Eenheidsworst, iedereen gelijk behandelen, en dan nog op een pedagogisch onverantwoorde wijze, dit is de modus vivandi, die men preekt, nog altijd in 2018, binnen de muren van onze B gevangenissen. Individuele behandeling, aangepaste trajectbegeleiding, een op maat geschreven oplossingsplan…Ja dat zijn dromen van studenten in sociale wetenschappen, of eindwerken van doctorandi om prof. te worden.

Maar de praktijkdeskundigen verzuilen in ‘ich habe es nicht gewusst’, en dansen rond de hete brij van een kom eenheidsworstensoep. In Gent, de duuze, heeft dit zelfs het leven gekost aan een ondernemend persoon. Iemand die met allerlei ideeën probeerde in te hakken op het on-humanistisch regime. Het onophoudend laten opborrelen van allerlei ‘zaadjes waanzin’, aldus de directie; waarop men niet kon of wilde ingaan, is betrokkene fataal geworden.

Nu wat is fataal, in ieder geval het slachtoffer zijn ziel en geest reageren niet meer. En stilzwijgen heeft de plaats van zijn kogelpen ingenomen. Wat rest dan nog om voor te leven, voor een schrijver-ondernemer ?