Toen ik zondagmiddag, na de ochtendwandeling terug op cel kwam,

overviel me een grote angst bij het openen van de loodzware deur.

Daar lag mijn hele leven verscheurd, verspreid over mijn cel.

Ik ben nu wel een woordje uitleg verschuldigd.

Ik verwijs eerst naar het verhaal van Marc Dendodo, ik hoop dat je

het ondertussen al gelezen zal hebben (marcdendodo.wordpress.com)

Je zal je zeker de persoonlijke situatie van Cyriel herinneren, wel,

deze Cyriel ben ik.  Via een lieve dame had ik heel wat mooie ge-

plastificieerde foto’s ontvangen, neen, niet van blote vrouwen, maar

van exotische bloemen, en allerlei wereldmonumenten, waar ik

ooit geweest was ( Parijs, Rome, en allen andere wereldwonderen).

Wel, ik had die overal aangebracht in mijn cel. Maar nu bepalen de

regels, dat je dat alleen mag aanbrengen op een kleine voorbestem-

de ruimte. Nu ja, al gans mijn detentieperiode was dit anders, en dit

gaf me in deze ijskelder een warm gevoel.

Ik was in deze anonieme ruimte wat thuisgekomen. Als er al enkele

strohalmen waren die me deden vasthouden aan  het leven.. dan

waren dit er enkele van.

Via deze foto’s kon ik dromen, kon ik me ergens anders voelen. Was

mijn wereld zo veel groter. En nu heeft een grote lomperik dit alle-

maal aan diggelen gesmeten, omwille van de veiligheid !

Je hebt als gedetineerde al bijna niets dat je rest en dan kan ook

dit niet.

Nu mogen alle psychologen ter wereld me eens uitleggen, hoe ik

daarmee dien om te gaan. Straks zit ik hier 3 jaar binnen, en nie-

mand heeft me al iets positiefs kunnen zeggen over de zinvolheid

van dit detentiesysteem. Hoe wil je spreken van normaliserings-

principes, als dit al niet kan ? En ja, ik wist dat dit ” De Regels”

waren. Maar er zijn ook regels om “menselijk met de gedetineerde

omgaan “. Bij menselijkheid hoort vriendelijkheid, een goede be-

jegening. Ik herken daar zo weinig van.

Laat me nu even toe te moraliseren. Is dit feit nu erg ? Neen, op

zichzelf is dit geen drama, maar het is de uitdrukking van hoe alles

in elkaar zit.

Dit artikel is geen aanval naar één of andere persoon, maar wel

naar het ganse systeem, dat verdorven werkt. En neen, we vragen

geen sympathie. Sympathie is hier niet gepast. Wat we wel vragen

is daadkracht, aan elk van jullie;

Jij lezer, jij vriend, jij de Bisschop, jij de Minister van Justitie.

DOE  ER  EINDELIJK  IETS  AAN  MET  BEKWAME  SPOED !

MAAK  NIET  LANGER  ALLES  KAPOT