Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men asbest tegen.  Duivenkotten, landbouwafdaken, gewone huiskotten. Ze werden er midden vorige eeuw in massa neergepoot, en overal mee toegedekt. Asbestcementplaten, ondertussen gekend als de stille killer. Zolang hij vast zit, gaat het nog, maar eens vrij dood hij onvermijdelijk. Welnu, hetzelfde fenomeen doet zich voor in de Gentse nieuwe wandeling, ook gekend als den bak, de duuze.

Een stille maar hardnekkige killer is aanwezig, met name diffuus lawaai… altijd en overal is er storend lawaai aanwezig, dat onbewust invreet op de gezondheid. Het veroorzaakt stress, hoge bloeddrukken, en is zelfs op termijn, aldus wetenschappelijk bewijs, dodelijk, net als asbest.

Het ergste is, buiten wordt er heel omzichtig omgesprongen met de vrijgekomen asbest. Men heeft speciale equipes en technieken uitgebouwd om de bevolking te vrijwaren. Gezondheid voor alles ! Maar binnen de muren wordt er zelfs nog niet beseft wat lawaaierigheid allemaal veroorzaakt bij een mens. Men denkt er zelfs niet over na. Het blijft tot vaststellingen, en af en toe een zure oprisping van iemand, maar voor de rest geen enkele actie. Integendeel, klachten worden stelselmatig afgedaan als eigen aan de situatie, of toevalligheden, afhankelijk van een zieke persoon. Aanvaarden is de enige emedie.

Failed state noemen ze zoiets. Failed organisation.  Schame on you !