Als gedetineerden mogen we allemaal blij zijn. We krijgen eten, drank, een TV ( betalend ), douche, en wat beweging. Wat wil je eigenlijk meer? Je wordt echt wel als mens behandeld, het dierlijke is er inderdaad af. Maar zou jij, bij ernstige ziekte, tevreden zijn dat men niet de modernste kennis en technieken zou toepassen, om je te helpen? Stel dat men je uitsluitend, en voor alles met penicilline zou behandelen, en pet-scans of tomografieën niet zou toepassen, maar men er wel over beschikt?

Inderdaad, de vakscholing is er zich van bewust dat onze penitentiaire handelswijzen veel, maar ook veel beter kunnen, maar het wordt niet toegepast.. want het is toch maar gespuis…

Niemand heeft aandacht voor de totale mens, de artsen niet, de directies niet, de minister niet, de maatschappij niet, en ja, zelfs de media niet. Ja het klopt, in detentie is het dierlijke wel weg… maar is dit een oplossing ? Voldoet dit aan de opdracht van reïntegratie? Aan herstel? Wat een doel van het straffen zou moeten zijn.
Ik bewonder al die goedbedoelende mensen en organisaties, zoals de Mensen-rechten Liga, maar het blijft bij goede bedoelingen.. als je het niet meegemaakt hebt, kun je echt niet inschatten, hoe nefast deze negatieve geestelijke martelingen wel zijn.

Kunnen we dit, zonder hardop te roepen, al dit menselijk onrecht verder dulden ?