Je hoort haar naam overal, in de kranten, op TV. De officiële woord-

voerder van het gevangeniswezen. We waren dan ook heel nieuws-

gierig wat er onder dat dekseltje zat.

Ik kende Mevr. V.D.Vijver al in een vroeger leven, ten tijde dat ze

nog directeur in de penitentiaire Instelling, de poort van Beveren

was, ofte de nieuwste creatie van onze minister van Justitie in het

echte gevangeniswezen.

Er zullen redenen zijn, waarom mevr. V.D.Vijver in Beveren werd

geplaatst, er zullen er ook zijn waarom ze er werd weg gepromoot.

Maar mevr. V.D.Vijver is nu de woordvoerder van alles wat met het

gevangeniswezen te maken heeft. Ik stel me zo de vraag, de over-

stap van directeur, naar communicatie verantwoordelijke. Hoe doe

je dat ? Het zijn twee totaal tegengestelde zaken, en het één heeft

zo weinig met het andere te maken.

Ik dacht dit eerder ook over Minister van Justitie K.Geens, die

eerst minister van Financiën was. Job-hopping is in, en in bepaal-

de gevallen wel te verantwoorden. Een goede manager, kan alles

managen.

Maar dan komen we terug in onze neo-liberale filosofie, moet al-

les in het leven wel bekeken worden onder de noemer : manager ?

Waar zit het menselijk aspect ? Niet dat we mevr. V.D.Vijver verden-

ken te weinig empathie te hebben.

Maar, als we haar verklaringen lezen voor wat ze waard zijn, denk

ik… een gemiste kans. Het traditionele keurslijf, en het spannend

kleed van vrouwe Justitia. Een unieke kans om detentie in zijn ware

vorm kenbaar te maken, gaat andermaal voorbij.

Een gemiste kans, voor hen die op veel hoopten.