Wat ? Wie ?

Ik sprak de laatste tijd met heel wat positieve mensen binnen de

muren van deze gevangenis, en bij hen allen ondervond ik overal

hetzelfde. Ze hebben het allemaal heel goed voor. Maar twee za-

ken nekken hen : gebrek aan tijd ( werkdruk te hoog ) en te strak

systeem, dat niet toelaat af te wijken van een ‘basic-line’ filosofie.

Alleen het strikt minimum en wettelijk verplicht doen naleven, dat

is zaligmakend, en alleen dat ! Ik was dan ook wat geschrokken

toen ik recentelijk in contact kwam met een medewerker die zijn

ontslag heeft gegeven, mede om voormelde redenen.

Dit is voor mij een signaal, dat ik niet alleen sta in mijn strijd tegen

een onzinnig systeem. Maar daarnaast beschouw ik het ook als

een heel sterk signaal van de welzijnswerker. Je eigen toekomst,

een vaste job aan de overheid opgeven, voor uw eigenwaarde.

Als dit geen straf statement is ! Maar wat is de reactie van de over-

heid ? Business as usual ? Of gaat er een lampje branden ?

En dan kom ik tot mijn titel. De mensen die hier werken, hebben

alles van zien, horen vertellen, en zijdelings contact met het frus-

trerende van de blokkages van het systeem. Maar ze hebben het

zelf nog niet meegemaakt, de totale afhankelijkheid, de totale ne-

gering van uw talenten, het continue stigma van : jij bent slechts

een crimineel, en de handelswijzen daar naar toe. Het hulpeloos

traject. Wel willen, maar totaal op jezelf aangewezen, in een zeer

moeilijk biotoop, met het ontbreken van alle sereniteit en rust.

Ja, dat is ervaringsdeskundigheid.

Dat snap je enkel ten volle, door ondervinden.