Je mag het niet doen ! Maar je mag zoveel niet, maar soms zit je zo in mekaar, heb je dat emotionele niet in de handen, hoe rationeel je er ook gaat over nadenken. Dan handel je op automatische piloot.

Waar heb ik het over ? Wel ik loop hier binnen de getraliede muren zo al een tijdje rond en dan ontmoet ik zeer regelmatig mensen die hun verhaal doen. Deze instelling is een arresthuis, maar niets is zoals vroeger. Vroeger verbleven gearresteerden, meestal kort in voorarrest. Heden ten dage lopen zelfs de minder zware problemen uit op verblijven die de zes a acht maand, gemakkelijk overschrijden, wat in sé wil zeggen, dat verdachten soms langer in voorarrest zitten, dan hun  eigenlijke straf effectief zal dienen uitgezeten.

Maar justitie maalt heel langzaam, en als je het mij vraagt veel te langzaam. In mijn dorp van geboorte, hadden we daar een naam voor, die hier niet al te mooi zou klinken. Maar naast die wansmakelijke uitspraak, is er ook de immense schade die aangebracht wordt. Zes maanden of langer opgesloten zitten, veroorzaakt een enorme impact op het leven van een mens. Huis, werk, relaties, veel gaat meestal, in die tijd, verloren/kapot. En dit terwijl er heel wat onschuldig zitten, of effectief een kortere straf ontvangen, die op andere wijzen kan ingevuld  (NVDR: straffen beneden de drie jaar kunnen gemakkelijk via enkelband worden uitgezeten) wat een niet zo drastische impact heeft op het sociaal weefsel.

Ja, ik ween bij al dat nodeloos tandengeknars. Failed organisation ! Andermaal !