Noem mij één dienst voor gedetineerden waar niet op bespaard

wordt. De minister heeft, in opdracht van de regering, de opdracht

gegeven aan zijn administratie, om alle budgetten in drie jaar tijd,

met 2 % per jaar naar beneden te halen. 6 % in totaal. En ja, wat

zijn de grootste kosten ? Personeel natuurlijk, de loonkosten stijgen

jaar na jaar… maar nu kan dit niet meer. Het moet omgekeerd.

En wat doet de gevangenisdirecteur om de vakbonden niet tegen

de haren te strijken… minder opdrachten, minder taken, voor het

verminderde personeel. Ok, mooie gedachte.. maar op wie komt

uiteindelijk de last ? Ja, alle extra – broodnodige taken, worden zo-

veel mogelijk afgebouwd.

Als je wilt reorganiseren, heb je altijd verschillende keuzes, maar

knippen in de sociale activiteiten van de gedetineerden, komt nie-

mand ten goede. Zijn er dan alternatieven ? Ja, durf ik te stellen !

Allereerst is er de minister, ons Belgische jaarbudget is 6,7 % van

ons BBP ( binnenlands bruto product ). In Europa is dit gemiddeld

2,2 %, driemaal zoveel.  Welke mensen zijn onze ministers om dan

zomaar lineair 6 % af te doen van alle budgetten, ook Justitie ! Is

dat de sociale politiek van onze regering ?

Een tweede element in mijn betoog is rationalisatie. Nu gaat de

hoofdbrok van de activiteiten binnen de muren naar veiligheid, en

daar kan zogezegd, geen millimeter op toegegeven worden. Maar

is alles wel doordacht ? Of gebeuren dingen, tot in het steriele toe,

uit gewoonte ? Kan dit ook wel eens  ‘anders’, moderner, efficiën-

ter ? Dat vereist echter ‘denkvermogen’, en niet zomaar, neen, heel

specifiek ‘analogica’. Creatief denken. Hier is men gebleven bij de

cognitie ‘ categoriseren’, een basisverschijnsel.

Heer, sta ons bij. Spijtig, voor zoveel leed.