We hebben er allemaal wel ergens mee te maken, illusies, dromen, wishful thinking,… Drie woorden die ons allemaal wel ergens raken en bezig houden. Het is moeilijk exact te omschrijven omdat we het elk op onze eigen manier beleven, afhankelijk van onze psychologische basis.

Hoe sterker we in onze schoenen staan, hoe minder belangrijk illusies voor ons zijn maar helemaal zonder kunnen we niet. We geloven allemaal graag in een betere wereld voor onszelf, familie, de wereld rondom ons. We maken ons vooral een illusie van die betere wereld want als het er echt op aan komt, kijken we meestal de andere kant uit.

We zijn tevreden met een betere wereld in onze dromen. Ook de politiek schotelt ons illusie voor, zelfs de ganse maatschappij.

Als je nu de politiek van de vluchtelingen bekijkt in Calais, Hongarije en het Middellandse zeegebied, stel je vast dat media en politiek zich enorm focussen op deze ontoelaatbare excessen en ondertussen worden hier de zware tekortkomingen ( ziekenzorg, gehandicapten, ouderen, armen, gevangenen) dood gezwegen.

Er worden zware illusies opgehangen van hogere taken en doelen terwijl er nog zoveel andere aandachtspunten zijn waar men wel iets kan veranderen. Het is echter geen en/of verhaal maar een en/en verhaal. Ik vermoed dat het één grote illusie zal blijven om daadwerkelijk iets te zien veranderen. Er zijn andere machten en krachten die spelen en die dankbaar gebruik maken van de politiek. Er zijn zeker eminente figuren die dit door hebben ( zie de ex minister van Financiën van Griekenland, Varoufakis). De man is al terug gefloten naar een positie waar zijn invloed veel beperkter is.

We laten u in een latere fase wat meer kennis maken met hem.