Ik zag hem al staan van ver. Vol-rode jeans, bloemenhemd, bruin

gebrand. Leunend over de reling van het centrum, zijn troepen

aanschouwend, zonder goedendag. En daarrond één grote grijze

mierenmassa van bewegende gedetineerden, hier en daar ver-

stoord door het donkerblauw pak van een cipier.

Ja, ik heb ‘hypersensitiviteit’.  Ik voel alles anders. Meer in detail

dan de meesten. En waarom zeg ik dat ? De meesten zien dit

plaatje niet, maar voor mij is het storend. Terwijl wij verplicht wor-

den, ons te kleden in grijze vormeloze zakken, die ons laatste

deel van onze persoonlijkheid totaal afnemen, loopt daar een

Armani-model rond. Neen, ik vind dit niet gepast. En dit terwijl

de basiswet ( 2005 ) ons al 12 jaar toelaat, ook als gedetineerde

onze eigen privé kledij te mogen dragen. Maar hier in Gent, heeft

men nog altijd geen tijd gevonden om zich aan te passen aan de

wet !

Mijnheer de directeur, 12 Kerstdagen zijn al voorbij ondertussen,

en nu daag jij ons zo uit ! Is uw modieus voorbeeld wel zo toon-

aangevend, en vooral, is het passend gedrag in deze instelling ?

Of is dit de nieuwe trend, uzelf verheffen.

Nederig, gezeten op een ezel, kwam Christus de heilige stad

Jeruzalem binnen. Ja, in handelen is het hier een ezelsdracht,

‘t heeft dan minstens iets met ezels te maken.