Deel 1

Is het basisprincipe van straffen niet, dat dit een positief resultaat

heeft, met name dat hierdoor de gestrafte zijn lesje geleerd heeft ?

Maar is alles dan niet afhankelijk van wat de straf was, wat de

duiding er rond was, de hulp, de opvolging.. kortom ‘ een lesje le-

ren’, iets bijbrengen, de foute dingen corrigeren !

Ik schat hem vijfentwintig, jeugdig nog vol onschuld. Heel sportief,

was het een Vlaming, ik noemde hem Marc of Luc, maar het is een

Mohammed. Zoals hem, lopen ze hier met bosjes. Bovendien is

hij alleen, geen familie, geen ‘echte’ vrienden.

Heel binnenkort wordt hij, na meerdere jaren, op straat gesmeten,

zijn termijn zit erop. Een dak, werk, enz.. heeft hij niet. Wel een

broos hart, een fragiele ziel, en vol van energie. Net als met vele

anderen, deed ik ettelijke toertjes op de wandeling samen.  Hij

vroeg me om steun, hulp, neen geen centen… morele steun… om-

dat hij angstig is.

Ok, morgen is hij vrij.. eigenlijk niets.. hoe kom je dan je tijd en le-

ven door.. de schrik om te hervallen in oude kwalen van ” goed “

bedoelende vrienden. In ieder geval is hij bang om terug te val-

len in het kwade, iets wat hem noodgedwongen zal opzuigen.

Maar er is geen, of weinig uitweg ! Neen, wettelijk is alles in orde,

ik verwijt niemand iets, maar ik stel, samen met u vast ! Kan dit

zo verder ? En wat met de toekomstige slachtoffers ?