De Griekse filosofen, stichters van onze moderne westerse demo-

cratie, hadden het er 2500 jaar terug al over. Eudaimonia ofte ‘ een

goed mens’ zijn, is de basis van gelukkig zijn. Ze gingen er dan ook

van uit, dat gelukkig zijn en eudaimonia, niet kon voor mensen die

alleen waren.

Mensen zijn groep ( sociale ) wezens, en langdurige afzondering

(solitair leven) is dan ook een status die geen aanleiding geeft tot

een goed mens zijn, minstens niet tot de kans er toe. We zouden

dit kunnen beschouwen als een schending van de mensenrechten.

Walter Van Steenbrugge had het er onlangs over in ‘De Afspraak’,

wanneer hij sprak over de situatie van gedetineerden in ons huidig

bestel. Hij omschreef het als volgt : je voelt je geen mens meer, ik

word er geweldig kwaad om. Het is een bron van talloze frustraties.

Hoe kan men spreken van re-integratie of re-socialisatie als men

de basis ertoe vermoord ? Dit zijn toestanden die sterk tegengesteld

zijn. We hoorden gisterenavond op het nieuws, dat een recente

studie van de universiteit Gent, uitwees, dat het bergaf gaat met de

gezondheid van onze gevangenen. Dat zelfs één op de vijf gedeti-

neerden, een zelfmoordpoging ondernam.

God, waar zijn we mee bezig ?