Over de afwezigen niets dan goed, zouden we het kunnen uit-

leggen.
Neen, helemaal niet.

We hebben geen slogans nodig, om uit te leggen hoe het was

ten tijde van deze twee mensen als directeurs van de Gentse

Nieuwe Wandeling. Gewoonweg anders, en best wel gezelliger.

Een gezelligheid, is dat niet iets dat deugd doet in een liefde-

loos nest ?  Want zo durf ik ‘den bak’ wel benoemen.

We zijn meer dan acht maanden verder. Drie nieuwe, krachtige

jonge mannen kwamen hen vervangen. We hadden dus veel

hoop, en ja, normaal doet hoop leven.

Maar we blijven verweest achter. Nog nooit was de stress zo

te snijden als nu. De wind zit natuurlijk niet in de goede rich-

ting, met al die besparingsmaatregelen. Maar we blijven er ech-

ter van overtuigd, dat veel afhankelijk is van de persoon zelf.

Nog nooit was onze ervaring zo groot met alle dagdagelijkse

fouten van de laatste zes maanden.

Kinderziektes zou men het kunnen noemen, maar ik heb het al

eerder geschreven. De organisaties Sidmar, Dr. Brugada… stel

je eens voor dat zij hun maatschappelijke taak zouden moeten

volbrengen met al die kinderziektes . Het kot stond op stelten,

en nu zwijgt iedereen.

Het gaat maar om crapuul, en wie ligt daar wakker van ?

Bonobo’s in hun kooi.

Geef ze eten en drinken en een speelpop, en ze zullen wel zwijgen.

Mijnheer de Minister van Justitie, doe zo voort, maar zeg aub. niet

dat U Rooms-katholiek bent. Een beetje bescheidenheid aub.

Christenen dragen zorg voor de zwaksten in de maatschappij.