Ik kan daar onmiddellijk op antwoorden, maar ik doe het niet.. lees

eerst mijn ervaringen, en misschien kan je er dan zelf op antwoor-

den.

Toen ik einde de jaren ’80, de nieuwste vleugel bouwde in de

Nieuwe Wandeling  ( de administratieve blok, en de bezoekzaal oa.)

kwam ik regelmatig in contact met de sleutelbewaarders. Zo noem-

de men ze toen.

Mensen, die hoofdzakelijk als taak hadden, de verplicht opgeslo-

tenen, veilig achter slot en grendel te houden.

Deze jongelingen van weleer, zijn allemaal opgeklommen tot grijze

heren en dames. Vijftigers, dicht tegen hun pensioen aan. Ook

wel al eens in een min of meer verantwoordelijke positie, of vak-

bondsverantwoordelijken.

Mensen, die volgens velen, wat ‘fin de carrière’ zijn.

Het zijn niet meer deze mensen, die dagdagelijks contact hebben

met de gedetineerden. Ze hebben de sleutels doorgegeven aan

jongere elementen. En, volgens Selor, het officiële aanwervings-

bureau van de overheid, is er nog steeds geen diploma vereist,

om cipier te worden.

Maar wat wil een diploma zeggen… de directieleden zijn alvast

hoog opgeleide gediplomeerden. Echter, waar staat dit borg voor ?

De cipiers, die er nu rondlopen, en tot spijt van wij het benijdt, het

zijn meestal vrouwen, hebben alvast emotionele intelligentie.

Ja, weten waar het mis loopt, en proberen er zelf iets aan te doen,

maar het wordt hen door het systeem niet toegestaan. Ze worden

de vleugels afgeknipt, er wordt zelfs amper naar hen geluisterd,

in naam van :  ” Jullie zijn onwetend, en de veiligheid boven alles”.

Wat is daar het resultaat van ? Burn-outs, mensen  met geen en-

kele  motivatie, ziekteverzuim. En dan komt daar bovenop de vak-

bond, die het heilige vuur blijft aanstoken van teveel besparings-

zucht.

Gebrek aan arbeidsvreugde ( iets heel belangrijk ) wordt amper

aangekaart. Luisteren naar de ware noden en kennis van de cipier

is niet aan de orde. Ja, ze zijn slim, veel slimmer dan je denkt, zij

weten de klepel hangen, alleen mogen ze de klok niet luiden. En

wat doen ze, ze zorgen voor zichzelf, andere oplossingen zoeken.

Ik begrijp hen volkomen.