Professor Michel Maus gebruikte dezelfde bewoordingen toen hij het had over de energietaks, de Turteltaks of zeggen we beter de Freya-taks. Laat het ons maar best zo houden: Freya is van Gent, wij ook. De Ganda Gang.

Mijnheer de minister van Justitie, sorry, sorry en nog eens sorry, voor deze onbeschofte woorden. Maar iets anders kunnen we niet zeggen als we naar u luisterden onlangs in De Zevende dag. U weet wel, de 7de dag waarop God rust. Op de 7de dag schiep u echter verwarring. Inderdaad, een beetje potpourri hier, een beetje potpourri daar, maar vooral zand strooien her en der. De gevangenen zijn helemaal niet blij. Maar het kan u niets schelen, in een jaar tijd kan u (en uw kabinet) slechts een paar luttele minuten vinden om ons te aanhoren. Wij de gevangenen. Wie zijn dat dan precies? Aha! Het zijn zij die niet mogen stemmen, de quantité négligable, en ze blijven recidiveren dus ze zullen nooit meer stemmen. Geen wingewest.

We hoorden uw potpourri 3 (en zelfs 4) voorstel, en stellen echt vast, het is maar wat aanmodderen, in een goed bedoelde, moderne aanpak met name en radicale omslag in the mind. Weg van de veiligheidswerking, op naar de zorgwerking. Neen, u gaat wat gevangenissen bij bouwen. Naast alle grote geplande en te plannen mega-projecten. Een nieuwe trefplaats voor gevangenen fin de carrière. U zal vermoedelijk vergeten zijn dat, datgene wat u en uw kabinet wil realiseren, reeds lang bestaat. De naam is “halve vrijheid”. U gaat deze mensen herbergen in 5-sterren nieuwe hotelletjes. WAT WE NIET NODIG HEBBEN!

WAT WE WEL NODIG HEBBEN: ZORG – RESPECT – WAARDERING EN DE MOGELIJKHEID TOT HERSTEL VANAF DAG 1.

We kunnen best leven op water en brood. Maar verander aub de mentaliteit onder het personeel, van Directoraat, over directies, naar PA’ers (Penitentiaire ambtenaren). GEEN LUXE HOTELS, WEL NORMALISERING EN TRAJECTBEGELEIDING.

Voer uit wat 11 jaar geleden zo goed door “uw broeder uit genootschap” dhr. Stefaan De Clercq werd in een wet gegoten. Stop alle huichelarij. Er worden dagelijks mensen mentaal gemarteld in onze Belgische gevangenissen.

Stop de luxe! Start de zorg!

En dit in de breedste zin van het woord. Overleg met uw collega Minister van Welzijn Van Deurzen. Wees ministers waarover binnen 150 jaar nog gepraat zal worden zoals Ducpétiaux of Lejeune. Moge uw naam eeuwig ‘jong’ blijven en België terug een voorloper van een modern, maar vooral menswaardig detentiebeleid worden. In het belang van de maatschappij!

 

 

Bron: De Morgen, 27/11/2015, pag. 15

  

Bron: De Morgen, 27/11/2015, pag. 14-15  

   

Michel Van den Bossche (de voorzitter van de vereniging GAIA die opkomt voor dierenrechten) zijn haren zouden recht staan. Hij zou op de barricaden springen als dieren 23/24 uur op dergelijke kleine oppervlakte zouden moeten verblijven. Zeker als ze bovendien ook nog eens “dier-onvriendelijk” behandeld worden. Wat FOD Justitie ook beweert, hoe men ook poogt iets anders voor te spiegelen: er wordt deze dagen in gevangenissen erger omgegaan met mensen dan met dieren. De dreigende terreursituatie voelen wij binnen de muren enorm. Stress en spanningen alom zorgen ervoor dat een niet-professioneel opgeleid personeel niet kan omgaan met moeilijke situaties. Iedereen wordt over dezelfde kam geschoren. We moeten deze dagen zeker geen extra gezellig sfeertje veroorzaken, dat begrijpen wij ook. Maar een beetje menselijkheid aub. Wat ons betreft zouden alle ministers beter wegblijven van de televisie en echt werken op hun bureau. Het is niet eenvoudig maar voor een bepaalde categorie mensen (al zijn het ‘maar’ gevangenen) extra spanningen veroorzaken, om ‘veiligheidsredenen’, is eens temeer geen goede wijze van aanpak. Dit zorgt alleen maar voor meer wantrouwen en stress bij het grootste deel van de gevangenen. En dit heeft zijn weerslag binnen én buiten de muren.

Beste mensen van FOD Justitie, uw detentiebeleid is archaïsch en verouderd. Een westers land, anno 2015 niet waardig. Dieronwaardig én mensonwaardig. Gelieve eerst de interne keuken op te ruimen en dan in verre landen actie te gaan voeren. Herken de eigen realiteit en pak deze aan.
“De gebeten honden” aka “de geslagen redactie”

Ik wil het hier niet hebben over mijn eigen gevangenisleven in detentie. Ik wil zelfs helemaal niets of weinig aanbrengen. Een korte inleiding en een even kort slot. Ik wil met name Wesley zelf aan het woord laten. Ik wil een authentiek verhaal brengen en aantonen hoe iemand met een lager IQ het leven in de gevangenis aanvoelt. Deze tekst is een soort neerslag van een gesprek met Wesley in RG Gent.

“Hallo,
Op 7 oktober 2015 ben ik opgepakt voor mijn feiten. Heel de dag heb ik in het politiebureau gezeten. Rond 17u hebben ze met handboeien aan tot in de rechtbank gebracht. Daarna naar de gevangenis van Gent. Ze behandelden me als iemand die een moord heeft begaan, maar zo ben ik niet. Ik heb een IQ dat minder is dan 70. Ik hoor niet in de gevangenis maar wel in een psychiatrische instelling daar kunnen ze me volgens mijn advocaat beter helpen. Ik voel me hier niet op mijn plaats: mijn celgenoot slaat me, ik mag niet bewegen, ik snurk een beetje en daardoor maakt hij me steeds wakker. Ik voel me hier echt machteloos, ik voel me echt niet goed, zo elke dag opgesloten in een cel. Tussen 10u en 11u30 mag ik buiten op de binnenkoer en de rest van de dag zit ik in de cel. Dat is echt niet leuk. Ik heb een grote achterstand in lezen en schrijven en ben op zoek naar mensen die me kunnen helpen. Ik voel me hopeloos sinds ik hier zit en kan alleen maar denken en denken. Zo geraak ik niet verder. Ik zit elke dag tussen deze vier muren. Ik heb hulp nodig.”

Tot hier Wesley. Veel woorden, weinig inhoud zou je denken. Maar niets is minder waar. Wie wat bekend is met justitie en haar werking herkent zeker enkele fenomenen. Met name iedereen over dezelfde kam scheren, en op een “onmenselijke” manier behandelen. Christus zei “eco homo”, aanziet de mens.. en ga er ook zo mee om. Hoe kan je als rechter, onderzoeksrechter, gevangenisdirecteur met mensen van vlees en bloed, maar ook met een persoonlijkheid zo om gaan? Ik zou mijn diploma verbranden uit eerlijke schaamte. En ja, zij doen hun opgedragen werk, maar kun je met dergelijk hoog IQ (> 125) en opleiding, dit zo maar laten gebeuren? Het is hier en individueel dat men moet opstaan en niet zomaar aan de zijlijn blijven staan.

Helaas worden nog al te veel verdachten, beschuldigden, beklaagden, veroordeelden,.. over dezelfde kam geschoren: quantité négligable. Heel veel politici, rechters, andere hoge functies binnen de FOD Justitie zijn carrièrejagers. Het gaat niet om de mens, maar om het resultaat. Hun resultaat, goede statistieken (naar hun normen), voldoende stemmen. Deze situaties zijn schrijnend. Wat er ook gebeurt, mensen verdienen steeds een menselijke, aangepaste behandeling.

Beste politici, rechters, gevangenisdirecteurs, bewakers, het kan en moet DRINGEND anders. Jullie hebben de kracht en de kennis. Blijf niet langer aan de kant staan. Laat niet nog langer Wesley-situaties bestaan.

Beste lezers, Schrijf een klein briefje of kaartje naar Wesley. Hij heeft niets. En niets is hier echt wel niets. Een kort woordje zal hem deugd doen. Zijn adres is Wesley, Nieuwe Wandeling 915, Nieuwe Wandeling 89, 9000 Gent.

 

De redactie

 

Ik begin met een verhaal dat even niet zo brandend actueel is als het jihadisme maar toch een sluipende moordenaar is van onze welvaartsstaat. Meer en meer mensen worden ouder en ouder in onze Westerse wereld. Vanuit deze gedachte schreef ik deze tekst.

Het kon zo maar. Ik heb het over bepaalde ‘praktijken’ die zich afspeelden  voor de jaren ’80. Iets waarvoor de huidige tijdsgeest helemaal niet meer open staat. Als iemand de dag van vandaag in de ellendige toestand komt van een comateuze toestand, worden er kosten noch moeite gespaard om, soms tegen beter weten in, deze vegeterende situatie in stand te houden. Maanden en zelfs soms jaren wordt het leven van een mens verlengd. We kampen hier met een ethisch probleem. In de afgelopen periode is de wetenschap alleen maar geëvolueerd naar beter en meer. De grens van leven en dood is verlegd. Ook het belang van het individu is sterk veranderd. De vraag is alleen, hoe ver kan men gaan? Kan men het maatschappelijk belang opofferen aan het individueel “zijn”. De factor geld speelt hierin een grote rol. Eerst en vooral brengt dit ongelooflijk veel geld op voor de ziekenhuizen. Daarnaast waren er tijden dat de staatskas onuitputtelijk leek. Ondertussen weten we beter. Mede hierdoor moeten we ons ook bepaalde ethische vragen stellen: moeten we het algemeen belang niet boven dat van het individu plaatsen? Kan men nog ongebreideld kosten maken, of zijn er grenzen? Ik heb het gevoel dat voor de jaren ’80 er veel rationeler werd gereageerd op dergelijke situaties. Men probeerde in de ziekenhuizen alle middelen uit om mensen te redden. Maar toen er voldoende onderzoeken en pogingen waren gebeurd en bleek dat de betrokkene niet meer in staat was om zelfstandig te ademen, werd ‘de stroom’ niet meer aangezet. Waar zit ons geweten als we honderdduizenden euro’s investeren om het onmogelijke mogelijk te maken? Terwijl bijvoorbeeld op hetzelfde moment duizenden mensen geen drinkbaar water hebben, op de vlucht zijn, geen dak boven hun hoofd hebben, in oorlogssituaties zitten,… Hoe kunnen we ons zo angstvallig verbonden voelen met die ene mens en zo afstandelijk tegenover die vele anderen?

Professoren maakten een ethische meetschaal, en op een schaal van 0 tot 100, zitten de meeste mensen rond het nulpunt. Mijn pleidooi voor radicaal socialisme is zeer actueel. Een radicaal socialisme, waar men het teveel afneemt ten voordele van het te weinig. En waardoor iedereen beter wordt, zeker op de ethische meetschaal. En wat als de meesten onder ons rond de 50 zouden zitten op de meetschaal? Dan was er een andere en betere wereld. En is het dat niet waar de meesten onder ons naar streven? Maar het blijft al te dikwijls bij wishful thinking. Doen we zelf wel voldoende om de wereld beter te maken? Of blijven we hangen in de typische zelfreflex van de 20ste eeuw? Waar eigen kennis en rijkdom voorop stonden. Is er echt toekomst voor de wereld in de 21ste eeuw? Of blijft het een herhaling van het gekende stramien, in stand gehouden door een politiek van machtsspelletjes, waar economie en politiek hand in hand verdedigen wat ooit als ideaal werd afgeschilderd. Zijn we dan alleen wijzer geworden op papier in boeken en niet in realiteit? Of moeten we geduld hebben en overtuigd zijn dat het internet de mensheid wel degelijk zal omarmen, met maar één doel: De wereld een betere plek maken voor zoveel mogelijk mensen.

 
De redactie

 

Bron: De Morgen, 21/11/2015, pag. 32-35

   
    
 

In de gevangenis sterven wekelijks onnodig mensen. Niemand merkt dit nog. Wie geeft er om de bajesklanten? “Eigen schuld, dikke bult” klinkt het meestal. “Laat ze maar stikken, ver weg in de vergeetput.” En dat is het ook echt wel. Een vergeetput. Middeleeuwse toestanden, maar vooral ‘onverantwoord’ anno 2015. Als redactie vinden wij het verontrustend en ongeoorloofd dat ook in de gevangenis mensen ‘ongewild’ sterven. Dit bijvoorbeeld door een staking. In de Verenigde Staten gebruikt men in dergelijke gevallen de term ‘collateral damage’. Het is verantwoord dat er doden vallen voor een hoger doel. En bovendien is dit meestal niet ‘gewild’. Het is een nevenverschijnsel van de ondernomen acties…

Onlangs waren niet de VS maar Wallonië the place to be. Twee doden als gevolg van een staking. ‘Dommage collatéral’, het hoger doel ‘recht op staken’ wordt gehaald: de doden zijn niet gewild. Maar ze zijn er wel. En wat er gebeurd in onze Belgische gevangenissen is niet te catalogeren onder collateral damage. Het ‘verantwoorde’ van de actie is niet aanwezig. Er is geen hoger doel, er is zelfs geen doel behalve de maatschappij ‘beschermen’ ?!! (.. op korte termijn en wat op langere?) De doden (door terging) zijn ook geen randverschijnsel. De kennis van het waarom maar vooral ook de kennis van de verbetering is wel aanwezig maar wordt niet gebruikt. Welke media durven het aan om deze etterende buil open te prikken? Laat u niet leiden door valse profeten die beweren dat de gevangenen al luxe genoeg hebben. Het zogenaamde zwembad in de gevangenis van Brugge bestaat niet!

De redactie