Normalisering, responsabilisering, participatie, reïntegratie en her-

stel, zijn de verankerde doelstellingen uit de Basiswet van de

strafuitvoering  ( 2005/2006 ).

Deze democratisch gevormde regels, waren tien jaar geleden al

een gemene gedachtengang. Vergelding en afschrikking, die ook

nog steeds basissen zijn van onze strafwetgeving zijn de grote

basis van weerstand tegen verandering. Ook op vandaag nog.

Ik zit nu dik drie jaar, en heb van al die goede bedoelingen uit de

basiswet, niets ondervonden. Ik heb ook persoonlijk niet de kracht

gevonden, in de frustrerende materiële en geestelijke omstandig-

heden. Maar er stelt zich een groot probleem. Volgens de wet

Lejeune, bestaat de kans dat ik de gunst verkrijg, vroeger buiten

te komen ( 1/3 straf ), weliswaar met voorwaarden en opvolging

ervan.

Maar nu komt de kwestie. Een commissie ( SURB) zal zich dienen

uit te spreken, over het resultaat van mijn straf, ttz. een screening

doen van de veranderingen, door de straf, die mij hebben gere-

classeerd, hersteld. Als blijkt dat dit niet voldoende geëvolueerd

is, kan ik voorlopig wachten van vrij te komen.

Maar ik smeek al vanaf dag één ( uno, one, un, einz…) om hulp,

omdat ik er niet alleen uitraak !

Lees ook : ik verdien een standbeeld !

Provocerend, ongepast. Dergelijke woorden kreeg ik al eens aan

mijn adres geschreven, en het gebruik van deze titel, is het ook

wel. Iemand aanspreken, met een oneerbiedige metafoor. Want

als je iemand een kraai noemt, zal men meestal niet denken aan

een sierlijke, witte zwaan.

De kraai, roept een agressievere rol op. Iets of iemand, die pikt,

in de breedste zin van het woord. Maar net nu dien ik tot mij  be-

kende verhaal van Marc Dendodo te komen, die na Toon Hermans

(de kroek zegt pulifunario ) zei : woorden betekenen zoveel meer

dan ze klinken. En inderdaad, Miek de Kraai, is niet de zwarte

pikster, maar de lieve dame/heer, die me in december 2016, een

mooi hart-ondersteunend kaartje stuurde, maar spijtig genoeg

zonder referenties ( zie mijn artikel op deze blog ‘ Dat ene woord’.

Welnu, die schrijver heet Miek, en ik had dezer dagen, het dank-

bare genoegen, opnieuw een ‘steunkaartje’ te mogen krijgen.

Maar het blijft één sluier. Ik ontdek heel graag de persoon achter

deze sluiers, maar daarom heb ik wel wat meer inzicht nodig, en

daarvoor dan weer, meer details.

Help me uw geheimzinnigheid te ontsluieren. Laat uw lieve kraai

een mooie siervogel worden.

M.C. ‘t Beertje.

Neen, niet de politieke partij, maar de drie grote filosofen, Socra-

tes, Plato, Aristoteles, de grondleggers van ons hedendaags

denken, en tevens van onze democratie. Hun gedachtengoed

staat fel onder druk, door de niet aflatende neo-liberale profeten,

waar alles draait om de winst.

Groei en winst nastreven, zijn drogredenen om zelfs het onderwijs

te sturen naar opbrengende richtingen, ten nadele van menswe-

tenschappen. Economische- en natuurwetenschappen krijgen

hierop voorrang.

Een ideale samenleving bestaat waar eudaimonia als filoi samen-

leven. Politici dienen zich daarom te bekommeren.

Eudaimonia, of een goed mens zijn, bereik je in relatie tot filoi,

vrienden. En waar men er naar streeft een ander graag te zien om-

wille van die andere zijn, zijn. Omwille van wederkerigheid in het

goede, autonomie en respect voor elkaar. Je geeft al je talenten

om dit te realiseren, en je doet dit met liefde.

Liefde, niet uit het hartstochtelijke verlangen, maar samen delen

en wederkerigheid, niet zozeer op waanzin, als wel op een zeld-

zame vorm van evenwicht en harmonie.

Dit kan men alleen bekomen door mooie mensen op te leiden, in

opvoeding en onderwijs, en daarin mag de aandacht voor schoon-

heid ( menswetenschappen ) niet verloren gaan. Iets wat heden

ten dagen wel onder druk staat, met name door het politieke stre-

ven naar winst en groei.

Werk, werk, en werk is de slogan van onze politici. En, inderdaad,

dit is belangrijk. Maar wat ook heel belangrijk is, hoe er gewerkt

wordt. Werken dient een plezier te zijn, geen sleur. Er zijn al heel

wat bedrijven die dit begrepen hebben, met positieve resultaten

tot gevolg, maar de grote sprong zou nog moeten gebeuren. En

het is geen kwestie van werken alleen, ook onze ganse manier

van leven, en samenleven. Mensen blijven gemeenschapsdieren,

maar kunnen en mogen zich niet beperken tot één bepaalde groep.

Onze moderne snelle maatschappij, spiegelt ons al te gemakke-

lijk de geneugten voor, die meestal onbereikbare idealen zijn. En die

er niet aan voldoet, wordt dan ook snel uitgesloten uit de groep.

En laat eenzaamheid / uitsluiting, nu juist het slechtste zijn, om een

goed mens te blijven.

Dus laat ons vrienden blijven, en maak uw vrienden op deze blog

tot mijn filoi !

Wij gaan voor een inclusieve maatschappij, waar iedereen welkom is !

In de duuze, ofte den bak in Gent, zijn onder het personeel vrij

recent een belangrijk aantal personen, drie, vastgesteld met

longkanker. Opvallend in het geheel is, dat het telkens om niet-

rokers gaat. In vakbondskringen roept dit onrust en verdeeld-

heid op.

Waar de overheid streng toekijkt in de privé sector, zoals café’s

en restaurants, waar helemaal niet meer mag gerookt worden,

met zelfs strenge controles. Zie onlangs nog de Gentse uitgangs-

buurt voor studenten.

In de gevangenissen, een publiek gebouw wordt volop gerookt.

De rokers roken overal, behalve in de gemeenschappelijke

zones, maar, ofwel staan de deuren van de rooklokalen open, of-

wel zijn de spleten in ramen en deuren, zo groot, dat de rook

zich overal kan verspreiden.

Hierdoor loopt het personeel 30 % meer kans op longkanker dan

normaal. Na verwittiging van de officiële organen, komt zelfs hele-

maal geen reactie. Integendeel, bepaalde kaderleden geven meer

en meer het slechte voorbeeld. Nu wordt zelfs al gerookt in expli-

ciete gemeenschapsdelen van het gebouw.

Wat baten kaars en bril, als de minister door de rook, niet zien wil.

Wat voor ons erg is, dat de minister in eigen huis, niet kan realise-

ren, wat hij verplicht in de privé.

Maar nog veel erger zijn de gedupeerden. Je zal hier maar leven

en werken.

Bedankt overheid.

Een bekommerende mens.

Of hou je eerder van eenvoudige taal ? Ik heb het over de yolo’s

van vandaag, of de veelplegers van woordscheppende mensen

zoals ikzelf.
Sinds ik hier zit, heb ik echt wel mijn best gedaan… ik zette alles

eventjes op een rij :  schrik niet !

Wopia : Wij samen voor Utopia ( vak-vereniging voor gedetineer-

              den)

Z.C.Rosie : Zorg Centrum Rosie.

P.I.G. :  het varkentje dat staat voor Penitentiaire Instelling Gent.

M.C. ‘t Beertje :  Mental Coach  ‘ t Beertje.

‘Experimentje’ :  schrijfprogramme rond nano-geluksmomentjes

‘ De 3e weg ‘ :  Een welfarische  visie.

Feniksproject – Recuperandos :  21e eeuwse moderne visie op het

              detentiebeleid.

Marc Den Dodo :  Het dubbel liefde verhaal.

S.R. :   politieke beweging rond en over Sociaal Radicaal.

Port-to-hell-o.  :  Blog over stories from behind walls.

Caramellen :  poëzieclub,  facebook groep.

R.A.F. :  Rose army fractie

Heb jij mooie ideeën ? Laat je gerust horen via een mailtje.