We gaan natuurlijk niet iedereen over dezelfde kam scheren, of on-

derdompelen in hetzelfde bad. Maar ik hoor hier veel, heel veel

over advocaten. Som ik even op ? Neen, het heeft geen zin. Maar

enkele kenmerken komen steeds terug. Onverschilligheid, de an-

dere kant op kijken.. Pro – Deo, wat is dat nu juist weer ?  Voor

God, welke God ? Neen, geen enkele advocaat is God, maar voor

een gedetineerde is hij soms wel de laatste trede van  ‘the stairway

to heaven’. De laatste redplank.

En dan sta ik even stil. Zou er iemand zijn die beter weet dan om

het even wie, wat er hier omgaat tussen de muren ? Wie anders dan

de advocaat hoort alle verhalen ? En waarom komt er dan zo wei-

nig reactie ? Die vraag stel ik me steeds weer opnieuw. Ja hoor,

hier en daar staat iemand op, maar de meesten gaan vluchtig voor-

bij aan al die miserie, die slechts deel uitmaakt van het verhaal van

hun klant.

Het is niet hun verhaal. Kijk nu, alle miseries die ontstaan door de

budgetinkrimping, de afbouw van veel sociale contacten, de vita-

mines om te overleven. Ik zie, hoor, lees niets hierover in de advo-

catuur. Het is niet hun wereld. Het is net alsof ze toeschouwer zijn,

niet betrokken.

Wie is er trouwens betrokken ?