Ché basta una bonne canzone.

Neen, aub, geen medelijden. Dit is niet alle dagen, en elk moment.

En het is ook niet altijd van ‘ongelukkig zijn’ ! Een mens in den bak

leeft nogal in periodes. Meestal luister ik naar de radio, terwijl ik

schrijf, op Klara continuo, een klassiek programma. Stijlvol, rustig,

maar zo nooit verheven. En dan plots, zonder reden, stap ik eens

over naar  ‘ de grootste familie ‘, radio twee.

Een gans ander genre, maar af en toe komt daar dan ook een

‘klassieker’ naar voren, die heel wat herinneringen oproept. Er zijn

er de laatste dagen zo een drietal ( eigenlijk veel meer ) die eruit

sprongen. Sweet child in time, van Deep Purple. Machtig, en her-

inner je nog die 5 koppen in de Mountains op de kaft van hun LP ?

En dan hoor ik dat LP’s in vinyl weer in zijn. En ‘Simply Red’, de

enige echte rosse, ken je hem nog, van zoveel, maar vooral van

‘Fairground Attraction.. I love the thought of coming home to you..

passend hier…

En dan de klapper van deze morgen vroeg : Eros Ramazotti.. dit

is een mooi lied !

Ja, ik ween soms tranen met tuiten als ik aan al die vergane glorie

denk, maar het is ook waardevol, dat dit moois bestaat, en we er

nog ten volle kunnen van genieten.

Niet alles is kommer en kwel.