Voor mijn lezers, de PSD, is de dienst in detentie, die instaat voor

de psycho-sociale begeleiding/opvolging van de gedetineerden.

Voor vele gedetineerden lijkt dit de verschrikking. Wat ik allemaal

hoor op de wandeling, is niet na te vertellen.

Ik wil eerst de reden vertellen. De PSD- verantwoordelijke is dik-

wijls de slechte boodschapper. Hij of zij, is de persoon, die heel

veel te maken heeft met je ‘ status ‘ binnen het regime. Als je in

bepaalde tijdsvoorwaarden komt, om gunstmaatregelen te krijgen

(verlof, Elektronisch toezicht, uitgaansvergunning, gunstmaatregel

Wet Lejeune ) dan zullen deze mensen, samen met jou, een dos-

sier opstellen, en ook hun persoonlijk advies geven over je slaag-

kansen. Als er dan al iets misloopt, is het meestal  ‘ de schuld ‘

van deze mensen. Maar, goed kijkende in hun hoofd, zou ik zeg-

gen : niets is minder waar.

Ze staan voor de maatschappij, die wil inschatten wat je reële kan-

sen zijn op volledig herstel, en ook op eventuele nieuwe afwijkin-

gen. Hiervoor zijn natuurlijk een paar geijkte formules, vervat in een

dossier. En het is juist hierin, dat velen van ons tekortschieten, of-

wel gelegen aan henzelf ( motivatie ), of omstandigheden ( gebrek

aan.. ) Maar dit wordt dan allemaal geprojecteerd op die PSD-

verantwoordelijke, die beladen wordt met alle zonden van Israël.

Geen tijd, geen zin, geen begrip, geen inzicht, geen medelijden,

enz… en ik bespaar u dan nog de meest gore titels. Als er nu, wat

mezelf betreft , één dienst is in detentie, die behoorlijk werkt, dan

is het voor mij de PSD.