In onze bijdrage  ‘ De kerk botst ‘ verwezen we al naar onze god-

delijke verschijning, genaamd Eefje. In haar vooruitstrevendheid

naar een modern-begrijpbaar christen – geloofsbelijdenis, heeft ze

onlangs een verdere stap gezet.

Iedereen van ons gedetineerden, die het wenst, mag tijdens het

protestants bidmoment op maandagavond een eigen tekst, laat

stellen preek, naar voor brengen.

Persoonlijk vind ik dit een heel fijn idee, en het trekt mijn aandacht

daar ik ook wel iets te vertellen heb, voor hen die willen luisteren.

Nu maandag beet een collega de spits af, en ik moet eerlijk toe-

geven, het was mooi en zinvol. We laten u hierna graag meeproe-

ven. Laat niet na dit te lezen, en er even bij stil te staan.

Wantrouwen.

Jan Terlouw, ex-politicus, schrijver en kernfysicus, gaf zijn kijk over

het hedendaagse fenomeen van wantrouwen. Wantrouwen jegens

een ander, jegens de overheid, en zelfs jegens zichzelf.

Volgens Terlouw komt dit wantrouwen voort uit angst. Angst voor

verlies van ons bezit, voor het verlies van onze vrijheid, angst

voor onze gezondheid, enz.. Naarmate je langer leeft, ben je ban-

ger om het net niet te halen ; naarmate je rijker bent, ben je bang

om die rijkdom te verliezen, naarmate je een mooi leven hebt, ben

je bang dat dit eens zal omslaan.

Dit wantrouwen uit zich in een groter wordend individualisme. Hoe

welvarender de mensen zijn hoe individueler ze worden : we heb-

ben geen kopje melk meer nodig van de buurvrouw : het staat

immers al in onze frigo. Willen we ontspanning, moeten we niet

meer spreken met onze overbuur : we kijken gewoon naar TV. Wil-

len we iets vertellen aan een ander, moeten we zelfs niet meer

buitenshuis komen : een simpele klik op onze twitterpagina of

facebook volstaat. Gevolg : we sluiten ons steeds meer verder af

in onze eigen leefwereld.

In hoeveel gezinnen wordt nog gezamenlijk gegeten ? Toch een

moment bij uitstek om elkanders verhalen en zorgen te horen. En

als er al gezamenlijk aan tafel gegeten wordt, blijft de GSM in de

buurt. We zouden namelijk een tweet of een berichtje niet onmid-

dellijk kunnen lezen.

Hoe merkwaardig ook, een verblijf in de gevangenis, doet je de

relativiteit van dit alles inzien. Je moet niet meer bang zijn om te

verliezen ;  je hebt immers al verloren. Doch uit verlies groeit sterk-

te. Een boom moet gesnoeid worden, wil hij mooie vruchten dra-

gen. Het overtollige moet eraf. Reduceer jezelf tot de essentie,

tot het mens zijn. Voor jou en voor je naaste. Pas dan zal je vrij

zijn en vrij van wantrouwen zijn.