Maanden geleden schreef ik er al over. Hoe ethisch verantwoord pakken

we de toekomst van ouderen/zwaar zieken aan. Ik sprak erover in het

kader van onze politieke beweging S.R. Durven we keuzes maken bij

einde ongeneeslijke ziekte / levensfases.

Een gerenommeerde Prof. aan de KUL bracht het gisteren op TV. Eén,

naar aanleiding van bepaalde wantoestanden in zorginstellingen. Een

prangend probleem.

Het zullen duidelijke keuzes moeten gemaakt worden in de toekomst,

zeker als we de regering blijven volgen die serieus wil besparen in de

Sociale Zekerheid.

Er is enige vorm van discussie mogelijk, maar niet over het levenseinde.

Dit dient heel klaar te zijn. Daar wordt niet aangekomen, want waar zal

men de grens leggen… zolang het maar Uw ouders niet zijn.

De enige vorm van discussie die toegelaten is, wie en hoe alles zal verder

vergoed worden. Net als zorg voor onze ouderen, is er ook een financieel

probleem voor zorg voor onze gevangenen. Twee zwakke groepen in de

maatschappij. Maar er is geen politieke moed ( project ), om voor beiden

een goede oplossing, ook financieel te vinden.

Het geld was nog nooit zo goedkoop, dan is het juist de tijd om te in-

vesteren, ( lenen ) in gezonde en noodzakelijke maatschappelijke pro-

jecten. Niet besparen, en nog eens besparen, gewoon als drogreden om

te besparen.

Neen, investeren, investeren… weliswaar met een goed functionerend

overheidsapparaat. Niet het aantal overheidsmedewerkers is belangrijk,

wel de kwaliteit en efficiëntie.

De burger wil best meer betalen ( taksen) als er kwaliteit geboden wordt.

En dat is nu niet zo.

We willen best betalen voor onze gevangenissen en onderlingenzorg,

maar garandeer ons resultaat. Kwaliteit.