Stel jezelf eens voor, opgesloten in je kamer, zonder sleutel, en

niet wetende wanneer je deur zal opengaan. Je bent nog op je

eigen kamer, met heel wat van jezelf rondom jou. Maar er gebeurt

iets, er breekt paniek uit. De buur onder jou heeft brand in één van

zijn oude elektrisch toestellen, of valt, al wiet-rokend in slaap.

Alleen al het idee werkt verstikkend. Wie kan dit aan, en dit al

1255 dagen en nachten ? Wat doet dit met de geest van een mens ?

Hoe diep graaft dit in, in je onderbewustzijn. Hoe erg staat je angst-

knop op rood ? Je raakt aan alles gewoon, is een gekende uitdruk-

king.

Maar ik vraag het aan u, probeer het eens 24 uur of zelfs maar 12

uur. Een volle, of halve dag. En vermenigvuldig dat gevoel  dan

maal 1255 keer. Je raakt er van in verwarring.

Is er een alternatief ?
Natuurlijk zijn er alternatieven, maar die kosten centen, en zijn ook

niet onfeilbaar.

Misschien panieksloten, die centraal door een verantwoordelijke

kunnen geopend worden, en individueel, of zelfs per groep, vol-

gens noodzaak. Dit zou al een heel stuk ongerustheid wegwerken.

Waarom zeg ik dat ? Omdat het hier dikwijls heel lang kan duren

voor iemand je komt helpen, en dan spreek ik nog niet over een

panieksituatie.

Het idee kwam bij me op, toen ik in Londen een appartementsblok

in vlammen zag opgaan, en nadien de politiek het verwijt kreeg van

slecht bestuur.

Hier heb ik ten minste gewaarschuwd ! Bid voor ons, dat het ergste

nooit zal gebeuren, maar lees vooral, dat onze minister uiteindelijk

zal gaan voor een maatschappij, waar iedereen van belang is.

Ik wacht bang af.