ?) kan ik U verzekeren dat het geen mooi zicht

is.

Maar het gaat dan niet meer over mooi of niet, dan gaat het over je

eigen levenseinde. Ja, dit is nog altijd één zekerheid : van longkanker

ga je dood, en vrij snel.

Nu, de ergste ziekte staat niet alleen, ook verharde bloedvaten ( met

automatisch hoge bloeddrukken, nierfalen enz.. ) zijn schadelijke

gevolgen van roken. En in den bak krijg je de schadelijke nicotine en

teer gratis aangeboden.

Kent er iemand de kankerliga ? Wil hen aub. waarschuwen dat wij

allemaal hier – ook de niet-rokers – verplicht dienen mee te roken.

Zoals je weet, in privé instellingen, restaurants en café’s, worden uit-

baters en klanten beboet als ze roken, in de bak wordt overal gerookt.

Ik dacht dat den bak een openbare instelling was.

Nog maar eens een bewijs dat gevangenen niet genormaliseerd be-

handeld worden.

Eigenlijk zou ik detentie moeten zeggen, ipv. gevangenschap.

Detentie klinkt wat minder onbeschaafd, en dekt ook meer lading van

wat het uitzitten van een gevangenisstraf zou moeten betekenen.

Ik zeg wel, zou moeten betekenen, maar in praktijk, blijft het gebeu-

ren meestal nog louter beperkt tot het afnemen van de totale vrij-

heid, als strafuitvoering.

Dus ja, pure gevangenschap. Laat ons dan aub. de dingen bij hun

naam noemen, dit is geen detentie… Dit is puur bakzitten. Maar over

die woordenkwestie gaan we het nu niet hebben.

We willen het hebben over wanneer dit huidige verhaal gaat aflopen.

Een verhaal waarvan het bewezen is dat het voor niemand iets op-

lost. We hebben eventjes gehoopt bij het aantreden van een Christen

Democratisch Minister als minister van Justitie dat er hoop was om

uiteindelijk de definitieve doorbraak te realiseren van de basiswet

2005. Ook de basisteksten van de regeerovereenkomst opende pers-

pectief op een verbeterde aanpak.

Er is al een en ander van wetgevend werk verzet, maar naar een

echte andere aanpak van detentie is nog geen enkele zet gebeurd.

Eén van de belangrijkste punten uit dezelfde basiswet 2005, met name

de geïndividualiseerde detentietrajecten zijn nog nergens opgestart.

Al te vlug worden gebrek aan budgetten als oorzaak hiervoor gegeven.

Spanning te snijden in de Nieuwe Wandeling.

Andermaal staan de gevangenissen in de kijker, en alle gevangenen

zullen het geweten hebben.

Het begon op zondag 16-10, met een Open bedrijvendag in de Gentse

Nieuwe Wandeling. Wanneer buitenstaanders binnen de muren ko-

men, moet alles anders zijn. Niets mag mislopen. Iedereen het schoon

kostuumeken aan, maar dit is maar uiterlijk vertoon.
Dat gedetineerden hiervoor op extra- abnormale wijzen worden afge-

blaft, is niet van tel. Alles voor de show. Detentiebeleid moet, en zal

goed in beeld gebracht worden.

Terwijl iedereen zich vergaapt op niets zeggende cijfers, vergaan nog

steeds mensen in de vergeetput van onze maatschappij. Niemand

heeft gezien dat een gedetineerde zijn cel kort en klein heeft geslagen,

tot en met, neen, gewoon alles, meubilair, wc, ramen, letterlijk alles

moest eraan geloven.

toen ik dinsdagmorgen Cathérine van VTM zag opdagen met alle

camera’s dacht ik : eindelijk een objectieve verslaggeving van de fei-

ten. Ik keek halsreikend naar het zeven uur journaal, maar… niets

daarvan.  En toen begon er mij een lichtje te branden… toch niet weer

een Luc Alloo verhaal, om alle Ronny’s en Marina’s nog eens op hun

best op te voeren aub….

Neen, Cathérine gaat ons een programma met inzicht brengen, al-

leen weten we nog niet waarover ?

Spijtig genoeg staan de zenuwen opnieuw extra gespannen, en onze

Calimero is de dupe.. of het duupje.

Het klinkt een beetje de  ‘ver van mijn bed show’, maar in het korte

verleden kenden we in Vlaanderen ook zo’n media circus rond de

zaak van de parachute moord.

Nu speelt het verhaal ( zo oneerbiedig durf ik het noemen ) zich af

in Wallonië, je weet wel dat andere deel van België. Ik zoek een

bombastisch woord, om het soort van verhaal en zijn verslaggeving

te omschrijven, maar geen enkel woord is passend. Sensatiezucht,

zou er een beetje naar ruiken, maar de geur is veel feller. Het is als

de geur die zich verspreidt bij het dansen op een rot, dood lichaam

van twee weken oud.

Inderdaad, dit is het wel, schokkend. Het gaat over een dode, je

weet wel, iemand die ooit een mens was.. Maar het juiste woord, of

de juiste omschrijving zal ook ik niet vinden. Degoutant !

De ganse zaak Wesphael is degoutant.

Van bij zijn arrestatie kon de vermoedelijke dader B.W. rekenen op

een steuncomité van invloedrijke, politieke vrienden, en zelfs gewezen

magistraten.

Uw dierbare schrijver Papoe, werd 9,5 jaar veroordeelt wegens zijn

strijd tegen “sociale dumping ” ( werk geven aan Vlamingen ipv. aan

Polen ). Niemand bekommerde zich over deze schrijnende, sociale

onrechten, en zelfs de rechters lieten Papoe na 2,5 jaar niet vrij met

enkelband omwille van zijn gezondheidstoestand.

Papoe was niet terminaal.

En Farid le Fou dan ? Daar al van gehoord ?

Ook dat is degoutant.

In de politiek is het altijd zo geweest. Men verkoopt iets aan de men-

sen, zomaar een luchtballon, maar men vergeet dat men om een

ballon te laten vliegen gas nodig heeft. Een plan met name.

Als ex-aannemer vertrokken wij altijd eerst met een plan, om iets te

realiseren. Maar in de politiek is dat meestal niet zo, we gaan zit-

tend wel zien. Ook Minister van Justitie Koen Geens.

Ik ga het aantal gevangenen terug brengen tot beneden de 10.000

personen. Momenteel zijn er 10.289 gevangenen, en zo’n 900

personen dragen een enkelband. Nog eventjes en men is aan het

bereikte doel.

Maar Mr. De Minister, ik heb een plan. Als oud-aannemer, laat ons

gewoon enkele gevangenissen afbreken, te beginnen met de Nieuwe

Wandeling, en al deze gevangenen gewoon onderbrengen in al die

leegstaande hotelkamers in Brussel. Drie problemen opgelost : de

minister haalt zijn belofte ( 10.000 gedetineerden ), de economie

vaart er wel mee ( stimulans voor het Brussels toerisme ) en ten der-

de, de basiswet 2005  ( 11 jaar oud ) wordt uiteindelijk gerespecteerd,

met name toepassing van het normaliseringsprincipe voor de gede-

tineerden.

Ziet U mr. Geens, voor alle problemen zijn er vele oplossingen, U

moet ze alleen willen zien.  U heeft nood aan een plan, alvorens te

bouwen.

Voor 1 november durfde men in mijn kantoren nooit de verwarming

aanzetten. Een wollige dikke trui was de oplossing voor de kille sep-

tember – oktober ochtendmomenten.

Wat doen ze bij ons, eind september ? Het is nog volop Indian Sum-

mer, iedereen spreekt ervan, en ja hoor, onze chauffages staan

s’avonds en s’ nachts al aan. Dit noem ik nu eens echt respect heb-

ben voor een multiculturele samenleving.

Van een warme, dikke truiendag hebbaen al de Maghrebijnen  geen

geitenkaas gegeten.

Ik slaap nog met het venster open, laat de warmte maar vliegen.

I see the dollars in your eyes !    God sta me bij.

Het kabinet van Gents burgemeester Daniël Termont laat weten dat

de heer burgemeester, ondanks zijn heel drukke agenda, er abso-

luut de voorkeur aan geeft , aanwezig te zijn op de uitvaartfeestzit-

ting van Marc Den Dodo.

De burgemeester voelde zich door de gebeurtenissen van de laat-

ste periode, nogal aangetrokken tot het verhaal van

www.port-to-hell-o.com ( stories behind walls ) , als kennisname met

de gewoontes.

Kwestie van wat te acclimatiseren.

Natuurlijk heeft de heer burgemeester eerst het advies ingewonnen

van zijn raadsman, maar deze zag geen graten in een eventuele

lotsverbintenis.

Marc Den Dodo zat voor sociale fraude ( sociale dumping ) en onze

burgervader is ook een socia-list.

‘t zit in de familie.