Het zat er al lang aan te komen, en het kon ieder moment gebeuren.

Staking van het uitvoerend personeel. En terecht. De opgelegde

besparingsnormen veroorzaken heel wat extra spanningen. Ge-

detineerden worden steeds meer op de proef gesteld, en dat uit

zich door allerlei frustraties, die onvermijdelijk aanleiding geven op

meer verbaal, en ja, zelfs tot fysiek geweld.

De dupe hiervan zijn natuurlijk de personeelsleden die in direct

contact staan met de gedetineerden. Minder wandelingen, bezoek-

uren, telefoon.. het komt de leefbaarheid niet ten goede. Alle be-

sparingen hebben vooral gevolgen voor de dynamische veiligheid.

Want aan de vele steriele, nutteloze regeltjes van de statische

veiligheid wordt niet geraakt.

Jammer dat verantwoordelijken de verkeerde keuzes maken. Ik

studeerde nooit sociale pedagogie, maar het is zonneklaar, dat

dergelijke regimes, inhoudelijke problemen scheppen. Iedereen

klaagt en zaagt, de gedetineerden, de cipiers, de sociale werkers.

De mentaliteit wijzigt zich echter op geen enkel vlak.

Integendeel, de aanval op elke sociale maatregel is ingezet. Be-

paalde mensen in het tussenkader verkneukelen zich in het star

opstellen en terechtwijzen. Ik dacht dat ooit een slimme directeur,

de hekken in het Gentse Centrum heeft afgeschaft, om de sociale

dynamiek te verhogen. Iedereen spreekt iedereen aan, weet je

wel.

Nu is het echter zo dat iedereen blaft iedereen af. Nu, het is ook

een manier van contact, alleen het resultaat is heel anders. Be-

grijpelijk dat er spontane acties komen, alleen kan en mag dit niet

bij de gedetineerden, zij hebben geen vakbond.

Hun belangen worden door niemand verdedigd .