Een dik jaar geleden schreef ik dit al… dus nog voor het nieuws dat er een nieuwe bisschop kwam.. maar eigenlijk is er één jaar na datum niets anders.

Het is weldra weer zo ver. Het staat er aan te komen de periode van Pasen, en dan komt de hoogste gezant van de paus in de provincie, met zijn gitaar een liedje zingen in den bak, de Gentse duuze. Voor alle goede zielen. Maar meer dan een gebed en onze voeten wassen staat er niet op het programma, omdat het niet mag.. en dit jaar zelfs dat niet, want ‘t  is CORONA tijd.  Was het de voorman der Christenen niet die de farizeeërs uit de tempel jaagde ? Welnu, het zit in de Gentse duuze, vol farizeeën, wetsdienaars, die het een ander lastig maken. Embeteren noemen ze da in ‘t Gents. Schade toebrengen in het vakjargon van filosofen of psychologen. Maar de bisschop komt en gaat. Hij schrijft er zelfs niet over, erger nog hij durft niet te spijbelen om voor de poorten van den bak van de nieuwe wandeling te komen betogen…’de aandacht trekken op de zwaksten uit de maatschappij, die schreeuwen om zorg.  Neen ! Monsigneur, U mag niet aan politiek doen, maar wat de jongeren doen, en Christus deed, was ook geen politiek. Ze gaven een signaal, maar voor de bakzitters geeft niemand een signaal, kortweg niemand geeft zelfs om hen. Vijf jaar zat ik hier, vijf maal zag ik de bisschop, komen en gaan, en niets veranderde, behalve het werkwoord ‘hopen’,  mijn hoop werd een hoopje kleiner.