hij vroeg me iets te schrijven over “wat is geluk’.

dat is wel wat raar. zou hij denken dat ik weet wat geluk is dan?

ik, die in een psychiatrische instelling gezeten heb, en eeuwig die stempel met me meedraag?

als ik dat had geweten, dan was ik daar hopelijk toch niet terecht gekomen, dat denk ik dan.

ja soms had ik eigenlijk liever gewoon in de gevangenis gezeten; dan hadden de mensen mij tenminste nog stoer gevonden, en waren ze mss wat bang van mij, ipv vol medelijden en of soms zelfs afschuw zelfs.

alsof ik een freak ben.

hoe ik daar terecht ben gekomen, wel. ik heb het nadeel dat ik mijn emoties nogal fel uit.

als ik boos ben, dan roep ik, ja soms scheld ik andere mensen uit.

als ik verdriet heb, dan ween ik.

als ik verlegen ben, dan word ik knalrood en zeg ik geen woord; er komt echt niets meer uit dan.

en ja, soms dan had ik zwarte gedachten, gevoelens die niet mogen; zoals lust, en doorgedreven boosheid op andere mensen.

ik werd erg bang van mezelf; en kon niet meer leven met die slechte persoon die in mij zat.

andere mensen zeiden me dat ook letterlijk zo : dat ik een slecht mens was.

dat betekende dat ik nooit nog een plaats in de maatschappij zou vinden.

ik kon niet anders dan me distantiëren van die slechte mens. ik was ineens met 2.

meestal bleef die andere weg, maar soms had ik die niet onder controle.

en ja, de strijd was te fel, soms wou die ander me zelfs dood.

nochtans, mijn dagdagelijkse leven was prachtig.

ik heb de gave van het genieten gekregen. ja ook van kleine simpele dingen, eigenlijk vooral van dat.

want andere dingen bestaan er niet.

wat heeft geluk daar allemaal mee te maken, zal je denken. wel, daarin zit het geluk : kunnen genieten.

een voorwaarde voor genieten is dat je niets als een probleem ervaart.

dat alles is wat het is; ja ook verdriet.

maar de buitenwereld ziet het anders blijkbaar; ik geloofde hen eerst niet, maar ze hebben het in mn hoofd ingedramd : ik moest en zou problemen hebben.

en vooral ook de andere mens : ze zagen het aan mij : ik was in staat om hun problemen op te lossen.

ik zei nog : maar dat is toch geen probleem? dat is toch maar gewoon verdriet? ja dat doet pijn ja, maar verder is het net belangrijk om het verdriet te aanvaarden?

het niet aanvaarden is net het probleem! dat wou ik nog zeggen, maar ze sloegen mn mond al dicht, nog voor ik het zei, met verstomming of met een lat.

wenen mag niet. droog je tranen ook al heb je veel verdriet.

verdriet heeft geen nut!! dat riepen ze me ook vaak, terwijl ze het verdriet en de tranen weg wouden slaan. tja, had ik ze maar tegen kunnen houden he.

vele mensen denken dat het ultieme doel in dit leven is : een goed mens zijn.

maar ik zou het anders uitdrukken : na alles wat ik heb meegemaakt, weet ik dat elkieders geluk schuilt in zich een goed mens voelen.

voelen doe je van binnenuit, vanuit je hart. iets zijn dat is iets dat je voor anderen bent. want zelf ben je eigenlijk niets. dat beseffen, dat vind ik ook geluk.