Normalisering, responsabilisering, participatie, reïntegratie en her-

stel, zijn de verankerde doelstellingen uit de Basiswet van de

strafuitvoering  ( 2005/2006 ).

Deze democratisch gevormde regels, waren tien jaar geleden al

een gemene gedachtengang. Vergelding en afschrikking, die ook

nog steeds basissen zijn van onze strafwetgeving zijn de grote

basis van weerstand tegen verandering. Ook op vandaag nog.

Ik zit nu dik drie jaar, en heb van al die goede bedoelingen uit de

basiswet, niets ondervonden. Ik heb ook persoonlijk niet de kracht

gevonden, in de frustrerende materiële en geestelijke omstandig-

heden. Maar er stelt zich een groot probleem. Volgens de wet

Lejeune, bestaat de kans dat ik de gunst verkrijg, vroeger buiten

te komen ( 1/3 straf ), weliswaar met voorwaarden en opvolging

ervan.

Maar nu komt de kwestie. Een commissie ( SURB) zal zich dienen

uit te spreken, over het resultaat van mijn straf, ttz. een screening

doen van de veranderingen, door de straf, die mij hebben gere-

classeerd, hersteld. Als blijkt dat dit niet voldoende geëvolueerd

is, kan ik voorlopig wachten van vrij te komen.

Maar ik smeek al vanaf dag één ( uno, one, un, einz…) om hulp,

omdat ik er niet alleen uitraak !

Lees ook : ik verdien een standbeeld !