Deel 3. Eénmaal crimineel, altijd crimineel.

            Een gedetineerde is geen mens meer !

Ik voel een stigma op me kleven, dat ik nooit kon inschatten, laat

staan verwachten. Met name, een mens die criminele daden heeft

gepleegd, is geen mens meer. Die heeft niet meer het recht iets

dat onjuist is, aan te klagen, maar moet er zelfs voor instaan, in

moeilijke omstandigheden, zichzelf te genezen. Hulp bij genezen

is voor ieder mens in een sociale-moderne maatschappij voorzien.

Maar niet voor een gedetineerde.

Dus neen, geen hulp, en geen ‘freedom of speech’. Is dit dan wel

menswaardig ? Zijn we nog wel mensen ? Een directeur van de

gevangenis, scheef me heel recent : ‘ u geraakt niet verder dan

de zoveelste gedetineerde, die blijft steken in zelfbeklag, en het

richten van uw pijlen op het systeem, dat de samenleving zou moe-

ten beschermen en de kans op nieuwe feiten verkleinen.

Typisch voor oplichters. U helpt me niet van dat clichédenken af,

integendeel. Toen u de door u gepleegde feiten voorstelde als een

heldendaad, met als enige bedoeling tewerkstelling in België te

houden, heb ik de conclusie getrokken, dat u nog veel werk hebt,

en er alles aan zou doen de confrontatie met uzelf en uw persoon-

lijkheid te vermijden. Dat is triest, en verontrustend, met het oog

op de kans op elke verandering, het vermijden van nieuwe slacht-

offers, en het in de laatste jaren van je leven nog enigszins goed-

maken van de door u aangerichte schade. ‘

Zie je hoe de goegemeente denkt, maar in al wat je hiervoor las !

Ja, geheel mijn blog. Meer dan 400 titels. Wat heb je gelezen ?

EEN GROTE SCHREEUW OM HULP.

Wel, mijnheer de directeur, over je al of niet gelijk, wil ik niet dis-

cussiëren. Maar één zaak is zeker, al heb je gelijk, zeg me wat

ik moet doen. Geef nu uiteindelijk die hulp ! Te beginnen bij uzelf,

alvorens nog meer schade ontstaat.

Lees aub. ook deel 4. Iedereen overbelast. Schande aan onze

politiek.