Ze zijn met velen die roepen : ‘laat ons opkomen voor de zwaksten

uit de maatschappij’. Maar er zijn er zo weinigen, die het ook echt

omzetten in praktijk. Je weet wel, de witte merels. Die spreken in

de naam van de spraaklozen, van hen die iets willen zeggen, maar

niet mogen. Van hen die willen protesteren, zich verenigen, reage-

ren, maar waarvan alle kiemen worden weggerukt. De man/vrouw

die het wil uitschreeuwen tussen zijn muren, en het alleen kan doen

voor een forum van, met sigaretten vergeelde betonnen muren,

waar de echo dubbel hard is.

Laat ze ons een naam geven, op gevaar af hen te stigmatiseren,

echter, ze heten in de realiteit nog steeds bajesklanten. Inmates,

de meesten begrijpen dat beter. Maar het gaat allemaal over het-

zelfde crapuul voor iedereen. Laat ons de mens zien achter de fei-

ten, schrijft de bisschop. Maar wat zie je dan ? Jouw beeld, of zijn

beeld ? Vertel je jouw verhaal, of begrijp je zijn mens zijn.

Bisschop Romero stond op de barricades, samen met nog vele

anderen, maar toch voelen velen, en springen velen nog niet eens

in de pen, als God wordt afgeschaft in ‘t gevang.

Tenzij je tot één bepaalde religie behoort, dan wordt er alles aan

gedaan om deze cultuur te respecteren.