Addicted to prison.

Je mag nog de slechtste vrouw ooit hebben.. na tien jaar wen je er ook aan.. je zal

haar zelfs niet kunnen missen.. haar eeuwig gezaag, haar altijd dwars liggen. Zo

ook vergaat het mij met mijn verblijf in de Nieuwe Wandeling.

Het is een haat-liefde verhouding.

Je raakt aan alles zo gewoon. Je 8 m2 leefruimte, je sober leven, eten, drank ( of

niet ) , rusten, tijdig slapen. Alle dagen hetzelfde, dezelfde goede dingen, maar ook

dezelfde minder goede. Het onbegrip voor een organisatie die de jouwe niet is.

Meer zelfs, het heeft gewenningsverschijnselen. Het is zoals met drank en drugs.

Eens geproefd wordt het moeilijk, soms heel moeilijk te laten.

Wel, ik krijg dit verschijnsel nu ook.

Als ik hier ooit weg ga, hoe ga ik afkicken van dit luxe-leventje ? En eigenlijk is het

zo… geen gezeur, gezaag, alles safe, eten en drank, een dak boven je hoofd en

nooit aan morgen moeten denken. Geen deurwaarders… geen gestresseerde

auto’s rond je.. geen… ja gewoon geen geen..

Natuurlijk ontbreek je wel iets : vrijheid, de zee, het zand, de wind.. maar wat is dat

alles ? Wat heb je niet in de plaats ? Zekerheid.. het is maar zoals je je keuzes maakt,

maar ik krijg er meer en meer zin in.

Ik vrees dat ik weldra verknocht zal zijn aan dit luilekker leventje dat alvast zorgt

voor stabiliteit in mijn leven.

Wat wil je meer …

Ik word verslaafd.

Addicted to prison.