Het klinkt een beetje de  ‘ver van mijn bed show’, maar in het korte

verleden kenden we in Vlaanderen ook zo’n media circus rond de

zaak van de parachute moord.

Nu speelt het verhaal ( zo oneerbiedig durf ik het noemen ) zich af

in Wallonië, je weet wel dat andere deel van België. Ik zoek een

bombastisch woord, om het soort van verhaal en zijn verslaggeving

te omschrijven, maar geen enkel woord is passend. Sensatiezucht,

zou er een beetje naar ruiken, maar de geur is veel feller. Het is als

de geur die zich verspreidt bij het dansen op een rot, dood lichaam

van twee weken oud.

Inderdaad, dit is het wel, schokkend. Het gaat over een dode, je

weet wel, iemand die ooit een mens was.. Maar het juiste woord, of

de juiste omschrijving zal ook ik niet vinden. Degoutant !

De ganse zaak Wesphael is degoutant.

Van bij zijn arrestatie kon de vermoedelijke dader B.W. rekenen op

een steuncomité van invloedrijke, politieke vrienden, en zelfs gewezen

magistraten.

Uw dierbare schrijver Papoe, werd 9,5 jaar veroordeelt wegens zijn

strijd tegen “sociale dumping ” ( werk geven aan Vlamingen ipv. aan

Polen ). Niemand bekommerde zich over deze schrijnende, sociale

onrechten, en zelfs de rechters lieten Papoe na 2,5 jaar niet vrij met

enkelband omwille van zijn gezondheidstoestand.

Papoe was niet terminaal.

En Farid le Fou dan ? Daar al van gehoord ?

Ook dat is degoutant.