Beste lezer,

Hierna volgt een eerste bijdrage van gedetineerde “P” die een aantal noden aanhaalt en hiermee de vinger op de wonde legt naar aanleiding van een artikel van Stefanie Gryson op Mensenrechten.be. Wij lezen graag uw reacties of vragen. Bedankt!

De gevangene: een melkkoe?
Door “P”, gevangenis Beveren

‘Men blijft kiezen voor hoogbeveiligde gevangenissen, voor een fabrieksmatige manier van opsluiting. Dit zorgt ervoor dat het zeer moeilijk is om te differentiëren. De nieuwe gevangenis in Beveren is hierdoor een gemiste kans‘. Kristel Beyens, professor criminologie aan de VUB

In het artikel ‘Beveren: nieuwe gevangenis, oud zeer’ van Stefanie Gryson (www.mensenrechten.be/14 maart 2014) wordt gesteld dat volgens nationale en internationale wetgeving en verdragen bepaalt is dat het inperken van de vrijheid de straf op zich is. Dit betekent ook dat bijkomende schade zoveel mogelijk dient te worden vermeden en dat de gedetineerden per definitie recht hebben op alle maatregelen betreffende hulp- en dienstverlening. Verder in het artikel wordt gesteld dat om de gedetineerden voor te bereiden op hun re-integratie en dus recidive te laten dalen, er correct moet worden geïnvesteerd in het gevangeniswezen. “De gevangenisstraf zou er voor moeten zorgen dat gedetineerden er als een beter mens buiten komen. Dit kan alleen als de detentieschade zoveel mogelijk wordt beperkt en er ingezet wordt op re-integratie.” Een ander probleem dat aan bod komt en dat de re-integratie in de weg staat, is het ‘bewijs van goed gedrag en zeden’. Een probleem dat volgens advocaat Sven Mary zal moeten opgelost worden omdat anders het probleem van recidive zich zal blijven voordoen.

Het zou mooi zijn indien men ons, de gevangenen, zou kunnen zeggen wat “re-integratie” inhoudt of betekent. Als gedetineerde kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de inhoud van de term re-integratie afhankelijk is van de persoonlijke interpretatie van de wetgever, de strafrechter, de gevangenisdirectie en vooral van de medewerkers van de psycho-sociale diensten in de gevangenissen.

Tal van gedetineerden zijn niet alleen geconfronteerd met een vrijheidsstraf, maar moeten vaak nog boetes en/of schade betalen, en in sommige gevallen ook nog leningen afbetalen. De opnamen in een penitentaire instelling betekent dan dat op alle uitstaande boetes en schulden verwijlintresten worden berekend omdat deze niet tijdig kunnen afbetaald worden.

Eens de gedetineerde in de penitentaire instelling wordt “opgenomen”, moet hij/zij afwachten of er werk voorhanden is, of beroep doen op familie en eventueel vrienden om te kunnen “overleven”. Geen werk binnen de penitentaire instelling of geen financiële steun van familie of vrienden, betekent voor de gedetineerde dat hij/zij geen contact kan opnemen met familie of vrienden, noch telefonisch, noch schriftelijk. Het betekent ook dat hij/zij geen zeep, fruit, tabak, een extra deken,… of andere goederen en diensten kan aankopen. Wil een gedetineerde bv. een televisie, dan kost dit € 18 à € 20 per maand. Tabak en sigaretten kosten evenveel als in de buitenwereld en op alle andere producten rekent de instelling 10 à 15 % “behandelingskosten”. Voordeelverpakkingen of solden zijn onbestaand binnen de muren van de gevangenis. Ook telefoonkosten swingen de pan uit. Niet tegenstaande de telefoontarieven € 0,12 per minuut in de ‘daluren’ en € 0,21 in de ‘piekuren’ + connectiekosten bedragen, wordt € 33,6 per minuut in de daluren en € 56,3 per minuut in de piekuren aangerekend. Indien de gedetineerde contact opneemt met iemand zijn gsm bedraagt de kostprijs € 91,2 per minuut. Een gevangene wordt dus ook ondermijnd in zijn weinige contact met de buitenwereld.

Als de gedetineerde wel kan werken, kan hij/zij tussen de € 0,60 en het toploon van € 2,85 per uur verdienen. Om dit toploon te kunnen verdienen moet de gedetineerde wel in “het atelier” te werk gesteld zijn. Dit betekent dat de “gelukkige” gedetineerde ongeveer € 100 tot maximum € 600 per maand kan verdienen.

Nog erger is het voor de “gepensioneerde” gevangenen. De gedetineerden die over een pensioen beschikken, verliezen dit pensioen na een jaar detentie en zijn dan aangewezen om te “werken’” of moeten (opnieuw) beroep doen op familie en/of vrienden. Zij verliezen hun pensioenrechten, waar zij dan 40 of meer jaren voor gewerkt hebben en dit tot 1 maand na de detentie. Voor de gepensioneerden is de inperking van de vrijheid als straf op zich niet voldoende, zij bekomen nog een extra straf door het ontnemen van hun pensioenrechten.

Blijkbaar volstaat de inperking van de vrijheid niet als straf op zich, de gedetineerde wordt als het ware een melkkoe die tot de laatste (financiële) druppel wordt uitgemolken.

Deze week kwam Angelina in Iedereen beroemd. Ze is kunstschaatser en maakt filmpjes op de schaatspiste voor haar stiefpapa die in de gevangenis zit. Ze mist hem ongelooflijk veel. Ook Karrewiet maakt binnenkort een reportage hierover. Het is fijn om te zien hoe er ook door de media aandacht wordt gegeven aan familieleden van gevangenen. Zij worden namelijk altijd ook mee ‘gestraft’ terwijl ze zelf (meestal) niets verkeerds deden.

Hier kan je het filmpje bekijken:

http://deredactie.be/static/embed/?permalink=1.2208649

*

 

 

 

Pour Français, regardez ci-dessous

“De gevangene draagt Louboutins”

Je hebt het je zeker al afgevraagd: waarom willen zoveel vrouwen de schoenen met torenhoge hakken dragen van de wereldvermaarde mode-ontwerper Christian Louboutin? Is het omdat de schoenen werkelijk zo mooi zijn? Inderdaad, het zijn vaak unieke, mooi vormgegeven schoenen. Maar het is niet de schoonheid wat het allerbelangrijkste is voor de meeste vrouwen. Het hogere doel dat schuilt achter het dragen van precies dié schoenen is het imago dat ze hebben, de uitstraling van het merk Louboutin. De verfijnde marketingstrategie die het merk hanteert, laat je weten én voelen dat je “erbij hoort”, bij die exclusieve groep van mensen die het zich kunnen permitteren om deze schoenen aan te kopen én te dragen. Daardoor ervaart de draagster een zekere zelfvoldaanheid en zelfbewustzijn en straalt zij ook uit: “ik hoor erbij”. Status. Het is iets van alle tijden en alle culturen.

Maar wat heeft dit nu te maken met de wereld van de gevangenen? In de gevangenissen is het quasi overal verleden tijd dat de gedetineerden nog rondlopen in gestreepte pyama’s. Het beeld dat we maar al te goed kennen uit de Hollywood-filmindustrie. De hedendaagse gevangenen dragen kledij zoals gewone burgers. Dat heeft als doel om aan één van de missies van de gevangenis te voldoen, namelijk om alles binnen de muren van de gevangenis zoveel mogelijk te doen lijken op de maatschappij daarbuiten. Maar hier komt een addertje vanonder het gras. Wat met hen die zich geen gewone kledij kunnen permitteren? Omdat ze niets anders kunnen betalen, dragen zij toch de typische gevangenisplunje. Hier begint de stigmatisering. Net als in de maatschappij erbuiten, kan men ook binnen de gevangenismuren de niet-begoeden er vlotjes uit halen. Maar dit is nog niet alles, deze sociale ladder-classificatie speelt nog verder door in ‘the devil wears Louboutin’. Hiermee bedoel ik het schoeisel van de gevangene. In de gevangenis moet bijna iedereen Nikes dragen, het is hét merk bij uitstek om je een sociale status aan te meten. Dit gaat van spiksplinternieuwe tot allerlei gradaties van afgedragen schoenen met bedragen tussen de 70 en 150 € per paar. So what? zal je denken.

Om een paar schoenen te kunnen aankopen, moeten de meeste gevangenen een maand werken. Een maand! Misschien weet u dit niet, maar de meeste gedetineerden gaan elke dag werken. Ze krijgen hiervoor een loon tussen de 0,90 cent per uur en maximaal (en dat is echt een toploon) van 2,85 € per uur. In de gevangenis moet je dus een volledige maand fulltime werken om één paar (sport)schoenen te kunnen kopen. Zoals ik eerder schreef, is dit voor de meeste gevangenen omwille van het sociale aanzien (net als buiten in de echte maatschappij) een must. Als we even de berekening maken, betekent dit dat een paar schoenen in de ‘gewone’ maatschappij ongeveer 1500 € zou kosten, een gemiddeld maandloon. De prijs van 1 à 2 paar Louboutins dus.

“Les prisonniers portent des Louboutins”

Vous vous êtes sûrement déjà demandé : pourquoi tant de femmes veulent porter les chaussures avec les super hauts talons du créateur mondialement connu Christian Louboutin? Est-ce que les chaussures sont vraiment si jolies ? C’est vrai, ce sont souvent des chaussures uniques et des modèles magnifiques. Mais ce n’est pas la beauté qui est la chose la plus importante pour la plupart des femmes. Le but réel qui se cache derrière le fait de porter ces chaussures en particulier, c’est l’image qu’elles ont, le look de la marque Louboutin. La stratégie commerciale sophistiquée utilisée par la marque vous fait sentir que « vous en faites partie », partie de ce groupe exclusif de personnes qui peuvent se permettre d’acheter et mettre ces chaussures. Par conséquent, la porteuse éprouve une certaine suffisance et une conscience de soi, et elle rayonne : «J’en fait partie». Cela existe depuis tous les temps et toutes les cultures.

Mais quel est le rapport avec le monde des prisonniers? Dans les prisons actuelles, le port des pyjamas rayés par les détenus fait quasiment parti du passé. C’est une image que nous connaissons tous trop bien de l’industrie cinématographique d’Hollywood.
Les prisonniers contemporains portent des vêtements comme les citoyens ordinaires. L’objectif est de remplir une des missions de l’administration pénitentiaire, à savoir que tout ce qui est à l’intérieur des murs de la prison ressemblent le plus possible à la société extérieure. C’est là que le bât blesse. Que se passe-t-il pour ceux qui ne peuvent se permettre de porter des habits normaux ? Parce qu’ils peuvent pas se permettre d’acheter autre chose, ils portent encore les vêtements typiques de la prison. Ici commence la stigmatisation. Comme dans la société extérieure, on peut plus ou moins déterminer lesquels sont les moins favorisés. Mais ce n’est pas tout, cette classification de l’échelle sociale joue encore plus loin dans « Le Diable s’habille en Louboutin ». J’entends par là, les chaussures du prisonnier. En prison tout le monde doit porter des Nikes, c’est LA marque de choix pour mesurer votre statut social. Cela va des chaussures toutes nouvelles aux chaussures usées à différents degrés, allant de 70 à 150€. So what ? vous pensez.

Pour acheter une paire de chaussures, la plupart des prisonniers doivent travailler un mois. Un mois ! Peut-être ne le savez-vous pas , mais la plupart des détenus vont travailler tous les jours. Pour cela ils touchent un salaire allant de 0,90 € par heure à maximum 2,85 € par heure (et c’est vraiment un salaire élevé). En prison il faut donc travailler un mois complet avec un horaire plein pour pouvoir acheter une paire de chaussures (sport). Et comme je l’ai écrit ci-dessus, c’est vraiment le must pour les prisonniers pour avoir le respect de la société (tout comme dans la société réelle). Si nous faisons un petit calcul, une paire de chaussures représenterait la somme d’environ 1500€ dans la société «normale», environ un mois de salaire moyen. Donc le prix de 1 ou 2 paires de Louboutins… Donnez nous votre avis, vos réactions! 

Aanvankelijk was een gevangenis uitsluitend bedoeld om iemand tijdelijk vast te houden in afwachting van zijn straf. Wat zou het vonnis worden: een boete, lijfstraf, verbanning of de doodstraf? Pas later werd de opsluiting de straf zelf. Wat is er door de jaren heen veranderd in ons gevangeniswezen? In welke mate is ons strafbeleid wetenschappelijk onderbouwd? Hoe effectief is gevangenisstraf en wat zijn de voor- en nadelen van alternatieven als elektronisch toezicht en taakstraf?

Tijdens deze Grijze Cellen over (gevangenis)straf geven we het woord aan twee academische specialisten op het gebied van criminologie en penologie in de Lage Landen. Kristel Beyens (VUB) legt in haar lezing de nadruk op de ontwikkelingen in het Belgische strafbeleid en Miranda Boone (UU en RUG) belicht de evolutie van het strafbeleid in Nederland. Daarna volgt een gesprek onder leiding van Eos-redacteur Dieter De Cleene.

Maandag 30 maart om 19u30 in STUK, Naamsestraat 96, 3000 Leuven.
Gratis! Reserveren: www.deburen.eu of 02 212 19 30.

Kristel Beyens is sinds 1989 verbonden aan de vakgroep criminologie van de Vrije Universiteit Brussel, eerst als onderzoeker en vanaf 1999 als professor in de penologie. Ze publiceert over onderwerpen als overbevolking in (Belgische) gevangenissen, de rechter en het rechtspreken en sinds enkele jaren richt ze zich ook op gemeenschapsgerichte straffen zoals de werkstraf en het elektronisch toezicht. Kristel Beyens is redactielid van onder meer de tijdschriften Panopticon en European Journal of Probation en wordt regelmatig geconsulteerd door de media over penitentiaire en bestraffingsthema’s. Samen met Miranda Boone deed ze onderzoek naar de beleving van detentie door Belgische gedetineerden en Nederlands personeel in de penitentiaire inrichting Tilburg, dat ze publiceerden in de bundel Zeg maar Henk tegen de chef (2013).

Miranda Boone is bijzonder hoogleraar penitentiair recht en penologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en universitair hoofddocent straf- en strafprocesrecht aan de Universiteit Utrecht. Ze is een specialist op het gebied van strafrechtelijke besluitvorming, straftenuitvoerlegging, het gevangeniswezen en de reclassering in Nederland. Zij publiceerde daar de afgelopen vijftien jaar veelvuldig over. Als co-auteur was zij betrokken bij de totstandkoming van het studieboek Criminologie en Strafrecht (2013) en samen met Kristel Beyens deed ze onderzoek naar de beleving van detentie door Belgische gedetineerden en Nederlands personeel in de penitentiaire inrichting Tilburg. Daarnaast publiceerde ze in 2014 artikelen over elektronische detentie en de reclassering als uitvoeringsorganisatie.

Organisatie: deBuren, Fonds Wetenschappelijk Onderzoek – Vlaanderen (FWO), Wetenschappelijk Tijdschrift Eos, KU Leuven en STUK

(Foto Belga)

Français: regardez ci-dessous 

Afgelopen zondag 11 januari 2015 zou voor het eerst in de geschiedenis van België een gevangene gedood worden door een injectie. Frank Van Den Bleeken is 51 jaar oud en is al meer dan 30 jaar opgesloten voor zedendelicten. Van Den Bleeken is de voorbije jaren herhaaldelijk onderzocht door psychiaters. Zij bevestigen los van elkaar dat de man psychisch ziek is en ernstig lijdt. Hij is er zich ook van bewust dat hij zonder aangepaste therapie een gevaar is voor de samenleving. Al deze omstandigheden, en vooral de uitzichtloosheid op beterschap, deden Frank besluiten uit het leven te stappen. Jaren procedeerde de man met zijn vraag tot euthanasie. Uiteindelijk kreeg hij in september 2014 van de rechtbank te Brussel de goedkeuring hiervoor. Afgelopen zondag zou deze euthanasie plaats gevonden hebben in de gevangenis van Brugge. Maar in laatste instantie trok de dokter die de euthanasie zou toepassen zich deze week terug. Uiteindelijk besloot de Minister van Justitie Koen Geens om hem aangepaste verzorging te geven in het nieuwe Forensisch Psychiatrisch Centrum te Gent. Nadien zou Van Den Bleeken eventueel in Nederland terecht kunnen in een speciale instelling voor psychiatrische gevangenen.

“Opgelost staat netjes” kan je zeggen, maar niets is minder waar. Dit is een zwarte dag uit de geschiedenis van het gevangeniswezen. Het wijst enerzijds op het inefficiënt beleid van justitie. Wat jaren niet kan, kan dan plots wel onder druk van publiek en media. Anderzijds wordt de vinger op de wonde gelegd van het feit dat de opsluiting niet zomaar de juiste oplossing is bij alle delicten. Straffen à la tête du client zouden veel beter kunnen werken. Zowel voor de gevangene als voor de maatschappij. In een volgend bericht ga ik hier graag verder op in. Wilt u graag reageren of heeft u voorstellen, vragen? Stuur me gerust een mail of een brief: porttohello@gmail.com of Marnic De Munck, Schaarbeekstraat 2, 9120 Beveren.

Links:

http://en.wikipedia.org/wiki/Frank_Van_Den_Bleeken
http://www.knack.be/nieuws/tag/frank-van-den-bleeken-17138.html
http://www.demorgen.be/nieuws/advocaat-van-den-bleeken-hij-kan-het-niet-begrijpen-a2172918/

 

Ce dimanche, le 11 Janvier, 2015 serait la première fois dans l’histoire de la Belgique un prisonnier serait tué par une injection. Frank Van Den Bleeken a 51 ans a été incarcéré pour des infractions sexuelles plus de 30 ans.  Van Den Bleeken a été examiné ces dernières années à plusieurs reprises par les psychiatres. Ils ont confirmé séparément que l’homme est un malade mental et souffre sévèrement. Il est également conscient qu’il est un danger pour la société, sans traitement adéquat. Toutes ces circonstances, et surtout le désespoir d’amélioration, Frank décide de mettre fin a sa vie. Pendant plusieurs Années l’homme demande son euthanasie. Finalement, il a reçu en Septembre 2014, l’approbation de la Cour de Bruxelles pour cela. Dimanche aurait eu lieu l euthanasie en prison de Bruges. Mais en dernière minute le médecin qui appliquerait l’euthanasie s est retire cette semaine. Finalement, le ministre de la Justice Koen Geens décidé de lui donner les soins appropriés dans le nouveau Centre de psychiatrie légale à Gand. Ensuite Van Den Bleeken pourrait éventuellement se retrouver dans les Pays-Bas dans un établissement spécialisé pour les détenus psychiatriques.

“Fait Résolu et bien rangé” vous pouvez dire, mais ce n’ est pas vrai. C’est un jour noir dans l’histoire du système pénitentiaire. Il reflète à la fois les politiques inefficaces de la justice.
Ce que des années ne peuvent pas être résolu, peuvent soudainement être sous la pression du public et des médias accorde et trouver une solution. D’autre part, le doigt sur la plaie est mis sur le fait que la détention n est pas seulement la bonne solution pour toutes les infractions. Sanctions à la tête du client pourrait fonctionner beaucoup mieux. Le détenu et la société. Dans un post ultérieur j’aimerais en discuter davantage.

Envie pour commenter ou avez des suggestions, des questions?
Ne hésitez pas à m envoyer un e-mail ou une lettre: porttohello@gmail.com ou Marnic De Munck, Schaarbeekstraat 2, 9120 Beveren.

 

 

Français: regardez ci-dessous.

Beste geïnteresseerde,
Beste sympathisant,

Het echte verhaal horen van een gevangene, wie is er niet benieuwd naar? Alhoewel het voor de meesten een ver-van-mijn-bed-show is, is er toch bij velen wel een grote nieuwsgierigheid naar de verhalen die leven achter de tralies, tussen de vier muren van een gevangeniscel. Met dit platform willen we u die inkijk bieden. Meer zelfs, u kunt uw eigen mening ventileren zonder schroom. Wij brengen u interviews met mensen die hun eigen verhaal brengen. Wie is er niet benieuwd naar wat er omgaat in het hoofd van de mensen achter bv. de Kasteelmoord in Wingene, wie wil er niet wat nader kennis maken met de gedachtengang van een serie-moordenaar, hoe voelt iemand zich op death end row, net voor zijn ter doodveroordeling, etc… Dit platform brengt u verhalen met heel wat emoties en interessante informatie die ieder van ons wel ergens beroert. Het geeft u een unieke inkijk in een wereld die voor velen van ons onbekend is.

Door deze pagina te liken en bij voorkeur ook een financiële gift aan onze organisatie, krijgt u heel wat informatie maar draagt u ook een steentje bij aan het openbreken van een groot maatschappelijk taboe. Er wordt snel gezegd: “eigen schuld, dikke bult” maar het blijft om mensen gaan. In gevangenschap wordt je alles afgenomen: je vrijheid, je privacy, je loon, pensioen, ziekteuitkering of stempelgeld maar bovenal ook een groot deel van je menswaardigheid. Zonder geld kan je, net als in het gewone leven, ook in de gevangenis niets doen: geen TV krijgen, niet bellen, niet eens een stuk fruit of chocolade kopen, zelfs je haar niet laten knippen,… Je bent dus enorm afhankelijk van familie en vrienden. Iets wat veel gevangenen ook kwijt spelen doordat ze in de gevangenis belanden.

Denk daar even aan als je geniet van een glasje witte wijn en denk er vooral aan dat je milde gift ergens een klein beetje geluk en hoop brengt!
Ook al is het voor u waarschijnlijk/misschien een ver-van-je-bed-show, steun ons en geef ons de kans om dit platform uit te bouwen. Om gevangenen de kans te geven om te communiceren met de buitenwereld, om hun verhaal te doen. Zodat dit niet enkel via de media, rechtbanken en advocaten in de wereld komt.

Hartelijk dank,
Marnic
porttohello@gmail.com

 

Bonjour,

Qui ne serait pas curieux de connaître l’histoire vraie racontée par un prisonnier? Bien que pour la plupart c’est un sujet tabou. Il est certain que les histoires sur la vie derrière les barreaux, entre les quatre murs d’une cellule de prison suscitent beaucoup de curiosités. Avec cette plate-forme, nous voulons vous faire connaître la vrai vie. Et en plus, vous pouvez donner votre propre opinion sans hésitation.

Nous vous livrons des entrevues avec des personnes qui apportent leur propre histoire. Vous voulez connaître les pensées des gens derrière les barreaux: ce que pense l’assassin du Château à Wingene, quelles sont les pensées d’un tueur en série, quel est l’état d’esprit de quelqu’un dans le couloir de la mort, ou tout simplement les réactions d’un condamné, etc … Cette plate-forme vous apporte des histoires chargées d’émotions et vous donne des informations intéressantes et qui peuvent toucher chacun de nous quelque part. Elle vous donne un aperçu unique sur un monde qui est inconnu pour beaucoup d’entre nous.

Grâce aux pages “like”, aux articles et aussi grâce à vos dons à notre organisation, vous allez obtenir un grand nombre d’informations, mais vous allez aussi pouvoir donner votre contribution à la rupture ouverte d’un tabou social majeur. Il est vite dit: “c’est normal, c’est de sa faute” mais le condamné continue à être une personne. En captivité, on vous prend tout: votre liberté, votre vie privée, votre salaire, votre pension, mais surtout une grande partie de votre dignité humaine. Sans argent, tout comme dans la vraie vie, vous ne pouvez rien faire en prison: pas obtenir une télévision, pas téléphoner, ni même acheter un morceau de fruit ou de chocolat, vous ne pouvez pas couper vos cheveux, soigner votre image,… Vous êtes totalement et énormément dépendant de la famille et des amis. Beaucoup se retrouvent seul car ils sont en prison.

Pensez-y avant de déguster un verre de vin blanc et rappelez-vous surtout que votre donation même toute petite apporte un peu de réconfort et d’espoir! Et sinon votre soutien et votre contribution à la création de cette plate-forme est inestimable. Vous allez donner aux détenus la possibilité de communiquer avec le monde extérieur, afin de faire entendre leur histoire, et pas seulement à travers les médias, les tribunaux et les avocats du monde.

Merci !
Marnic
porttohello@gmail.com