IK WIL STERVEN VOOR MIJN ZAAK !

Over pedofielen en verkrachters !!

 

Radicaal overtuigd zijn van je zaak is een goed punt. Het strekt je
tot eer, je overtuiging door en door te verdedigen, in zoverre je
niemand verplichtend onder druk zet om jouw zaak te volgen (ex-
tremisme). Sommigen sterven zelfs door zich totaal te geven voor
hun doel.

 

We herinneren ons nog vast allemaal de jonge student in Praag,
die zichzelf in brand stak, om op te komen voor een democratisch
bestuur. Heel belangrijk is ook, dat je geen ongewilde slachtoffers
maakt door je eigen optreden.

 

Ik zit momenteel al een tijdje met dezelfde probleemstelling. Het
onzinnige systeem van detentie, zoals het nu toegepast wordt op
mezelf, doet me onzinnig psychisch afzien. Ik wil dit stoppen !
Bij de directie en de medische staf vroeg ik euthanasie aan, wel-
overwogen, als statement, dat dit voor mij, dergelijk afzien, het
leven niet langer zinvol maakt. Ik werd uitgelachen.

 

Mijn alternatief is, nog harder tekeer gaan tegen het huidige sys-
teem, omdat het zo nefast is. In een artikelenreeks ‘ Over pedofie-
len en verkrachters’, zal ik haarfijn uiteenzetten, waarom het hui-
dige systeem niet goed is, en wat de alternatieven zijn.
Lees inleidend, ondertussen, ons ontwerp Feniksproject/Recupe-
randos op onze blog http://www.port-to-hell-o.com.

 

In een 7-delige reeks geven we u weldra meer nieuws. Volg dage-
lijks onze blog, en vraag je vrienden ons te liken. Dit worden heel
interessante dagen ! Like onze pagina Port-to-hell-o.
De wereld, gans anders.

MINISTER VAN JUSTITIE : GOE BEZIG !

K.Geens in de 7e dag :  botox is het antwoord !

 

Hij was de eerste genodigde van zondag 22 januari 2017, Minister
van Justitie Koen Geens. Nu ja, K.Geens kan het vooral goed uit-
leggen, maar dat is natuurlijk het begin van alles. Dat maakt ons
echter niet gelukkig.  Koen Geens is gekend als een verstandig man,
dan verwacht je revolutionaire gedachten, projecten van zo iemand.

 

En dat nu, is juist ons verwijt. Mr. Geens, u zit op een unieke plaats
om ‘eindelijk’ een wetenschappelijk en ethisch strafrecht te gaan
invoeren. Weg van elke emotionaliteit en vergeldingsrecht.
Maar u spreekt zich daar niet over uit. Integendeel, u versterkt uw
repressief systeem. Als u niet radicaal uw systeem zal omvormen
tot echte zorg, zal u dezelfde resultaten oogsten als uw voorganger,
de statistieken zullen me gelijk geven.

 

Natuurlijk zijn uw cijfers nu mooi, maar ze zitten vol lift-ups en botox,
maar het resultaat – recidive – is niet beter.
U haalt uw politieke doelstellingen en beloftes, maar de doelstellin-
gen zijn volkspraat, en niet wetenschappelijk onderbouwd.

 

U heeft geen echt project.

MIJN ENGELBEWAARDER… IN PORT TO HELL .

Badend in het zweet om 2 uur ‘s nachts, word ik wakker.. als een
donderslag hoor ik een noodkreet. Andermaal iemand wiens stop-
pen doorslaan… maar mijn stress ontstaat daar niet. Neen ! De
voortdurende ongemakken rondom mij, maken dat ik niet meer
rustig slaap, alles is een nachtmerrie geworden.

 

Ik heb al zoveel gezegd, geschreven, maar de menselijke tekorten
blijven zich opstapelen. Misschien is het wel aan mezelf gelegen.
Maar ik kan zoveel onrecht niet aan. Ik ben er geleidelijk ziek van
geworden. Ik sluit me af van alles rondom mij.
Eigenlijk zou ik het niet volhouden… maar het is zoals steeds, al-
tijd is er een licht. En juist daarover gaat deze titel. In elke duister-
nis is er een baken, die je richting geeft. Die je uitnodigt naar de
veilige haven, die toekomst heet.

 

Aan die lichtbakens wil ik ode brengen. Het zijn mensen, cipiers,
penitentiaire beambten in Wetstraat taal. Maar voor mij zijn het
gewoon (!) engelbewaarders. Mensen, die me af en toe, toelaten
hen te gebruiken als stootkussen, om al mijn klachten en angsten
op uit te boksen. Ze zijn niet gewoon, want ze hebben een passie,
geen negatieve, maar een passie voor hun job. Ja, voor ons, want
wij vormen hun job. Mensen die om je geven, in een wereld waar
zo weinig om elkaar wordt gegeven.
Mensen die zien, dat jij het eventjes niet ziet zitten. Mensen, die
voelen als jij je rot voelt. Mensen, die interesse in je hebben, als
je zelf alle interesse hebt verloren. Mensen die efkens met je
praten, als jij stil zit, sprakeloos, in een hoekje. Mensen die aan-
dacht voor je hebben, als jij zit te staren in de ruimte.

 

Mijn hart loopt over van verdriet, en ondanks is er een plaatsje
voor hen vrij, om hen in te sluiten in mijn gevoelens van dankbaar-
heid. Liefde scheppen voor hen die liefde geven.

 

Ja, de engelbewaarders bestaan, het is een witte merel, een wit
konijn, een witte mensen verhaal, maar ik kan het je verklappen,
ze zijn er, en ik heb bewondering voor hen.

‘ T IS MAAR DEN BAK, RAAR HE !

Overal zijn er gaten gebrand. Vraag niet naar waar, ik zeg overal !
In alles wat je je maar kan denken. De muren, waar ze een kans
zien graffiti… kunst of agressie ?
Lawaai, het is niet om aan te horen, maar welk dan ? Van alles
wat je je maar kan voorstellen.
Respect, vriendelijkheid, dankbaarheid, woorden nooit van gehoord.

 

Ik kan zo een halve boek doorgaan, maar u weet de klepel al han-
gen.
Overal waar mensen samen zijn, loopt er al eens iets verkeerds.
Ik kwam al op zoveel plaatsen, nergens zag ik wat ik hier zie.
Maar waarom is het hier zo ? Het antwoord is simpel, ‘ ‘t is maar
den bak’. en dit wil zeggen dat het systeem faalt. Juist waar orde
en netheid in een gemeenschap, zo belangrijk is, maar nog veel
belangrijker het aanleren ervan ( respect voor normen en waarden)
is er ‘niemand’ die er aandacht voor heeft.

 

Ik word daar heel kwaad van. Ik woonde, leefde in een glazen
huis. Kraaknet en doorzichtig. Hoe erg is het niet om dit hier te be-
leven. We staan met z’n allen te roepen over ‘onrechtvaardigheden’
maar we schitteren met z’n allen om er iets aan te doen, want ‘t is
maar den bak !

 

Dit is een artikel, geschreven door iemand die er psychisch onder-
uit gaat, zo te moeten leven. Niet het leven op zich, maar de onver-
schilligheid van alle verantwoordelijken, er iets aan te doen, maakt
het zo verwerpelijk, ziekelijk.

WAAROM ??

Moordenaars, fraudeurs, pedofielen, schizofrenen, gauwdieven,
verkrachters, depressies, psychopaten.

 

Het is niet voor het eerst dat we hier over praten. Dat we proberen
uitleggen van het waarom ? Binnenkort starten we een reeks, over
‘Pedofielen en verkrachters’, waarin we u een uitleg willen geven,
waarom we af willen van ons huidig rechtssysteem ! Echt de basis
van het recht waarop we nu steunen, veranderen.

 

We hebben nu een rechtssysteem, dat een vergeldigingsrecht is,
en  steunt op ‘vrijheid van handelen van het individu’. Daaraan
verbonden is er een strafsysteem, en strafmaat, die momenteel
hoofdzakelijk, bijna uitsluitend, bestaat uit de ‘eenvoudige vrijheids-
afname’ , de gekende gevangenisstraf.

 

Wij gaan daar niet langer mee akkoord, en dit op wetenschappelijke
basis. We proberen u dat haarfijn uit te leggen, omdat we willen
streven naar een ethische straftoepassing. Wij willen straffen niet
afschaffen, maar anders invullen. Wij willen er een wetenschappelijke
geneeskundige actie van maken, met als doel, zoveel mogelijk her-
stel.

 

Maar om onze stelling beter te begrijpen, is het noodzakelijk eerst
een inzicht te krijgen in het waarom we zo besluiten. Ik heb het me
persoonlijk gemakkelijk gemaakt, en werk nu met een assistente.
Iemand die heel belezen is in deze materie, vatte voor mij het boek
‘Wij zijn ons brein” van prof. Dick Swaab kort samen, met de bedoe-
ling zo een inleiding te geven op ‘ Waarom wij het fundament van
onze rechtspraak anders willen zien, wat ook de basis is van ons
Feniksproject/ Recuperandos ( concept detentiebeleid). Mijn assis-
tente heeft de bevallige naam Vera, ik laat haar graag aan het woord.

 

‘ Waarom we doen, wat we doen’   Dick Swaab – ‘We zijn ons brein’.

 

Met zijn nieuwste boek ‘ Ons creatieve brein ‘, was hij heel recent op
Canvas. Maar voor ons pleidooi is de 72-jarige Nederlandse hersen-
wetenschapper minstens even interessant met zijn vorig boek : ‘ Wij
zijn ons brein’. Hiermee geeft hij een uitleg van hoe ons brein weten-
schappelijk en biochemisch werkt. En wat de gevolgen daarvan zijn
over leven, ons zijn !

 

Ik ben al vijf jaar in de Nieuwe wandeling in Gent, u zeker niet onbe-
kend, en vanaf het begin stelde ik me de vraag : ” Wat is er met die
mensen aan de hand, een concentratie van persoonlijkheden, de ene
al slechter dan de andere.
In een ander programma op tv ‘ Alleen Elvis blijft bestaan’, zag ik de
psychiater Dirk De Wachter, met één van zijn gevleugelde uitspraken :
” Iedereen patiënt “. Ik voelde me geruggesteund in mijn denken en
observatie, en dit al zovele jaren.
En toen las ik de volledige bevestiging in het boek van Prof. Swaab.
In zijn aanvang vertelde Dick Swaab dat hij vijftig jaar geleden doods-
bedreigingen ontving, omdat hij beweerde dat hersenen van homo’s
en hetero’s, er anders uitzagen. Vandaag schrijft hij dat onze hande –
lingen niet vrij zijn. Hiermee bevestigde hij op wetenschappelijke wij –
ze, wat Darwin, honderden jaren vroeger al schreef ‘ vrijheid is een
‘illusie’ !
Wordt Swaab opnieuw verketterd ?

 

Maar we proberen het boek samen te vatten, in het kort, om u een in-
zicht te geven in het functioneren van onze kinderen, onszelf, en ook
een andere kijk op misdaden.

 

De hersenen van de mens ontwikkelen zich tijdens de zwangerschap
en in de eerste jaren ( twee – vier jaar ) na de geboorte, in een zeer
traag tempo. De rijping tenslotte gaat zelfs door tot 25 jaar.
Tijdens dit proces, van voor de geboorte, tijdens en na de geboorte,
staan de hersenen continu onder invloed van allerlei externe en inter-
ne factoren. Niet te vergeten ook, is eerst en vooral, alles wat ons
via de genen wordt meegegeven. Dit allenaal maakt dat we de evolu-
tie van ettelijke jaren voor ons, van generatie op generatie meekrijgen.

 

We sommen enkele van de elementen op van externe factoren, die
zowel tijdens  als na de  zwangerschap een invloed hebben op de
groei van onze hersenen. Gebrek aan voeding ( door omstandigheden,
hongersnood ) maar ook bv. door magerzucht of diëten, vasten, alco-
hol, sigaretten, geneesmiddelen, stoffen in het milieu.
Al deze elementen kunnen oorzaak zijn van het later in het leven ont-
staan van gedragsstoornissen, verminderde hersenontwikkeling, met
verhoogde kans op oa. schizofrenie, depressie en antisociaal gedrag.
Dienen we uit te leggen, hoe belangrijk deze periodes zijn in ons le-
ven, en hoe snel het kan mislopen.

 

Wijzelf maken niet de keuze van onze sexuele geaardheid.
Het is  louter bepaald door  onze hersenwerking, daar wordt het ver –
schil gemaakt. Sexueel misbruik is schadelijk voor de maatschappij,
en wordt gestraft om de maatschappij genoegdoening te verlenen,
en herhaling te voorkomen. Maar hoe verander je gedrag, dat in de
vroege ontwikkeling geprogrammeerd is in de hersenen ( nog voor de
geboorte) ? Het doorbreken van het taboe op zulk wetenschappelijk
onderzoek zou inzicht kunnen geven in de factoren die pedofilie
tijdens de ontwikkeling veroorzaken, en de beste methodes om de
pedofilie impulsen te kunnen beheersen en recidieven te kunnen
voorkomen.

 

Depressie :
Een ontwikkelingsstoornis van de hypothalamus. Er zijn echter ook
oorzaken tijdens de volwassenheid, tot het ontstaan van een depres-
sie, met name een te weinig aan serotonine gehalte. Medicatie of
elektro-stimulatie tot meer productie van serotonine, kunnen helpen.
Eigenlijk kan men besluiten dat een heel netwerk van hersensyste-
men met verschillende chemische boodschappen, betrokken zijn bij
het ontstaan van depressies. In die gevallen, waar het gaat om een
verstoorde hersenontwikkeling, zijn deze therapieën niet nuttig.

 

Agressie :
Geef iedereen een goede leefomgeving, en alle agressie en crimina-
liteit zou van de aardbodem verdwijnen : dat is achterhaald ! De ene
persoon ( jongens – meisjes ) is agressiever dan de andere, ook dat
is al in de baarmoeder vastgelegd.
Vrouwe Justitia zou van de geneeskunde moeten leren, hoe zij op
basis van goed gecontroleerde onderzoeken ( wetenschappelijk be-
wezen) kan werken.
Hoe verantwoordelijk zijn verslaafden voor hun stoornis, die veroor-
zaakt wordt door kleine variaties in hun DNA of door ondervoeding
in de baarmoeder. Zo ook schizofrenie wordt al tijdens de conceptie
vastgelegd, meestal genetisch bepaald.
Het is heel bekend, door wetenschappelijk onderzoek, dat onze voor-
hoofdskwab gedeelte, de prefrontale cortex zone bepalend is voor
ons empathisch ( medevoelen ) vermogen.
Veranderingen, afwijkingen, accidenten, tumoren, zijn oorzaak van
een vermindering van dit vermogen. Moordenaars bv. maken heel
koele, zeer onpersoonlijke afwegingen, ze voelen geen empathie.
Patiënten met PPC ( prefrontale cortex ) dementie, vertonen nogal
eens een antisociaal, delinquent gedrag, zoals ongevraagde sexuele
benaderingen, verkeersovertredingen, lichamelijk geweld, diefstal,
inbraak en pedofilie.  Er zijn ook nog andere hersenzones die in ons
moreel gedrag van belang zijn.
Kortom, ons lijkt het aangewezen veel meer wetenschappelijk onder-
zoek te doen bij problemen van afwijkingen van de normen die ons
maatschappelijk functioneren bepalen. Justitie staat bovendien on-
der druk van de politiek, steeds weer met een nieuwe vorm van straf,
van tuchtstraffen tot strenge heropvoedingskampen,  zonder dat de
effectiviteit ervan wordt vergeleken met de andere standaardstraf.
Van een goed onderzoek met een goede controlegroep is geen spra-
ke, waardoor de effectiviteit van de straf altijd weer omstreden zal
blijven. De politiek lijkt zich aan systematische aanpak, met gecon-
troleerde studies niet te interesseren. Die denkt slechts op korte ter-
mijn, en aan de komende verkiezingen.

 

Wij willen nog aanhalen, dat wij een verkorte versie maakten van de
samenvatting van Vera, die poogde ons zo volledig mogelijk de in-
zichten van Swaab over te brengen.  Maar we zijn ervan overtuigd
dat dit ongeveer de kern van ons betoog, in voldoende mate onder-
streept. Met name : het plegen van delicten is veel ingewikkelder
dan het lijkt, en het is ook zeker dat ons huidige vergeldingsrechtsys-
teem wankelt.
En  zeker ook, met rekening houdende van de belangrijke elemen-
ten ( moraliteit, en vrije wil, wat is het ? ), er ook een andere manier
bestaat om , om te gaan met herstel in de maatschappij, en al zeker
de uitvoering van de straffen.

 

Volg me met spanning onze reeks hierover die weldra op het net
komt. Heeft u vragen, suggesties, eender wat, laat u ondertussen ge-
rust horen.

VEEL GELD, WEINIG VEILIGHEID.

 Knack jan. 2017

 

We hebben het ook al geschreven, zouden we die miljoenen, die
gevonden worden voor politie agenten, en andere maatregelen, niet
beter steken in preventie, en het huidig bestand goed motiveren.

 

Knack, via prof. Jonathan Holslag van de VUB, spendeerde er een
artikel aan, deze week. We konden niet nalaten enkele zinnen te
citeren, omdat de fond van het artikel wel richt naar onze stelling.

 

Alhoewel België niet minder uitgeeft dan de rest van Europa, inte-
gendeel zelfs, we staan aan de top wat uitgaven betreft. Maar niet
wat resultaten/ rendement betreft, dit is bedroevend. Denk maar
aan het aantal moorden, aanvallen, roven en inbraken, dan scoren
we het best. De kans van herval, nadat de gevangenen de cel ver-
laten, is ook al meer dan het dubbele van voorbeeld landen.

 

Politiek opbod is tegenwoordig troef geworden, we moeten zoveel
mogelijk agenten, soldaten, combi’s en weldra misschien tanks
zien. Het moet imponeren. Tot er iets gebeurd.  Weet u dat België
per 100.000 inwoners 344 agenten heeft, Nederland bv. 188. Wie
was er collectief ziek ( meer dan 1000 man tegelijk deze week ),
omdat ze overwerkt zijn.

 

De gevangenissen, vol met onvoldoende voor de job opgeleide
cipiers, een hoge werkdruk en verouderde  infrastructuren.   Wat
hebben daar al niet over geschreven. Maken we wel de juiste
keuzes in ons beleid. Overal blauw, dat is zeker, maar wat met de
onzichtbare veiligheid, de inlichtingendiensten. Zijn ze hier niet
eerder onderbemand, is de preventieve rol van politiewerk niet veel
belangrijker dan de repressie op straat ?
Wat werkt repressie op ?
Komt er nu verandering, na jaren verkwanselen ?

BARBARA, MAG HET EVEN ?

nr. 2  Chef van de maand.

 

Lieve Barbara, verontschuldig me dat ik je echte naam niet mag
noemen volgens de regels, want die klinkt nog veel mooier. Een
parel van een nachtegaal is ze, Barbara Dex, Vlaanderens beste
zangeres.

 

Wel, zoals onze Barbara is, kreeg ik ooit een beeld over de zangeres.
De onze is ook een parel, geen zangeres, maar een cipier. Je weet
ondertussen al, een penitentiair beambte. En als je je goed kan
herinneren, dan zijn we ooit gestart met ‘ de cipier van de maand’.
We zijn bij één editie gebleven ( ondertussen zes maand geleden),
omdat we nog steeds geen antwoord kregen van de directie i.v.m.
het toekennen van de prijs.

 

Barbara is de enige vrouwelijke cipier, die soms kleedjes draagt.
Sexist, zal je denken, neen, het bewijst dat ze karakter heeft.
Barbara is ook de kampioene van het relativeren. Stress bestaat ,
maar alleen voor hen die het willen. Ze is dan ook de eeuwige opti-
miste. Maar ze is ook een man van haar woord. Klinkt raar, maar
waar !

 

Bejegening als woord zal ze niet kennen, maar het zit in haar genen
gebakken. Empathie, nog zo een psychedelisch woord, moet je
haar ook niet leren, want dat zet ze dagdagelijks om in praktijk.
Wat hebben we geluk met zo een vrouw !

 

Barbara is gelukkig niet alleen, maar voor ons is Barbara de m/v.
van de maand januari.
We gaan opnieuw voor je prijs, maar je weet het !  Van ons alvast
een warme knuffel, en een luidkeels  ‘Wopia’.

NOG VEEL MEER POSITIEFS UIT GENT!

Driehonderdzestig titels schreef ik 2016. En, ik moet toegeven,
meestal met een negatieve ondertoon. Ik wou dit niet herhalen in
2017. Neen, ik wil, en zal beter doen.
Ik begon ook vrij goed, met eerder een positieve toon, dan met al
dat negatief geweld. Maar het is toch zo moeilijk vol te houden.
Je weet wel, Kerst- en Nieuwjaarsperiode, we lopen allemaal over
van al die mooie beloftes, een brede glimlach.

 

En je zal het nu eens zien ! 2017, dat wordt het jaar ! Ja, het jaar
van wat ? De eerste lichtprikkels komen in de lucht. Inderdaad,
ik heb het ook al gezien , ‘s avonds, en ‘s morgens, de dagen zijn
niet meer zo somber lang. Het is pril, maar je kan het voelen, als
je opmerkzaam bent.

 

Tja, ik ben net zo opmerkzaam in mijn omgeving, en wat stel ik
vast ? Niets is anders. Het systeem draait argeloos verder, wat
goed is blijft meestal goed, wat slecht draait, draait ook verder
slecht. Wat zijn we met z’n allen eigenlijk waard.. Vele beloftes die
vervagen tot vervlogen woorden in de wind.
Opnieuw diezelfde ingrijpende frustraties, opnieuw al die kleine
zogezegd belangrijke dingen die mislopen. Opnieuw die dagen
zonder ‘goeie morgen’.

 

Waar haal je dan je energie vandaan om positief te blijven, om
alles door een roze bril te zien ?

 

Ik wil nu vooral niet negatief afsluiten, en een oproep doen aan
ons allen die positief zijn, blijf volhouden, ga verder, soms tegen
beter weten in. Je beseft niet genoeg wat jouw positieve vibes voor
ons betekenen.

 

Al krijg je er geen euro meer voor, al krijg je zelfs geen welgemeen-
de ‘dank u wel’, er zijn hier echt wel veel mensen die zo blij zijn,
dat u een stukje geluk brengt in hun leven, en die dankbaar zijn.
Niet opgeven, en vooral blijven verder stralen. Wie kan er weer-
staan aan de zon, en haar deugddoende prikkels ?

 

Met hoop, heel veel hoop.

POSITIEF NIEUWS UIT DE NIEUWE WANDELING GENT .

Het jaar is amper gestart, en er zijn ook grote werken begonnen.
Eindelijk heeft men de nodige budgetten gevonden om iets te ver-
anderen.
Mr. Stas had het me min of meer beloofd, voor eind 2016, zouden
de 12 jaar lang beloofde wasmachines geïnstalleerd worden, om
ons mannen, de kans te geven, eindelijk de 12 jaar oude bestaande
wet in verband met het dragen van onze eigen kledij, toe te passen.
Mr. Stas weg, weg onze droom dacht ik, tot gisteren.. Nu, we zijn
pas begin 2017, dus niet geklaagd. Maar wat blijkt… Ik, en velen
anderen met mij, vergisten zich, het ging niet over de broodnodige
wasinstallaties, maar om een remodling van de sportzaal.
Had ik het niet gedacht, dat brood en spelen in onze maatschappij
veel belangrijker waren dan eigenwaarde.

 

Jawel, sport en bewegen in het algemeen is belangrijk, maar werken
aan zichzelf, dat stukje normalisatie, vindt niemand belangrijk genoeg.
En dan bestaat er hier intern een gedetineerden overleg die trouwens
al drie jaar en meer illegaal functioneren, en nog erger, heel recent
werd ik zelfs financieel benadeeld door dit comité, dat bestaat uit
gedetineerden.

 

Bestolen, zoals men het zo mooi zou omschrijven.
Het is van je collega’s, dat je het moet hebben.

 

En dat in een huis van Justitie !

PROFICIAT AAN DE DIRECTIE ! STOEFER ?

Marc Uytterhoeven, Xavier De Baere, de professionele afsluiter.
Morgen maandag. Wie kent het succesrijke zondagavond op één
nog ? Massaal na -geaapt. Een professionele afsluiter was iemand
die op professionele wijze een programma beëindigde, en toen
ten tijde van Morgen Maandag, was dat komiek Xavier.
Op een onmogelijk aandoenlijke wijze , kon hij een programma
goed afsluiten, zodat je er geen spijt van had dat het gedaan was,
maar je voldaan naar je bed ging, om morgen ,maandag, de week
goed aan te vangen.

 

Wel, dank zij de directie hebben wij dat nu ook. Professionele
ontwaaksters. Ik leg het u uit. U zal het wel gehoord hebben in de
media : Justitie heeft de laatste maanden 168 nieuwe cipiers aan-
geworven. En ja hoor, wij hier op onze vloer kregen er ook enkele.
Maar wat voor mensen zijn het !  Dankzij de keuze van de directie
zijn het heel goeie.
Natuurlijk vagen nieuwe borstels goed, maar ik heb een kenners-
oog, ik zie vlug of personeel goed bezig is. En juist, onder meer
aan dat professioneel ontwaken, heb ik al veel gezien.   Waar
meestal de ochtend begon met een lawaaierige bom, die insloeg,
gaat dit nu uiterst rustig. Maar, en ook heel speciaal, uiterst ge-
dienstig en vriendelijk ! En het gaat zo de ganse dat door. Marc
Dendodo krijgt opvolging.

 

En ja, ik voel me ergens een beetje gevleid. Zou men eindelijk
mijn smeekbeden verhoord hebben ? Heeft men rekening gehou-
den met mijn vele bemerkingen ?
Stoefer, zeg ik dan ! Wat denk je wel, zo ver gaan men nooit gaan,
luisteren naar een gedetineerde, wat denk je wel over jezelf.
Whatever, hoe of waarom. Het komt, en het is er, de eerste stap
in een menselijker beleid.

 

En dat het deugd doet ! Nu spring ik onmiddellijk uit mijn bed met
een goed gevoel, wat een verschil, en dit dank zij de professionele
ontwaaksters.