Laat ons hem Wim noemen. Wim is een pensioengerechtigde cipier, die heel recent de job heeft verlaten. Maar met Wim worden ook de geheimen van het leven voor eeuwig begraven. Je weet wel, zo van die verhalen die overgaan van persoon tot persoon, tot er een schakel verdwijnt.  En net als ons DNA draagt die schakel dan veel informatie met zich mee, zo ook dus Wim.

Wim vertelde ons ooit over ‘vroeger’. Maar dit leken ons zo een ongelooflijke verhalen, dat we ze afschilderden als indianenverhalen. Maar ons kennende gingen we dieper graven. We kwamen uit bij de aannemer van de laatste grote werken aan de nieuwe wandeling in Gent (de duuze/den bak) Deze werken grepen plaats op het einde der tachtiger jaren, en betroffen met name de bouw van de administratieve vleugel en de nieuwe bezoekzaal… de meeste die er trouwens nu werken, zijn zich amper bewust hiervan, omdat ze zelf nog op de schoolbanken zaten.  De man in kwestie verblijft echter zelf hoogstpersoonlijk nu in de duuze.

We wisten hem te strikken voor een verhaal. Een verhaal dat zich voordeed tijdens die werkzaamheden, meer in het bijzonder tijdens de graafwerken. Hij verklaarde ons dat ze toen op een ganse boel skeletten terecht kwamen, dit ganse verhaal bracht hij ons uitgebreid, en het vervolg hiervan wordt weldra gepubliceerd op onze openbare facebook groep, Gentse nieuwe wandeling gazette, wordt nu lid hiervan, zodat je dit en vele andere schokkende verhalen kan opvolgen, het laatste nieuws over de duuze van Gent (den bak)