Regelmatig werd mij de vraag gesteld. Wat doet het met u, zo alleen opgesloten zitten op een cel. Wel ik probeer al lang dit gevoel te omvatten, en ook te beschrijven.

Allereerst het ruimtegevoel. Ik heb zo de indruk dat mijn leven, mijn lichaam, mijn hoofd één geworden is met mijn cel. De wereld, het zijn is verkleind tot een ruimte van enkele kubieke meter. Enerzijds voelt het benauwend aan, maar anderzijds ook zo een gevoel van zekerheid. Alles is ‘minimalistisch’, ja zelfs nihilistisch, dat geeft zo zijn zekerheden, stabiliteit. Ik hou dan nog bovenaldien bovenop van orde en netheid.

Tweedes zijn de sociale contacten dermate beperkt, dat een mens noodgedwongen een andere uitweg zoekt. Voor de meesten is dat TV of slapen.  Ik heb me gestort in lees en studiewerk. Daardoor raakt mijn hoofd overvol. Mijn hoofd (en kennis) heeft de ruimte van mijn cel aangenomen, mede dat ik zo weinig over de opgedane stof kan communiceren. Ik verwerk alles in mezelf tot mijn eigen filosofie. Soms is het wel benauwend. Ik word als het ware overmand door een zekere flueheid… een sluimer van gedachten. Er komt zoveel binnen. Ik denk het soms als volgt, mijn cel is mijn wereld geworden, en mijn hoofd mijn cel. Soms maakt het me angstig als ik buitenkom. Kan ik de wereld, met al zijn prikkels, maar ook met al zijn domheden, nog wel aan ? Hoor ik nog wel thuis in dat geweld van leven. Waar zit ik dan met al mijn theorie. Hoe ik ook rationeel probeer te zijn, mijn gevoelens beheersen een groot deel van mijn handelen. Ook daarbuiten sluit ik me gemakkelijk af. Het zal ooit een enorme aanpassing worden !!!

Uit een stilgezwegen studie van de katholieke universiteit Leuven, blijkt onder meer, wat ik al meer dan drie jaar schrijf. Ons huidig systeem van straffen, (onder meer de opsluiting in gevangenissen, zoals heden ten dage) heeft niet de gewenste effecten. De doelen die men ethisch mag verlangen van straffen, worden in de huidige manier van uitvoeren geenzins gerealiseerd.  Wel integendeel, we veroorzaken door ons huidig gevangenissysteem alleen maar meer schade. En welk mens heeft het recht extra leed (schade) toe te brengen aan een ander mens. We zijn allemaal fout, door het enerzijds toe te laten, en anderzijds niets te ondernemen.

De gevangenen zitten netjes opgesloten achter tralies, en we vergeten als maatschappij alles, het is niet langer onze zorg !

We raden al onze lezers, het verrijkende document te lezen, dat de titel meekreeg, ‘de gevangenisstraf een reflectie.

Het document werd binnen het parlement besproken, en welgeteld één volksvertegenwoordiger, had een vraag erbij. Oh, wat een enthousiasme !!, het betrof Mevr. Annick Lambrecht van de sp.a, van de oppositie natuurlijk. Al de rest zat erbij te slapen. Nu op gevangenisbeleid, gaat men gemakkelijkheidshalve  voor de status quo. Wie durft er trouwens een ‘eerlijk, maar ethisch verantwoorde gevangenisstraf’ uitwerken. Oh arme minister en zijn trawanten.

 

Waar zit ‘groen links’, ‘groen rechts’, waar zijn de ‘christendemocraten’ ???

Waar is de bisschop, de Paus ?

Was ik Koen Geens, een Christen democraat, ik zou schaamte voelen, neen veel erger, ik durfde mij niet meer vertonen in het openbaar. Christus zou hem met de roede uit de tempel, zijn kabinet, jagen. De nieuwste besparingen zijn van dien aard in het gevangeniswezen, dat er zelfs ‘geen voldoende normaal voedsel’ meer is. Ik ben persoonlijk geen klager, maar het is een echte schande, laat me dan nog niet spreken over ‘gezonde voeding’, voldoende fruit, yoghurt etc… Maar wij Belgen spenderen nog altijd miljoenen aan bommen internationaal… zijn wij geen land die gaan voor vrede, en zorg voor ‘al zijn burgers’  Hoe humaan is ‘bommen’ werpen op onschuldigen.

Maar voor die situaties in het gevangeniswezen, is geen VTM of Eén te zien. Het zijn maar ‘lepra lijders’ Stop ze diep weg, en laat ze ons zo vlug mogelijk vergeten. Gemakzuchtig als we allemaal zijn.  Je broer, je zus, je kind, het is maar crapuul, ze hebben honger net als in Afrika, en als familie, mag je naast de schande nog eens gaan opdraven om hen te voeden, en of financieel bij te springen, zodat ze niet omkomen van tekorten.

En waar zit de bisschop, geld inzamelen voor een nieuw kunstwerk !

Sprak Christus niet, ‘gij zult de gevangenen bevrijden’

Ik schrijf, gevangenissen a la 2018, zijn nog altijd een schande als straf, voor een maatschappij die zich ethisch als goed wil profileren.

Een ‘praktijkdeskundige’