( Het engagement van de gevangenisaalmoezenier vindt zijn oor-

sprong en diepste beweegreden in Gods Woord en roeping. In het

spoor van Jezus van Nazareth worden zij gezalfd en gezonden om

aan armen de Blijde Boodschap te brengen, aan gevangenen be-

vrijding – uit Lucas 4, 18 )

In deze taal vinden we de taakomschrijving van een gevangenisaal-

moezenier. Zou je niet weglopen ?

Neen, helemaal niet, want dit is slechts een bijbelse verhaalstijl. De

realiteit is een voorbeeld van het normaliseringsprincipe uit de basis-

wet 2005. Inderdaad, de aalmoezenier is zo één van die weinige

personen die op een normale ‘ menselijke bejegeningsmanier ‘ op

een ganse week, met je omgaat.

Hij of zij, komt, ziet, drinkt een thee met je, en vooral, hij luistert

naar je. In de tijd van zijn aanwezigheid in jouw kamer, brengt hij luis-

terend, respect , voor je privé. Vol met aandacht.

Ik wik heel goed mijn voorgaande woorden. Aanwezigheid, tijd maken,

luisteren, respect voor je privé  ( geheimen ), kortom, die man/vrouw

doet normaal met je. Voor hem/ haar ben je een familielid als het ware.

Je voelt je op je gemak, en je kan je daardoor ook zoveel beter uit-

drukken.

In mijn persoonlijk geval, ging het heel diep, en was de aalmoezenier

de lichtbaken in een donkere vaargeul van mijn bestaan. Ik putte er

kracht uit om opnieuw een toekomst te concretiseren.

Mag ik u zeggen, dat dit wekelijks bezoek, één van mijn uitzonderlijk

blije momenten is. Alleen maar dank is hiervoor passend, dank voor

zoveel ‘ normaal ‘ zijn.