Er zijn er die heel hun leven blijven geloven in sprookjes. Je kunt

dit als positief bekijken. Meestal zijn dit mensen die op een roze

wolkje door het leven drijven. Maar waar ik het nu wil over hebben

is helemaal geen roze wolkje. Wel een harde story met een happy

end.

Het gaat over kou hebben in de winter, door armoede, en dit binnen

de gevangenismuren !

Nog deze morgen zag ik er enen bij – 3° C, om 10 uur op de wande-

ling in zijn T-shirt. Mijn tenen stonden stijf in mijn dikke schoenen.

Ik was een ijsklomp.

Nu, bij de vrouwen is er iemand die dit niet meer kon aanzien.

Meisjes, zonder muts, zonder sjaal, klappertandend over de koer,

vluchtig de ene sigaret na de andere opstekend, om de vingers en

de neus wat te verwarmen. Wel geld voor sigaretten, niet voor

kledij. Soit, het is verstaanbaar. Stress !

Die dame, een groot hart, zorgend type, sprak een directielid aan.

Ze is mooi, jong en blond. Maar ze is ook gul en verstandig. Kort

na de vraag, bracht de blonde directrice een zak vol wol. Ik heb

het al geschreven, die moppen over domme blondjes, pas ermee

op !

Het breigoed project ging van start, en ondertussen werden zelfs

al heel mooie stukken gemaakt voor de markt, zomaar, om de

sociale kas te spijzen. De dame, die me dit vertelde, werkt onder-

tussen nog steeds mee, en heeft een sjaal gemaakt voor het

Guinness book of records. Je weet wel, zo een heel lange, die

je door je venster gooit, om er dan mee naar beneden te glijden.

Zo zie je maar : breien maakt je vrij in je geest !

Proficiat aan de dames voor dit idee, en vooral aan het directielid

voor de positieve opvolging.

Twee vliegen in één klap.