Kunnen we hem een naam geven ? Neen, ze zijn met zovelen. Ons

model is een 25-jarige jonge allochtone Marokkaan uit de Brugse

poort, het drugshol zoals ze het in Gent wel eens noemen. Heb ik

nu aan stigmatisering gedaan ? Neen, helemaal niet. Ik vertel feiten.

Feiten, over hoe hypocriet onze maatschappij in elkaar zit. Hij ziet

er knap uit, een vlotte babbelaar, een humorist met een six-pack.

Typisch voor een vertegenwoordiger/verkoper, zou ik hem noemen.

Maar omwille van weinig studies, en kans op werk, een gewillig

slachtoffer in een systeem dat illegaal is in ons land. Drugs dealen.

Sint Martens Latem is één van zijn trekpleisters. Iedereen ( ttz. bij-

na iedereen ) gebruikt er coke. En als je wat sympathiek en jong

bent, heb je toegang tot vele deuren. Mensen uit de zakenwereld,

uit de magistratuur, grote gekende chirurgen, jan met de pet, die

ook eens wil feesten… maar in Latem doet hij die pet af.

De bakker, de haarkapper, de modiste, de chiropractor, en ja,

je kan zo doorgaan. Mensen die meestal een heel stressvol leven

hebben. En champagne, bier, wiet, coke, het zijn allemaal gemak-

kelijke middelen om het leven zogezegd aanvaardbaarder te maken.

Spijtig dat onze overheid dit probleem maar zo traag aanpakt, en

dan nog verkeerd. Bestraffend dan nog. Wijzen met  het vingertje.

In den bak met die stouteriken . Maar dit lost voor niemand iets op.

De wereld draait door.

Dit vraagt een grondige totale aanpak.