Z.C. Rosie, de duuze, den bak, de Nieuwewandeling, de peniten-

tiaire instelling Gent ( in het kort PIC ), zijn allemaal mooie namen

voor iets minder moois.

Maar vandaag, acht mei, is er opnieuw hoop.

Toen ik deze morgen vroeg ( 05 u) naar buiten keek, heb ik haar

ontdekt. Neen, niet die schoon madam aan de overkant, collega

gedetineerde op blok D ( de vrouwenafdeling ).

Maar, de eerste roos. Ja, ze was open gespat, net als onze hoop.

Want het is toevallig of niet, vandaag een speciale dag. Het is de

dag van de vrede, het einde van W.O.II.

Betekenisvoller kan dit niet zijn. De roos, de liefde, de hoop, vrede,

allemaal basiselementen van een vernieuwd beleid in de peniten-

tiaire instellingen.

Maar, spijtig genoeg, blijkt dit allemaal ‘whisfull thinking’. Net deze

dagen gaan de besparingen drastischer toeslaan. Minder wande-

lingen dan vorige zomer, minder bezoekuren dan altijd al gewoon,

minder socio-culturele activiteiten, meer stress en nervositeit onder

het personeel, maar er is iemand die het allemaal voor bekeken

houdt. De algemene directeur vertrekt net nu op vakantie.

Mijnheer de directeur, ik hoop dat u veel rozen mag ontmoeten, en

ook veel fijne ontspannen momenten. U weet hoe belangrijk dit is

voor een frisse geest, en dat is dan weer belangrijk voor… nieuwe

bloemen !