Geweld :  deel 2.

België is amper 3 % van de bevolking van de Verenigde Staten.

In onze gevangenissen zijn massamoordenaars, zware criminele

misdadigers, dan ook niet zo in grote getale aanwezig, binnen de

muren. Maar ze zijn er wel.

In bepaalde Amerikaanse staatsgevangenissen ( landen/staten)

zoals Massachusetts , bestaan blokken in maximum- veiligheids-

gevangenissen, waar dergelijke mensen zijn samen gebracht.

Soms zijn dit ware inferno’s.

Hier ontmoet je het verschil tussen menselijk en onmenselijk. Tus-

sen de levenden en de niet levenden. We  halen onze wijsheden

uit een aantal boeken terzake, om tenslotte mogelijks over te gaan

naar eigen ervaringen rondom mij.

James Gilligan is zo één van die schrijvers, die onder meer in zijn

boek : ‘ Violence, our deadly epidemic and it’s causes’, een aantal

uitzonderlijke verhalen aanbrengt. Echt gebeurde verhalen.

Gilligan doet een poging in de ziel van de daders te kijken, om zo

te peilen naar het waarom van hun daden. Meestal gaat het over

serie-moordenaars, en mensen die tevens aan zware zelfvermin-

king doen.

Ik kan U aanraden het boek te lezen, dat spijtig genoeg, naar mijn

weten niet vertaald is, maar echt de moeite is om ons nader inzicht

te geven in toestanden die echt bestaan.

Wat wij met z’n allen soms wel eens als filmverhalen afschilderen.

In een volgende kroniek vatte we kort enkele verhalen samen, met

name over het onmenselijke, uit het zicht gehouden voor ons allen.

 Deel 1.

Als je het mij vraagt, een moeilijk onderwerp. En persoonlijk voel

ik me niet echt toe geroepen om er iets zinnigs over te schrijven.

Maar ik doe het echter wel. Ik ben zeker geen specialist, en mo-

gelijks vertel ik onzin, omdat ik mijn wijsheden heb van ‘ horen

vertellen’ en af en toe wat lezen.

Een gevaarlijk drijfzand om een stelling op te bouwen.

Maar voor iemand die in de bak zit, is het een onderwerp dat ik

ooit eens dien te beschrijven. Dit zijn de thema’s die bij velen

meer dan ooit tot de verbeelding spreken.

Ik doe dit nu, omdat uit mijn cijfermateriaal blijkt dat het thema :

” Matroesjka’s, een waargebeurd verhaal in Vlaanderen”, uit de

beginfase van onze blog http://www.port-to-hell-o.com , ettelijke hon-

derden keren werd gelezen, en nog dagelijks op onze teller staat.

Mensen houden van ruwe stuff. En daar willen we met onze

nieuwe reeks een vervolg aan breien.

Hoe ver, en hoe diep we gaan, zal wat afhangen van jullie lees-

reacties. We zien wel.

Over wie gaan we het hebben ? In ieder geval over waar gebeurde

feiten. Maar we gaan niet te diep in op de feiten zelf, wat mij per-

soonlijk het meest interesseert, is waarom zijn die mensen, die

dergelijke daden stellen zo ? Waarom doen zware criminelen wat

ze doen ? We halen er enkele voorbeelden uit het verre verleden

bij, en misschien ook wel wat recentere situaties.

Tot heel binnenkort.

Tegen de tijd dat jullie dit lezen, staat de kerstboom op de Brussel-

se grote markt al versierd. De tijd van dromen en wensen is aan-

gebroken, en wij willen er heel vroeg bij zijn.

We hebben met name een bijzondere wens. De wens van 1 mil-

joen… We gaan voor 1 miljoen likes op Port to Hell-o, en 1 miljoen

vrienden op Marc Dendodo.

Wens ons dit allemaal toe, omdat onze boodschappen zo belang-

rijk zijn.

Maar laat het niet bij wensen, jullie kunnen er samen iets aan doen.

Jullie kunnen onze Kerst- en Nieuwjaarswensen doen uitkomen,

door onze blog’s en Facebook account viraal te maken.
Kruip nu achter je toetsenbord, neem de muis, een touch van je

magische vinger, en maak al je vrienden tot onze vrienden.

We gaan voor niet minder dan 1 miljoen ineens in 2017, dank zij U.

Wees niet tevreden over jezelf, als je deze boodschap zou afbre-

ken. Niet doen ! Tenminste, wel doen !

We gaan viraal in 2017 !

Noem het nu een vakvereniging, of een belangengroepering, over

een naam kan je discussiëren. Maar in ieder geval is het een

unicum in de Belgische geschiedenis, dat gedetineerden zich sa-

men weerbaar opstellen. De vereniging kreeg als doopnaam :

‘ Wopia’, wat staat voor : ‘ wij allen samen voor Utopia’, naar het

voorbeeld van Thomas More, die net 500 jaar geleden zijn mani-

fest schreef over de werking van een ideale staat.

Zo ook willen de gedetineerden professioneel opkomen tot het

afdwingen van de toepassing van de wetgeving.

In december zal het 12 jaar geleden zijn , dat in het parlement de

basiswet, en de wet op de externe rechtspositie werden goedge-

keurd. Meer dan een decennia later, zijn nog altijd geen uitvoe-

ringsbesluiten gemaakt, waardoor het overgrote deel van de wet

niet kan toegepast worden.

In het herenakkoord van juli 2014, tussen FOD Justitie ( minister

K.Geens ), en de Vlaamse Gemeenschap ( welzijn/minister Jo

Van Deurzen ) worden opnieuw niet onbelangrijke afspraken ge-

maakt, maar opnieuw, dik 2 jaar later, is er weinig zichtbaar in de

praktijk.

De belangenvereniging is gestart met het dagvaarden van Minister

Geens, ivm. het niet toepassen van de basiswet (2005) en stelde

ook de vraag aan de lokale directie te Gent, wat de inzichten zijn

op korte termijn, ivm. een betere bejegening van gedetineerden,

zeker nu onlangs heel wat nieuwe werkmethodes werden aange-

vat, ingevolge de besparingsrondes.

Minder bezoekuren, en minder telefoon mogelijkheden zijn trouwens

al enkele van de genomen maatregelen.

De belangenvereniging heeft zich voorgenomen uitsluitend te wer-

ken op legale wijze, en de wettelijke mogelijkheden die haar gebo-

den worden, zoals informatie van de pers en gemeenschap.

Zij is er echter van overtuigd om een stem te kunnen vormen, tus-

sen de gedetineerden en een zoekende administratie / organisatie.

Deel 3.

Neen, zeker niet.     Eerst en vooral : U heeft alvast de ganse

Nieuwe Wandeling  ( de duuze, den bak ) in trance gebracht,

met Uw verschijning, live hier bij ons.

Ja, we stonden vol bewondering te kijken naar al dat moois.

Maar U heeft ook iets gedaan, wat nog niemand kon. Eén uur

stilte in den bak tijdens Uw programma. Stilte die ieder mens zo

broodnodig heeft, maar die hier niet bestaat.

Ik zou U, mevrouw Cathérine, nog even persoonlijk willen aan-

spreken. Ik weet dat U een opdracht had, TV maken, dat kijkers

aantrekt. Maar denk toch ook aan Uw persoonlijke / menselijke

verantwoordelijkheid. U zwengelt zo het rechts populisme aan.

Staat U daar nooit bij stil, hoe gevaarlijk dit is voor ons aller toe-

komst ?

Wij, een op en top, would be verlichte / seculiere / democratische

maatschappij, kunnen ons zo niet in stand blijven houden. Jullie

allemaal dragen daar een enorme verantwoordelijkheid in. Het

totale plaatje niet brengen, staat voor mij gelijk aan voorliegen,

en waar gaat dit naar toe ?

Kan U dit aan ?

Kan U het aan dat U, samen met Uw collega’s, de polarisatie in

de maatschappij bewerkstelligd ?

Is rode-neuzendag en andere acties bij VTM, niet juist bedoelt

om mensen samen te brengen ? Waar zijn Uw bazen mee bezig ?

Weet U mvr. Cathérine, in den bak zijn er geen onnozelaars en

zielepoten, er zijn alleen mensen die “mal-chance ” hebben ge-

had. Geef ons niet langer dat nekschot, maar doe een Rode-

neuzendagske voor ons, of neen, laat ons een Saganneken doen !

Deel 2.

Uw opdracht, volgens Uw eigen woorden, was, de job van cipier

in beeld te brengen. En daar bent U in geslaagd. U heeft gebracht

wat U gezien hebt, ttz. gezien gekregen.

Drie pracht cipiers, en ja hoor, ze zijn niet alleen. Velen stonden

nog in de rij te wachten ( Marc Dendodo ) om ook iets goeds te

zeggen.

Maar Uw tijd is beperkt, en dat begrijpen we.
Maar wat U misschien niet echt zo bedoelt, wel goed in beeld ge-

bracht, is het falen van het managementbeleid van Justitie. Hoe

kan een cipier goed werk leveren als hij de kans niet krijgt ? Je

moet van sterke afkomst zijn ( de witte merels ) om te doen, zo-

als deze mensen het doen.

Maar, stel je eens in de plaats van de doorsnee cipier. Een werk,

dat overloopt van de stress, overloopt van de onregelmatigheden

en overloopt van super-gefrustreerde ( door allerlei omstandig-

heden ) klanten,  en nog overloopt van vele onbenullige activitei-

ten die in de zogezegde naam van de veiligheid ( Na Uw beeld

van de veiligheidscontroles bij het bezoek ) doorgaan.

Een werk dat alleen de sterksten aankunnen, zoals verwacht

wordt anno 2016. En de klap op de vuurpijl : voor dat alles krijg je

amper enige vorming, en het wordt niet goed betaald.

Wat denkt U mvr. Cathérine. Gaat U het volhouden om altijd vrien-

delijk te zijn, de kalmte te bewaren t.o.v. de gedetineerden, en t.

o.v. je collega’s ? Het schiet al niet over in “normale werken” !

Ja, U heeft een beeld opgehangen, maar het was aan ons, de

kijker, om te beseffen dat het niet gemakkelijk is voor de cipier !

Maar wie draagt de verantwoordelijkheid ? Ja, de Minister ! U

heeft dit niet gezegd. U heeft niet gezegd dat men in België

amper 1/3e besteed aan Justitie, volgens het gemiddelde in W.
Europa. Hoe kan men dan een efficiënt goed beleid voeren .

Maar dat was Uw taak niet.

Lieve cipier, vergeef me als je ergens zou gekwetst worden, maar

U bent slechts de speelbal in het grote spel, gespeeld door onze

overheid. U doet, wat U zo menselijk mogelijk kan doen, maar

zij die verantwoordelijk zijn, dat zijn diegenen die alle schuld tref-

fen. Als ik nu rechter was, dan strafte ik de Minister van Justitie,

met een verplichte herscholing in een betere wereld.

Een wereld waar ‘iedereen’ aan zijn trekken komt, zowel de ci-

pier als de gevangene.

Deel 1.

Als je niet tegen provocatie, lompigheid kan, zou je misschien

beter dit artikel niet lezen.

Mijn bloed giert door mijn aderen.

Ik ben niet verantwoordelijk voor wat ik schrijf., maar ondanks dit

zal ik zwaar gestraft worden.

Deze keer noem ik “een man een paard “. Amper 3 maand geleden

werd ik nog gestraft omdat ik aan een cipier zei dat “vriendelijkheid

des mensen was “. Wat zal het nu zijn ? Gaat men VTM ook in den

bak steken om naam en toenaam te noemen ?…Irena,  Frank..enz.

drie witte merels, zo noem ik ze .

Type voorbeelden, sterk geselecteerd om een beeld op te hangen

van wat het zou willen zijn : ‘Justitie, de geblinddoekte vrouw’.

Neen, Cathérine, de geblinddoekte Cathérine, een echte journaliste

zoekt de waarheid, niet de sensatie.

U heeft ons een beeld opgehangen, van wat zou kunnen zijn. Neen,

U heeft persoonlijk geen schuld, U heeft gebracht wat van U ver-

wacht werd door Uw werkgever, een Ronny & Marina verhaal. Een

verhaal dat bevestigd dat gedetineerden randdebielen, crapuul zijn.

Handtassendieven, zwakzinnigen, die zoals in een perpetuum mo-

bile steeds doorgaan, en waar de maatschappij een beeld moet

van krijgen van ” stop ze maar veilig weg, in de vergeetput.”

Ja, U heeft mevr. VDV. en Minister Koen Geens een grote dienst be-

wezen. Het beeld van verrechtsing van onze maatschappij versterkt,

ten nadele van een warme inclusieve maatschappij.

Een unieke kans om eens een warme oproep te doen voor een men-

selijke aanpak van straffen is andermaal verloren.

Maar U bracht feiten, Justitie heeft inderdaad geen plan, en is hypo-

criet. Verbloemd haar opdracht, door alleen maar een negatief beeld

te scheppen over gedetineerden, maar nooit de wortel van alle

kwaad aan te pakken. Wat is de oorzaak van al die miserie ? Ja, onze

eigen maatschappij, die toelaat dat het verder gaat, dat de voedings-

bodems niet worden weggenomen.

Armoede, kansarme gezinnen, opvoeding van normen en waarden ,

bijsturen, herkansingen geven aan mensen, resocialisatie, niemand

door de mazen van het net laten glippen.

Mevrouw Cathérine, U heeft ons geen dienst bewezen, integendeel.

Waar zit rood en groen nu ?

Waar zit de Liga van de Mensenrechten ?

Waar zitten al die actoren ?

Waar zit de bisschop ?

Recentelijk werd in de media gemeld, dat enkele tientallen  ex-IS

strijders en vermoedelijke terroristen, die terugkwamen uit Syrië

in een hoogbeveiligde situatie apart opgesloten werden in enkele

speciaal ingerichte afdelingen in onze gevangenissen.

Eén van de maatregelen voor hen is dat ze 23 uur per dag opge-

sloten zitten op cel.

Welnu, blijkbaar val ik ook onder de terroristen – behandeling,

want mijn code is ook 23 op 24 uur op cel.. Ik zie daarbuiten ook

geen kat. Ben ik dan werkelijk zo gevaarlijk ?

Soms, als ik bepaalde reacties ondervind, dan denk ik het wel.

Ik probeer even een aantal situaties up te daten.

De meeste cursussen, die gegeven worden zijn niet aangepast,

zodat ik dan ook niet in aanmerking kom. Wanneer er sportwed-

strijden doorgaan, ben ik competitief niet gewenst (ouderdom).

Werk vraag ik al bijna 2 jaar, maar steeds val ik uit de boot.

Kortom, ik zit nu al bijna 1,5 jaar opgesloten 23 op 24 uur… Een

aantal maanden is dat te pruimen.. maar na een tijdje kan geen

mens dat volhouden, en begin je af te wijken. Wie wil er mij nu

echt helpen ?

Wat ik zoek is een paar goed gemotiveerde advocaten, die hier

een media zaak willen van maken. Wie kent er zo iemand ? Help

me deze onzin te doorbreken !

Ik ben geen IS-militant/ terrorist !!

Beste Minister van Justitie.  58 jaar lang loopt U hier al rond op

deze wereld. U volgde mooie studies, U werd professor, U wordt

dikwijls aanzien als een verstandig man, en U beweert Rooms

Katholiek te zijn.

Alle ingrediënten om een mooi leven te hebben, een mooi mens

te zijn.

Ik had niet al dat geluk. Gebrek aan liefde, met daarbij een slechte

behandeling als kind in mijn jeugd, maakten mij tot een crimineel.

Een mens die, verstoten van genegenheid, zichzelf wou doden,

en uit haat anderen ook pijn deed. Omdat ik ervaar dat de dood

van de ziel onmenselijk te dragen is.

Ik werd gestraft, en hoopte eindelijk wat rust te vinden. Eindelijk

een goede bejegening van de mensen rondom mij. Maar ook nu

moet ik ondervinden dat ik leef in een liefdeloze wereld. Hoe wilt

U dan dat ik verander ? Waarom denkt U dat mij straffen enige

zinvolle betekenis heeft ? Het wordt alleen maar erger.  Hoe kan

ik mijn haatgevoelens doen wegsmelten, als zelfs een vriendelijk

woord mij onthouden wordt ?

Ik informeerde me bij talrijke collega’s, en ook zij hebben datzelfde

gevoel van leegte, gebrek aan menselijke waardering, respect.

Een beetje, o zo broodnodige liefde ( genegenheid ) is niet te vin-

den, in de biotoop, gecreëerd door Uw diensten.

Ja hoor, er zijn enkele positieve signalen, vb. de pastorale mede-

werkers. Maar ook zij kreunen onder een gebrek aan tijd.  Ik wens

het U niet toe, omdat ik ook een Christen mens ben, maar U zou

s’avonds eens dezelfde pijn moeten voelen, vooraleer in te slapen,

van : wat was mijn dag vandaag opnieuw een hel…  Wat heb ik

allemaal opnieuw moeten missen …

Dat ik hier zit, is niet Uw fout, maar dat ik hier “zo zit ” daar kan U

wel iets aan doen ! Wat U ook denkt,  na 2,5 jaar opname in  de

gevangenis, weet ik dat U veel meer kan doen.

Waar een wil is, is een weg. Wel laat me ook toe, om echt boos op

U te zijn, want er is geen wil. Zo niet was de weg al lang gevonden.

Er is zelfs geen excuus, U bent slim genoeg om een oplossing te

vinden.

Stop die halfslachtige oplossing, stop die koehandel. Ga radicaal

voor sociaal zijn. Ga voor echte liefde, minder is niet aanvaardbaar,

of stop er mee. Werp de handschoen in de ring.

Cathérine Moerkerke, ex- nieuws anker bij VTM, en nu de maak-

ster van duidingsprogramma’s voor dezelfde VTM, stort zich

vanavond in de wondere wereld van de gevangenissen. Eigenlijk

wil Cathérine een situatie schets maken van wat ?

Waar staan we, lange tijd na de grote stakingen ?

We hebben natuurlijk het programma nog niet gezien, maar wel

enkele reclame-trailers.

De opnames gebeurden in de Nieuwe Wandeling in Gent, en naar

we al konden merken, wordt het opnieuw een Ronny & Marina

verhaal. Vol emoties en weinig inhoud.

Ik stelde op voorhand Cathérine voor, om met haar te spreken,

om ook de echte kant van de gedetineerde te laten horen. Niet de

fait-divers, niet de oppervlakkigheden van een grootkeuken, waar

alles overgoten wordt met een sausje sensatie.

Cathérine heeft wel gereageerd op mijn brief, en is onder bege-

leiding van een directielid, enkele woorden komen wisselen aan

mijn celdeur. Van een echt gesprek of een interview/opname

helaas geen sprake. Ik vermoed dat mijn woorden niet interessant

genoeg waren.

Maar let op, Cathérine heeft wel veel tijd afgenomen van hier, tijd

die best nodig is voor ons te bejegenen, maar spijtig genoeg,

bleef er geen tijd meer over.

Ik breng jullie uiteraard spoedig een kritisch verslag op deze uit-

zending. Kijken jullie alvast mee vanavond, dan voel ik dat stukje

verbondenheid die ik zo broodnodig heb.

Ik geef het een eerlijke kans, maar ik heb grote twijfels…