Geweld : deel 6

Uit studies blijkt in heel veel gevallen, dat de meeste misdadigers

van zware delicten ( moord- en geweld delicten ) zelf slachtoffer

waren in hun jeugd. Fysiek geweld, verwaarlozing, verworpen,

verstoten, sexuele exploitatie en verkrachting. Wat ze zelf doen

zagen ze meestal gebeuren in hun onmiddellijke familiale omge-

ving. In die omstandigheden maakten ze gewoon alles mee, en bij

alles mag je je ook ‘ alles ‘ voorstellen. Brandwonden, gebroken

benen, bespot, onder de drugs, geslagen, door het venster ge-

gooid, en ga zo maar door.

Hoe kan geweld op het lichaam, de ziel doden, als het zelfs het

lichaam zelf niet doodt ?  Geweld is het ultieme bewijs van afwe-

zigheid van liefde bij de persoon die het geweld toepast. Zelfs een

hond voelt dit zo aan, als hij verworpen wordt, dus zeker ook kin-

deren.

Zonder liefde voelt het kind zich leeg en dood. Zelfs eigenliefde

ontbreekt, zo diep griffen de lijnen van de vernedering, schaamte

die kan leiden tot doding van gevoelens. Fysiek geweld werkt zo

vernederend, dat het ‘ik’ afsterft, omdat het zo ontmenselijkt. Zich

totaal onbenullig, ongewenst, een nul voelen. Zo wordt de mense –

lijke ziel gedood. Door zich zo te voelen komt dan ook de roep naar

zelfdoding.

Ook psychische kwellingen kunnen dergelijke fenomenen uitlokken,

zelfs zonder fysiek geweld ( kinderen eenzaam opsluiten, hen al-

lerlei levensbedreigende verwijten toesturen enz.. ).

Voor diegenen die ooit wat psychologie studeerden, zal het zoge-

naamde Oedipus – complex ( Freud ) niet vreemd in de oren klinken.

Bij dergelijke kinderbehandeling is zo een uitkomst  ( moord / mis-

dadigers ) geen wonder. Wel integendeel.

Emotionele pijn werkt als een langzame anesthesie, een zelf-

doding.