LUC HELLO LIFE VANUIT DE GEVANGENIS

Onder deze gefingeerde naam brengt onze verslaggever Luc Hello tien artikels met eigen levenservaringen. Luc is 89 jaar, momenteel van beroep “gedetineerde” en semiprofessioneel columnist. Luc heeft een heel rijke levenservaring opgedaan en heeft ondanks zijn hoge leeftijd een scherpe pen. Hij vertelt de dingen zoals hij ze zelf ervaart heeft, ongezouten maar vlot leesbaar. Hier en daar wat duiding om te wijzen op de soms schrijnende toestanden bij gedetineerden. Ondanks zijn universitaire titel, zijn jarenlange praktijkervaring in management, wordt hij op geen enkel moment voor zijn kennis gewaardeerd en dat is voor hem het ergste.

Laat u niet afschrikken door de ronkende titels. Neem alle titels volledig door en maak dan uw bedenkingen. Volgende levensverhalen zullen weldra verschijnen onder de titel: Hello life vanuit de gevangenis.

– Racisme in de gevangenis

– Dood bij gebrek aan goede communicatie

– Ik fraudeerde 150 miljoen euro

– De gevangenisstraf als totale straf – macht en onmacht bij vrijheidsberoving

– Het levensverhaal van een gedetineerde

– De fluwelen moordenaar

– Van kontwasser tot manager

– Ik kakte op de politie

We starten met een kleine opwarmer over het “waarom” van deze verhalen. Waarom Hello in de gevangenis ” life”?

Ik kreeg brandende koppijn van de ontelbare gedachten die door mijn kop raasden. Proberen deze allemaal te verwerken leek een onmogelijke zaak. Na anderhalf jaar was de opsluiting en vooral de vrijheidsberoving zo hard aan het werken in mij dat ik iets moest doen. Meerdere gedetineerden verwerken hun agressie via fysieke weg, sporten of de boel kapot slaan. Dit zit niet in mij maar ik kan niet loochenen dat ook bij mij de detentieschade toesloeg. Ik werd er humeurig van en ook heel triest. Wat is detentieschade dan wel? Wel het is een soort van “ziekte” die vooral in je geest ontstaat door de totale onmacht die je voelt omdat je niet in de mogelijkheid verkeert om je eigen leven zelf te sturen. Ik vergelijk het een beetje met iemand die aan een hart-longmachine ligt, zelfs nog wat erger omdat je bij volle bewustzijn bent. Je beseft alles maar je kan niks doen, alles wordt in jouw naam geregeld op een manier die niet altijd je goedkeuring draagt. Dit zowel voor immens kleine details als voor grote levensproblemen. De totale afhankelijkheid en onderworpenheid van lichaam en geest. Ik was dit probleem grondig beu en lange en vele gedachten later besloot ik dit van me af te schrijven door het schrijven van een aantal artikels. Het schrijven werkt als therapie. Ik wil vooral schrijven over echte verhalen, stukken uit mijn levensverhaal. Ik wou het vooral ook kenbaar maken aan de buitenwereld en er toch telkens iets positief van maken. Levensecht, de moeite om door te nemen maar vooral met een positieve boodschap. Ik kan voorlopig alleen via The Port to hello naar de buitenwereld geraken maar the way to hello is the way to the world wide web. Oordeel niet over de ronkende titels maar neem alles door en oordeel dan.

Opmerkingen, suggesties, alles is welkom!