Oesje Marc, wat zeg je me nou?

Sinusitis, otitis, we kennen het allemaal maar baktitis! Vertaal het eenvoudig als ‘de bakziekte’ , de ontsteking van het in de bak zitten. Hoop ik nu ooit hiermee in de Van Daele te komen, neen, maar wat ik wel hoop, dat ik deel mag uitmaken van hen die het genezingsproces op gang zullen zetten.

Maar waarvoor staat dit containerbegrip want dat is het wel, met name… Iedere bakzitter, wordt door de buitenwereld bestempeld, behorend tot dezelfde soort, en die soort bestaat dan in de gedachtengang van de goegemeente, als bakzitters zijn dommeriken en slechteriken.

Om iets in de geneeskunde als ziekte te mogen beschouwen, zijn een aantal voorwaarden, onder meer, er dienen fysieke verschijnselen te zijn, die uitwendig of inwendig vast te stellen zijn. Een van de belangrijkste kenmerken van het verblijf in den bak is dat het cognitieve vermogen vermindert, zeg maar het denkvermogen, het huidige systeem werkt zo verlammend dat dit één van de meest voorkomende verschijnselen is. Laat net nu cognitieve vaardigheden juist ons leven zo indringend sturen.

Dan spreekt men van herstel als één van de doelstellingen van strafuitvoering, maar door het huidige werkt men juist tegenovergesteld. De meeste mensen komen er slechter uit dan dat ze binnen gaan. Ik heb zo een minuscuul voorbeeldje van hoe het werkt. Al vijf jaar vecht ik om ‘schaken’ op te waarderen als vrijetijdsbesteding (wandeling, avondontspanning). Ik wou er zelfs cursus in geven. Vijf jaar geleden waren er nog toernooien, alles is afgeschaft, er zijn zelfs geen schaakborden te koop, ondanks een grote vraag. Alles draait hem om het balletje, hou de kindjes zoet en alles is oké. De voortzetting van het hedonistische zelfzuchtige buitenprogramma, wat is daar nu helend aan, en ondertussen viert de vervlakking (ontsteking) maar door.

Ben ik sant in eigen land? Neen helemaal niet maar ik kan wel iets aanbrengen vanuit een andere hoek, en dat kan verfrissend, inspirerend werken, maar er is geen gehoor. Integendeel, mijn laatste titel ‘waarom ken je me niet?’ was daar een noodkreet over. Opnieuw kreeg ik positieve opmerkingen ‘mooi geschreven’ maar ik wil niet dat het blijft bij deze bemoedigende woorden, ik wil geen breedspectrum-antibiotica als behandeling, ik wil de uitvoering van de basiswet (2005) en meer in het bijzonder ‘de individuele trajectbegeleiding’.

Koen Geens trek uw portemonnee open! Laat uw zorgverleners niet langer in de kou staan, voer uit wat je met je eigen woorden sprak ‘niet door repressie maar door preventie enerzijds en zorg tot heling van ‘baktitis’.

Marc Den Dodo

Verhaal uit ‘De Gentse nieuwe wandeling gazette’