Heb jij je die vraag al eens gesteld ? Hoe zou het eraan toegaan,

juist in die periode die borg staat voor een warme, gezellige tijd van

het jaar ?

Kerstmarkten zijn er niet, en heel wat normale activiteiten, zoals

bibliotheek, fitness.. enz.. worden tijdelijk afgeschaft. Dit heeft te

maken met de vele verloven, die logischer wijze opgenomen worden

in de eindejaarsperiode.

Anderzijds draaien de medewerkers van de geloofsdiensten op volle

toeren. We beleefden al een prachtige kerstviering van de Protes-

tantse Kerk, een bezinnings- en poëzie avond rond de kribbe van de

Katholieke Kerk, en er staat ons nog een Kerstmis te wachten op

zondag 25 december.

Deze drie extra activiteiten, zijn fors overgoten met een saus van

muziek ( de gekende kerstliederen ), met interne en externe zangko-

ren. U ziet het, er valt wel wat sfeer te snuiven.

En dan is er nog de kerstboom in het centrum. Heel groot, en ook

heel mooi versierd. Vorig jaar maakte ik me er nog druk over het

feit, dat men beter wat vriendelijkheid zou hebben in plaats van een

kerstboom, maar wonder boven wonder, God en zijn mensen heb-

ben me verhoord !

Een echte kentering, ikzelf en anderen mogen een echte verandering

ondervinden. Een goede stap in de juiste richting.

En dan is ook het eten niet onbelangrijk. Kerstavond, Kerstdag, Ou-

dejaarsavond en Nieuwjaarsdag, telkens een feestdiner : kalkoen,

schaaldieren, feestgebraad, konijn, truffels , ijstaart, chocolade, en

nog veel meer. Als dat geen kermis is !

Ja, op dat gebied mogen we niet klagen. Ik vind dit fijn. Erg jammer

is wel de stilte in ons hart op deze momenten. De eenzaamheid, het

gemis van dierbaren op zo’n uitgelezen momenten. Maar ondanks

dit, mogen we de directie en al het personeel proficiat wensen. Men

heeft gedaan wat mogelijk is.

Nu nog hopen dat alles vlot verloopt.

Aan iedereen een heerlijke, warme periode toegewenst, smakelijk,

en santé ! We vieren mee.

Over de afwezigen niets dan goed, zouden we het kunnen uit-

leggen.
Neen, helemaal niet.

We hebben geen slogans nodig, om uit te leggen hoe het was

ten tijde van deze twee mensen als directeurs van de Gentse

Nieuwe Wandeling. Gewoonweg anders, en best wel gezelliger.

Een gezelligheid, is dat niet iets dat deugd doet in een liefde-

loos nest ?  Want zo durf ik ‘den bak’ wel benoemen.

We zijn meer dan acht maanden verder. Drie nieuwe, krachtige

jonge mannen kwamen hen vervangen. We hadden dus veel

hoop, en ja, normaal doet hoop leven.

Maar we blijven verweest achter. Nog nooit was de stress zo

te snijden als nu. De wind zit natuurlijk niet in de goede rich-

ting, met al die besparingsmaatregelen. Maar we blijven er ech-

ter van overtuigd, dat veel afhankelijk is van de persoon zelf.

Nog nooit was onze ervaring zo groot met alle dagdagelijkse

fouten van de laatste zes maanden.

Kinderziektes zou men het kunnen noemen, maar ik heb het al

eerder geschreven. De organisaties Sidmar, Dr. Brugada… stel

je eens voor dat zij hun maatschappelijke taak zouden moeten

volbrengen met al die kinderziektes . Het kot stond op stelten,

en nu zwijgt iedereen.

Het gaat maar om crapuul, en wie ligt daar wakker van ?

Bonobo’s in hun kooi.

Geef ze eten en drinken en een speelpop, en ze zullen wel zwijgen.

Mijnheer de Minister van Justitie, doe zo voort, maar zeg aub. niet

dat U Rooms-katholiek bent. Een beetje bescheidenheid aub.

Christenen dragen zorg voor de zwaksten in de maatschappij.

Waarom ik schrijf heeft U al kunnen lezen in mijn ‘relaas’ verhaal.

Het feit dat dit voor mij persoonlijk een verwerkingsproces is voor

opgelopen frustraties, voldoet me echter niet helemaal.

Er is iets anders, en ook heel belangrijk. Ik wil vooral een bood-

schap brengen, maar een boodschap waar jullie, lezers iets aan

hebben.  En dat klinkt hoogmoedig…

Wat hebben jullie persoonlijk aan mijn Port-to hell-o verhaal ?

Wel, eigenlijk heel veel. Het is niet alleen informatie ( inkijk ) in

de buik van de gevangenissen, maar tevens een spoorslag om

er iets mee te doen.

Om vrienden te maken, en zo een breed forum te creëren  dat

kan leiden tot een verbeterde oplossing , waarbij de ganse

maatschappij, dus ook jullie, er ook iets aan hebben.  Is het niet

daarom waar het allemaal om gaat ?

Ja, dit allemaal gaat continu door mijn hoofd, en vooral die

hersenbrand dien ik te blussen met schrijven. Het zou bekrompen

zijn van mezelf, om te vertellen dat ik het uitsluitend voor mezelf

doe. Ik hoop dus vooral dat jullie, lezers, er iets aan hebben, om

zodoende het hoger doel te dienen.

Ik schreef al in een ander artikel ‘ hoe werk ik me in de kijker’, dat

we met onze blogs niet het viraal succes boeken, dat men soms

via internet kan verwachten.

Maar soms gaat het niet over de hoeveelheid van reacties, maar

wel over de kwaliteit van die reacties.

En ik citeer er één, die bij mij aan de ribben bleef plakken, echter,

met één spijtige zaak, de persoon die het schreef, vergat zijn iden-

titeit kenbaar te maken, zodat ik hem/haar niet kan bedanken, ik

kan het dus alleen via het web doen.

Het zou me wel alsnog plezieren, de juiste naam te kennen :

Ik citeer de woorden : ” ik zou die kraai willen zijn, om U mijn em-

Wel, dit is dat ene woord dat ik bedoel, en dat zoveel extra energie

doet opleven.

Er is daar dan ook maar één simpel woord, passend bij, met name :

                                  BEDANKT !

Dit is een beetje mijn Kerstwens !

Oude,pedofiele zak. Dik, lelijk, wijf. Dit zijn de titels van bekende

boeken. Het ene zonder succes, het andere met heel wat minder

aandacht.

Het eerste gaat over mijn eigen noodkreten vanuit de gevangenis.

Het andere is een boek van schrijfster Anke Wauters, tevens blog-

ster. Toen ze een blog artikel schreef over ‘lichaamsschaamte’,

hadden in 24 u, meer dan vijfhonderd duizend mensen in Vlaan-

deren en Nederland, het artikel gelezen… ongelooflijk.  En terecht

dat er zoveel aandacht naar iets gaat, waar heel veel mensen

mee te maken hebben, door afzien, en vaak geen weg weten met

henzelf.

In de gevangenissen leeft ook onmenselijk leed, het is er één

grote verzameling van. Maar er is niet echt een draagvlak om er

iets aan te doen, dat bewijzen de beperkte reacties, op onze

veelvuldige artikels.

Als jullie lezers me met iets willen plezieren in deze droevige

Kerstperiode, is het , naast de vele morele steun die ik echt mag

ondervinden, iets heel speciaals voor mij persoonlijk als Kerst-

geschenk te doen. Met name, onze blogs bekend maken, echt

promoten bij Uw vrienden. Samen bezitten jullie tienduizenden

vrienden.

Daar kan het beginnen, en het is inderdaad al begonnen, dank

zij een oproep, zijn er al heel wat nieuwe vrienden bijgekomen.

Laat Kerstwensen ook binnen de muren omtoveren, tot warme,

welgemeende woorden. Vergeet vooral niet dat we hierdoor iets

positiefs brengen voor de ganse maatschappij.

Een beter detentiebeleid is een betere maatschappij, en daar

wordt iedereen beter van.

Geloof me, onze oproep is echt een noodkreet.

Doe er, samen met ons iets aan.

Bedankt voor zoveel liefde !

Hans Claus en Marijn Devalck ( Boma ) on tour !

Er is in de media terug heel wat te doen rond gevangenissen, en

de wijze van strafuitvoering.

Beide respectvolle heren gaan de boer op, om de maatschappij

te sensibiliseren, dat ons huidig systeem niet zo verder kan. Dat

ze dit doen met de voorstelling van een alternatief detentiesys-

teem is heel positief.

Want het is net daar dat het schoentje wringt. Mensen hebben

een totaal verkeerd beeld, én over de vorm van de uitvoering

(detentieschade ),én over het resultaat  ( heel hoge recidive ).

Heel belangrijk is, om de massa te overtuigen, dat er betere op-

lossingen zijn, om bij normvervaging en wetsovertredingen op te

treden.

Er is straffen, en straffen.

Wij pleiten niet voor minder of niet straffen, integendeel, wij plei-

ten voor anders straffen. En juist omwille van onze stelling, dur-

ven we zeggen dat diegenen, die nu het beleid waarmaken, zelf

schuldig zijn aan het uitvoeren van delicten.

Mensen in volle kennis, doelbewust, extra leed toebrengen, zijn

moreel niet te verantwoorden daden. Ook die mensen horen ge-

straft.  En dat we niet zomaar holle woorden op het net spuwen,

bewijzen de professoren Dick Swaab, en Harald Merckelbach,

met hun wetenschappelijk onderzoek rond de vrijheid van de wil.

We vatten heel kort samen. Het bestaan van biologische factoren

voor crimineel gedrag, en de discussies over de vrije wil, zorgen

voor onrust bij strafrecht.

Men hoort vaak, in relatie tot recht en straf, dat de conclusie ‘de

vrije wil’, een illusie is, en grote gevolgen heeft voor de vraag of

mensen persoonlijk ( moreel ) verantwoordelijk zijn voor hun daden.

Prof. Dr. Harald Merckelbach schreef : mensen plegen een delict,

en kunnen daar niets aan doen, want het komt uit hun breinwerking.

Er is dus geen wetenschappelijke basis, om mensen verantwoor-

delijk te stellen voor hun daden, en dit op basis van vrije wil.

Maar er is wel een goede andere reden, die mensen kan aanspre-

ken op hun verantwoordelijkheid, met name, de schade die ze

aanbrengen aan de maatschappij.

Men kan spreken over morele regels, die opdringen dat er maat-

schappelijk gereageerd wordt.

Dus ja, wij pleiten niet voor een vrijbrief voor misdaad. Integendeel,

wij pleiten wel voor een bestraffing, maar in andere vormen. Het

systeem, dat nu oorzaak is van meer schade/leed (detentieschade)

verdient zelf bestraffing, en ja hoor, ook alle verantwoordelijken

die dit systeem vertegenwoordigen en in stand houden.

Dus ja, mr. Koen Geens, den bak in.

Maar wel een bak, die omgevormd is tot een zorgcentrum, zie ons

Feniksproject / Recuperandos op deze blog aub.  ( wordt verder

gezet ).

Gevangenen moeten minder kansen krijgen !

De Zevende Dag, op zondag.

Draaideur criminelen worden ze genoemd door Carine Van Cauter.

Daar moeten we onze maatschappij voor beschermen.

Neen  dus aan het voorstel van Justitieminister K.Geens, om voor-

taan alle straffen op de helft te zetten, ipv. de huidige 1/3 of 2/3e

regel ( bij herval ), de gekende Wet Lejeune.

Mevrouw Van Cauter is categoriek tegen de ontwerpen van de

Minister. Zij zegt dus impliciet, dat de rechters hun werk niet kennen.

Wat bedoel ik ? De Wet Lejeune is ontworpen om  gedetineerden,

die zich behoorlijk gedragen, te stimuleren.

Te geloven in hun kansen, en zo te bouwen aan een toekomst.

En hier begaat Mevrouw Van Cauter ( zeg maar Open VLD ) een

grote fout.

De toepassing van de Wet Lejeune, is een gunstmaatregel, ttz.

geen wettelijke verplichting. En die gunstmaatregel wordt uitgespro-

ken, geval per geval, door een rechter en een commissie. Zij oor-

delen, of de betrokkene bekwaam is, om vervroegd in de maat-

schappij terug te keren.  Die kans vroeger mogelijk maken, is een

zeer gunstig voorstel van Minister Geens, om meer positief resul-

taat te hebben in het herstel.

Dit afwijzen getuigt, dat men er niet veel van af weet. Dat men

alleen wil praten naar de mond van de massa. Dat men stemmen

wil ronselen. Maar dit wil ook zeggen, dat men het niet goed voor-

heeft met diezelfde maatschappij.

Een beter detentiebeleid kan alleen instaan voor een betere maat-

schappij, en daar heeft iedereen baat bij.

Voor één keer kunnen we wel zeggen : Mr. Geens, het heeft lang

geduurd, maar Uw voorstel is een eerste stap in de goede richting.

Spijtig genoeg, is er binnen Uw eigen meerderheid zoveel onbe-

grip.

We komen nog uitgebreid op dit onderwerp terug, omdat dit een

symbool-dossier wordt;

Lees ook op deze blog ons eigen voorstel ‘ Feniksproject / Recu-

perandos ‘, wat echt goed zou zijn voor iedereen.

Bloemblaadjes plukken om te weten of iemand je graag ziet. Ik

heb het gedaan, om te weten of ik dit wel zou schrijven, en ik kwam

uit op een ‘ja’.

‘Oog om oog, tand om tand’, ik ben er ten volle tegen.

Maar wil dit zeggen dat men zomaar alles over zich heen kan laten

gaan ? Neen, absoluut niet, men zal al zijn talenten gebruiken om

te voorkomen dat dingen verder scheef lopen.

Dat is dan ook de belofte, die ik bij deze maak, na hetgeen me

overkomen is, met name het verlies van mijn oog, ten gevolge van

het systeem.

Niet om mijn persoonlijke situatie, maar om de vele andere onuit-

gesproken detentieschade problemen. Dit systeem is rot en onaan-

gepast aan een moderne hedendaagse maatschappij.

Een systeem, dat nooit geen tijd heeft, om problemen ten gronde

aan te pakken, dat geen tijd heeft om te luisteren naar de individuele

klachten van zijn cliënten. En dat vooral geen oor heeft naar een

gepersonaliseerde en genormaliseerde aanpak, is oud-bollig bezig.

En wie is er verantwoordelijk ? Wij allemaal. Die onze ogen sluiten

en hopen dat iemand anders de problemen zullen oplossen.

De sociale werkers, omdat ze de problemen, meer dan wie ook ken-

nen, maar niet op tafel kloppen.

De gevangenen zelf, omdat ze in opstand komen voor een pakje

sigaretten, maar niet voor dat inwendig leed, dat detentie-schade in

al zijn vormen, heet.

Neen, geen ‘oog om oog ‘, wel scherp uit de hoek komen met alle

toelaatbare middelen.

Doe jij mee  ?

Aanvaard en verwerk dit maar eens….

Oudste zoon, van bij de geboorte, totaal verlamd, en 26 jaar later,

na onmenselijk leed/leven, gestorven door verstikking.

Vrouw  ( 27 j.) en dochter  ( 2,5 j. ) gestorven door een auto-onge-

val op een nieuwjaarsdag.

Vader ( 72 j ) schielijk overleden.

Vriend  ( 52 j.) verongelukt op mijn eigen werf, bij toezichtwerken.

Allerbeste vriend ( 56 j.) overleden door pancreaskanker op 6

weken tijd. Hij was zelf arts.

Eigen bedrijf, mijn ganse leven, op de fles door gesjoemel rsz,

en rond sociale dumping  ( Polen/Roemenen. )

Zelf hierdoor 2 jaar in psychiatrie, en nu al bijna drie jaar in den bak.

In den bak mijn R.oog zo goed als kwijt, door omstandigheden,

eigen aan het systeem.

Aanvaarding is de oplossing die men me wil aanreiken.

Neen, echt niet !

Wie kan zomaar aanvaarden en onrecht laten doorgaan ?

Lees aub. ‘ oog om oog ‘ , een aansluitend artikel.

Het dient onze zaak niet !

Maandag jl. is er in het gevangeniswezen en bommetje ontploft

rond mensen die bloggen over ‘ gevangenisverhalen’.

Wij, als eerste bloggers, zijn daar niet gelukkig mee.

Integendeel.  Juist, omdat alles zo anoniem is. Betrokkene blijft

totaal onbekend, dit in totale tegenstelling met onze blog :

waarbij we van in het begin, met een open vizier de wereld in-

trokken, maar vooral ook met de afspraak, om niet met modder

te gooien.

Daar heeft niemand iets aan.

Integendeel, het maakt onszelf alleen belachelijker.

Iedereen, die wat af weet van sociologie, weet dat er, overal

waar mensen samen zijn ( werk, eender waar..) er dingen mis

lopen.  Ja, dus ook in Leuven Centraal, maar ook overal elders,

en dus niet alleen in gevangenissen.

Het is echter niet de cipier die hiervoor moet lastig gevallen

worden, wel het systeem, die maakt dat er onmenselijke – lief-

deloze biotopen gecreëerd worden, waar uiteindelijk frustraties

en spanningen schering en inslag zijn.

Neen, collega gedetineerde, ik begrijp Uw frustratie, maar zo

te keer gaan is de bal misslaan. Ik kan U een goede raad geven :

Directies zijn best wel open-minded personen, maar ze zijn deel

van een gescleroseerde administratie, waarin ze perfect hun

job doen. Als je iets wil veranderen, zal U het positief moeten

aanpakken, en iets veranderen is toch wel het doel.

Ik schrijf al bijna 2 jaar een blog, over allerlei toestanden, en had

nog maar heel weinig aanvaringen. Integendeel, er is geleidelijk

aan een vorm van sympathie ontstaan. Een zekere vorm van

gedogenheid. Sommige kaderleden durven het aan, om me po-

sitief advies te geven, ook directeurs. En daar zal dan uiteindelijk

de verandering komen.

OK, het zal nog lang duren, maar ieder klein stapje vooruit, is een

goede stap. Dus, beste collega’s gedetineerden : zet onszelf niet

te “kakken”. Niet doen.

Zie ook nog op de blog onze artikelen reeks over Cathérine van

VTM, in de Gentse Nieuwe Wandeling. Deze reeks omvat volgende

artikels : 1. Cathérine, U heeft ons gekloot, 2. Cathérine, en de

cipier, hij ploegde voort, en 3. Cathérine : heb ik nu alles gezegd.

Dit allemaal te lezen op http://www.port-to-hell-o.com