Ja, je kent de vredeswens van de Paus wel, met Kerstmis en met

Pasen. Dan spreekt de katholieke paus de zege uit over de stad

Rome, en de ganse wereld. In vele toespraken wordt met bijzon-

dere aandacht gesproken over de zwakkeren in de maatschappij.

De armen, de zieken, de gevangenen, de vluchtelingen.

Mooi, dat er een moment aandacht is voor al die miserie, die er

nog steeds is op deze wereld. Maar in onze westerse wereld, stel

ik me daar dan grote vragen bij. Is al die miserie nog wel nodig ?

Zij we nog steeds niet bekwaam dat op te lossen ? En mijn ant-

woord is steeds : ja, we kunnen dit aan. We zijn met z’n allen

rijk genoeg om dat allemaal te dragen.

Maar, we zien elkaar niet graag genoeg. We hebben er de mond

wel vol van over dat delen. Maar in praktijk stemmen we er niet

voor. Als je P.Mertens van de communisten, zijn boek leest over

‘onze graaicultuur’, zou je bijna het woord ‘beschaamd’ niet meer

durven gebruiken.

Het is veel erger. We lopen met z’n allen onze ik-cultuur achterna,

en staan te juichen voor al die valse profeten. Christus zou mijn

voeten niet wassen, maar de celdeuren openbreken. Ik had ook

zoiets verwacht van zijn vervanger op aarde, al is het een sym-

pathiek man.

Heer, voor mij hoef je het niet te doen, maar help hen die hier zit-

ten als simpelen van geest. Weest genadig voor hen, dat ze beter

aan hun trekken komen.