Ik zeg voor alles : sorry aan hem die het schoentje past.

Sorry, duizendmaal sorry. Ik was lomp. Even wat uitleg. Je weet wel

deze week, een hittegolf – officieel erkend trouwens – en daar heeft

iedereen het wel lastig mee. Daar moet men begrip voor opbrengen.

Nu ja, begrip, wat is dat ?

Dus, deze week was het zover, drie dagen na elkaar meer dan 30°

en dan mogen hier de luikjes open, zodat er wat ventilatie komt,

den trok, maar niet voor onzen dop, of pensioen, neen luchtcircula-

tie. Dit om het ‘houdbaar’ te maken. Je moet weten, mijn cel zit aan

de zuidkant, dus volle zon vanaf 14 uur, en dan is het hier overdag

gemakkelijk 40°, en s’ nachts 30°. Resultaat… na drie dagen, dood-

moe.

En dan komt de vierde dag, 25° buiten, en dan de regeltjes.. ja

‘t is geen 30°, dus de luiken blijven dicht. Weet je hoe lastig het is,

na drie dagen 30° en meer, met nog geen afkoeling op de vierde

dag ? Ja, heel lastig ( remember de uitputting van de dagen ervoor)

En ja, dan vraag ik : “waarom vandaag al toe.. ” en krijg ik daar

een koude douche over me heen. En terecht (?) want de man, is

zowat de enige die echt voor ons vecht, en moet dit waarschijnlijk

al voor de tiende keer horen.

Waarom zaagt iedereen aan zijn oren, oren die slap hangen van

de hitte ? Ik weet waarom ze zagen. Omdat hun oren slap hangen,

en omdat de oververhitte chef altijd een luisterend oor heeft, maar

vandaag hangt het slap.

Sorry, sorry, ik was empathie vergeten. Vergeef me !