Ze is van Maria-kerke. Kan het mooier ? Het doet me zo eeuwig

denken aan Bethlehem. Iemand van Bethlehem moet toch wel iets

magisch in zich hebben. De geboortegrond van Christus. Ooit kus-

te ik er de grond, je weet wel, een gekend gebaar van een van on-

ze vorige Pausen. Niet dat ik me evenwaardig voel, maar het teken

is zo vol geladenheid. Grond kussen, aarde, waarheen we alle –

maal terugkomen.

Maar neen, niet Bethlehem, maar Mariakerke is haar geboortegrond.

Maria en kerk, ook dat doet dromen. Ook dat roept iets af over ons.

De verbondenheid met de grond van onze geboorte is echter niet

altijd zaligmakend. Neen, ons blond stootje is niet zo heilig als  het

eruit ziet. Uitschijnen wel, maar zijn ! Dat is een andere zaak. Onze

stoot is verliefd. Ja, hoe kan dat ? En dan nog wel op een mooie

gast. Het type Tunesiër, sterk te vergelijken met Zuid-Italianen, of

Sicillianen. Mooi en meedogenloos. Het ideale kleurtje en lijntje.

Six pack, strak kontje. Ik begrijp haar.

Hij is van de Brugse Poorte, niet ver van Mariakerke, zeer gekend in

Gent als drugshol. Misschien is het wel een remedie om te verbete-

ren in haar psycho-sociale toestand. Genotsmiddelen, waaronder

liefde, want zo zien velen de liefde, zedenverzachters.

Er is dus hoop.

Wordt vervolgd.