Aanvulling op ons Feniksproject.

We hebben er allemaal vlug de mond van vol. Dat is een crimineel,

een delictenpleger. Maar is er genoeg besef van wat we daar eigen-

lijk mee bedoelen ? Er zijn daar boeken over geschreven, bibliothe-

ken vol. We proberen er dus een korte eenvoudige uitleg te geven

aan iets dat best wel ingewikkeld is.

Al een eeuwigheid leven mensen in groep samen. Om iedereen aan

zijn trekken te laten komen in deze samenleving, wordt een modus

vivendis opgesteld om dit mogelijk te maken. Deze spelregels zor-

gen ervoor dat iedereen maximaal gelukkig kan worden. Want daar

draait het om. Dit heeft als gevolg, dat aan ieder individu, bepaalde

beperkingen worden opgelegd aan zijn vrijheid. Deze regels worden

door de gemeenschap bepaald, op basis van normen en waarden die

dezelfde gemeenschap belangrijk vindt om zichzelf maximaal te kun-

nen ontplooien ( gelukkig maken ).

Wie opzettelijk afwijkt van deze regels, is een overtreder. Het belang-

rijkste hiervan, is de vrijwilligheid, met name, de overtreder ( delicten-

pleger) stelt zijn daden in volle besef ( vrijwilligheid). Op zichzelf kan

men daar over discussiëren. Mag men er met name van uit gaan, dat

een delictenpleger wel degelijk over echte vrijheid beschikt. Stel dat

men akkoord gaat, en dit op wetenschappelijke wijze, dat vrij hande-

len niet bestaat. Dan kan men natuurlijk inroepen, dat de dader scha-

de heeft aangericht aan onderdelen van de groep ( maatschappij ).

Dit kan zowel aan het individu, of aan de ganse groep. Hiervoor kan

men dus wel verantwoordelijkheid opeisen van de dader.

En dus straffen. Straffen tot herstel. En dit gaat niet alleen over de

materiële schade, maar ook over de woede, ontstaan bij de schade-

lijder ( vergeving/ verzoening). Laat deze voorgaande uitleg, nu juist

de basis zijn van ons Feniksproject / Recuperandos.

Aangezien we volgens bepaalde wetenschappers, niet kunnen ge-

loven in de totale vrije wil van de dader, maar er wel schades ont-

staan, pleiten wij voor twee belangrijke pijlers.

Met name, die schade herstellen en heropvoeden, om nieuwe delic-

ten ( schades ) te voorkomen. Dus neen, wij willen straffen niet af-

schaffen, maar anders invullen, nl. met een zorgtraject.

En niet, zoals nu, de opsluiting op zich, die geen resultaat heeft in

het re-socialisatie proces, integendeel, heel dikwijls door zijn wijze

van uitvoeren, alleen maar zelf, ook nog meer schade veroorzaakt.