Ken je dat ook, dat gevoel om steeds onze kennis te gebruiken,

om anderen te helpen, bij te sturen ? Maar dan wel in positieve

zin. We hebben voor alle probleempjes , vragen, steeds onmiddel-

lijk een remedie klaar… Je moet dit, en je moet dat !

Maar luisteren we soms nog wel echt naar de mensen rondom ons?

Als iemand zijn verhaal wil doen, zouden we niet eens leren de

mensen te laten uitpraten ?  Het verhaal laten zijn, voor wat het is,

en dan zwijgen. Zouden we al niet veel meer helpen, door gewoon

luisteraar te zijn, ipv. wereldverbeteraar.

Draait het er niet om, dat mensen al heel veel geholpen zijn, als ze

hun ganse verhaal kunnen vertellen ? Dienen we wel steeds met

ons eigen positivisme komen aandraven, en eigenlijk geen oor heb-

ben naar de echte noden, om diegene die we zogezegd adviseren.