Ook hier , lieve lezer, excuseer ons voor onze oppervlakkigheid.

Dit is een heel moeilijk thema. We willen het alleen schematisch

benaderen, omdat het zo van belang is, in ons nieuw voorstel

rond detentiebeheer ( project Feniks / Recuperandos ). We ver-

trekken van het slachtoffer ( schadelijder bij een delict ), die te-

recht van uit zijn woede, erkenning vraagt, en een bescherming

(het sociaal contact).

Vergeving vindt zijn oorsprong in een Joods-christelijke traditie.

Er is de Goddelijke vergeving, en ook deze van mens tot mens.

Om vergeving te kunnen bekomen, is er de ‘bekentenis’ nodig,

het aanvaarden : ik zat fout. En berouw, spijt t.o.v. het schade-

object. Ik ben verantwoordelijk. Je moet zelf ook afkeuren wat je

gedaan hebt. Verder moet je inzet hebben, om anders te worden,

dus niet meer schade toebrengen. Je moet ook begrip opbrengen

t.o.v. de schadelijder, wat de schade heeft aangebracht. Verder,

minstens ook uiteenzetten dat die misdaad niet jouw ganse per-

soonlijkheid is, en je terug de goedkeuring van anderen ( de maat-

schappij) wil wegdragen.

Hoe moet de staat ( politiek ) omgaan met dit ganse gebeuren,

en de zorg voor voorkoming – preventie, van nieuwe-meer-slacht-

offers. Lees hiervoor : ‘ welzijn of vergelding, ons 4e en laatste

deel van deze serie.